Max Schropp
Kent 0 personen
Bekijk het volledige profiel van Max Schropp en al je andere schoolgenoten!
In SchoolBANK kun je GRATIS je scholen terugvinden en weer in contact komen met je docenten en schoolgenoten. Registreer je en begin meteen!
Max Schropp heeft 11 klassenfoto's en kent 0 schoolgenoten. Benieuwd of jij iemand herkent?
Meld je snel aan en vind jouw oud-schoolgenoten en klassenfoto's terug!
AanmeldenGelijk de eerste dag na mijn 4e verjaardag naar de school aan de Zwarteweg, ik weet niet hoe die school eigenlijk heette.
Gelijk de eerste dag na mijn 4e verjaardag naar de school aan de Zwarteweg, ik weet niet hoe die school eigenlijk heette. Mijn vriendje daar was Ronald van Zaalen, hij woonde verderop in de Pletterijstraat. Wat me vooral bijstaat zijn de uitjes naar de duinen waar wij als 'Haagse bleekneusjes' van gemeentewege op getrakteerd werden. Ritje met de bus, leuk spelen, maar het eten was werkelijk vreselijk. Een soort gaarkeukenvoedsel, moest waarschijnlijk boerenkool voorstellen. Juffrouw De Vries stond voor onze klas, 20 jaar later ben ik afgestudeerd bij prof. De Vries en daarmee was de cirkel mooi rond. Lang heb ik hier niet op school gezeten, na een paar maanden verhuisden we naar Monster, de parel van het Westland.
Kleuterschool, 1966
Derde kleuterschool binnen één jaar tijd.
Derde kleuterschool binnen één jaar tijd. Niet dat ik overal vanaf getrapt werd, dat kwam door een verhuizing en doordat deze nieuwe school dichter bij was dan die de Choorstraat. Juffrouw Van Kempen was best aardig maar kon ook streng zijn. Toch mag ik niet mopperen, want ze heeft me eens uit een hachelijke situatie gered. Op schoolreisje naar Duinrell meende ik wel even op een schommelend gevaarte te kunnen springen. Natuurlijk tuimelde ik eraf en kwam onder de schommel terecht. Juf kwam met grote schrikogen aangerend, gelastte mij te blijven liggen en zorgde dat het geheel tot stilstand werd gebracht. Zou ik zijn opgestaan dan was mijn schoolcarrière ter plekke geëindigd
Prins Willem Alexander, 1967
Dit waren de woelige jaren rond 1970 en de onderwijzers maakten er een punt van niet langer met ‘meester’ maar met het minder autoritair klinkende ‘meneer’ te worden aangesproken.
Dit waren de woelige jaren rond 1970 en de onderwijzers maakten er een punt van niet langer met ‘meester’ maar met het minder autoritair klinkende ‘meneer’ te worden aangesproken. Uiteraard wel gevolgd door de achternaam, zo ver ging de liberalisering nu ook weer niet. Hun voornamen kenden we niet eens, of dachten jullie soms dat Pikkie van Leeuwen echt zo heette? In de lagere klassen werd veel aandacht besteed aan het netjes leren schrijven. Op een werkboek uit die dagen stond op de omslag St. Joris die de draak bevecht met daaronder het motto ‘ten strijde tegen de slordigheid’. Ik vond dat erg grappig, te meer daar het in mijn geval een kansloze missie betrof. Wat komt er nog meer aan herinneringen boven? Filmvoorstellingen op die geheimzinnige zolder, waar het zo sterk naar hout rook. ‘Scharen’ op het schoolplein, een spelletje waarvan ik echt niet meer weet wat daar ook alweer de bedoeling van was. Okki en Taptoe. Met Jos van Vliet ‘Het Vrije Volk’ rondbrengen, Monster was met 20 abonnees niet bepaald een socialistisch bolwerk – de familie Van Vliet zelf overigens wel. Naar school gebracht worden in de Fiat 500 van moeder Hinfelaar. Schoolzwemmen in het zwembad van het Westerhonk. De 4e klas in een zaaltje boven Fata Morgana. Klassenfeest in de hal van de school, visnetten aan het plafond voor de sfeer. Nu onvoorstelbaar, maar in de klas werd nog stevig gerookt, vooral meneer Van Winden had indrukwekkende nicotinevingers. Hij was ook degene die leerlingen, wier aandacht van de les was afgedwaald, akelig precies met een bordenwisser kon raken. Over bij de les houden gesproken! Hoewel hij door iedereen Pijp genoemd werd, kan Van der Hoeven toch niet in hetzelfde rokershoekje geplaatst worden. Maar waar rook is, is vuur: ‘meneer, heeft u een vuurtje?’, vroeg ik hem eens, hem een sigaret voorhoudend die mij door een klasgenoot in de handen was gedrukt. Het antwoord luidde uiteraard ontkennend. Pijp had de gewoonte om je bij onvoldoende presteren bij de kin of een ander uitsteeksel van het hoofd te pakken onder het uitroepen van de woorden ‘huu, domme prul’. Maar hij was ook de francofiel die op woensdag na schooltijd aan daarvoor gemotiveerde 6e-klassers Franse les gaf.
St Aloysius, 1968