Martin van der Putte
Kent 81 personen
Bekijk het volledige profiel van Martin van der Putte en al je andere schoolgenoten!
In SchoolBANK kun je GRATIS je scholen terugvinden en weer in contact komen met je docenten en schoolgenoten. Registreer je en begin meteen!
Martin van der Putte heeft 11 klassenfoto's en kent 81 schoolgenoten. Benieuwd of jij iemand herkent?
Meld je snel aan en vind jouw oud-schoolgenoten en klassenfoto's terug!
AanmeldenDe klaar-overs, het braakliggend landje, het pad naar de kleuterschool, de flats er achter en er naast.
De klaar-overs, het braakliggend landje, het pad naar de kleuterschool, de flats er achter en er naast. Juffrouw van Rijn, ze was geloof ik hoofd van de school en had roodachtig haar en sproeten, de karren op de speelplaats, de zandbak, de bloedneus die een jongetje mij sloeg, de kaarten aan de lijn in de klas met Beertje Pimpeloentje. Met Nicole stoute dingen doen onder tafel, Sinterklaasfeest, een goochelaar met een duif uit/in zijn hoed, Witte zwanen Zwarte zwanen, het oneigenlijke gevoel om op de foto te moeten achter een schildersezel, waar je verder moest schilderen aan het schilderij van je voorganger, de blokkenhoek.
Monica Kleuterschool, 1968
Van de Laan van Angers liep ik langs het Goede Herdercentrum (waar soms 's ochtends voor schooltijd een korte mis voor de leerlingen was), via het klimrek op de Portugalstraat, door de Oude van Dagen huisjes naar school.
Van de Laan van Angers liep ik langs het Goede Herdercentrum (waar soms 's ochtends voor schooltijd een korte mis voor de leerlingen was), via het klimrek op de Portugalstraat, door de Oude van Dagen huisjes naar school. Op de terugweg soms belletje trekken bij de Oude van Dagen huisjes, keten op de gaanderijen, of spelen in het klimrek. "Dag kindertjes van de eerste klas" - "Dag juffrouw Luiben!!!", weergalmt nog steeds in mijn hoofd. En als we niet zongen zoals zij dat wilde, ging ze weer de gang op, klopte op de deur en kwam wederom gebukt, langzaam zingend de drempel over: "Dag kindertjes van de eerst klas - DAAAAAAG JUUUUUFROUW LUUUUUUIBBUH!!!! In de eerste klas leren schrijven met potlood. Ik mocht nog niet met pen of vulpen, omdat ik linkshandig was en daarmee mijn werkje zou kunnen bevlekken. En kusjes geven aan een lief klasgenootje, op het schoolplein. "Kom es, ik moet je wat in je oor vertellen - mmmmwaaaa!!!. Maar was er soms nog iemand verliefd op haar?" (Zoek en vind het antwoord op de foto.) Ja,ja, en ik geloof dat het mevrouw Smit uit de tweede klas was die ging trouwen. Haar man kwam eens de klas binnen en ze kusten elkaar. Heel de klas volledig in rep en roer. Met kerst, halverwege het tweede jaar, verhuisden mijn familie en ik naar Vijfhuizen. In januari kwam ik in de 2e klas van de St. Annaschool, midden tussen de boerderijen. Fijne tijd werd het daar. Ik had een leervoorsprong op de mede dorpelingen uit mijn klas en dat gaf me veel zelfvertrouwen. Ik zat in de tweede maar ging voor het vak rekenen, al naar de derde. Pas 5 jaar later, op de middelbare school (Dom Helder Camara college) kwam ik weer enkele leerlingen tegen uit het eerste anderhalf jaar dat ik op Mgr. huibersschool gezeten heb. Toch staat het verblijf in de 1e en 2e klas op Mgr. Huibers me bij als een spannende en leuke periode. Van de lessituaties zelf kan ik me helaas niet veel meer herinneren, wel van de zaken eromheen.
Mgr Huibers, 1970
In december '72 verhuisde ik vanuit Schalkwijk Haarlem naar de Rowlandstraat 16 in Vijfhuizen.
In december '72 verhuisde ik vanuit Schalkwijk Haarlem naar de Rowlandstraat 16 in Vijfhuizen. Begin januari, 's middag om een uur of 12, kwam ik (met mijn moeder) voor het eerst op de Sint Annaschool. De juffrouw ontving ons in een noodgebouwtje op het schoolplein en daar zaten twee jongetjes te eten. Eén blanke en een donker getinde jongen. Johan Rutte en Randolf van Wieringen waren mijn eerst vriendjes. Randolf kwam van de Seychellen, hij was allochtoon, en ik speelde vaak bij hem thuis op de Vijfhuizerdijk. Hij kon niet goed leren, maar sprak wel een vreemde taal. Het bleek dat ik een lichte leervoorsprong had en dat gaf me zelfvertrouwen. Met rekenen was ik veel te goed en daarom moest ik, als enige uit de klas, vooruit gaan rekenen. Uiteindelijk, toen ik in klas vier zat, rekende ik in klas 5, en stapte ik 's ochtends met pen en een schrift de andere klas binnen en nam plaatst naast Rosemarie Hulsebosch, die juist een klasje lager rekende. Ik vond het nooit prettig, want we zaten met zijn twee apart, en bovendien was iedereen ouder. Maar het meeste vervelnde vond ik die leerkracht, Egbert Tabak heette hij. Hij plaagde Rosemarie altijd, die net als ik kwetsbaar was. Ik hield me gedeisd. Bij Düker in de 6e rekende ik uit speciale opgaven. Soms moest ik mijn foutieve antwoorden herstellen, maar dan kwam ik weer op dezelfde uitkomst uit. Meneer Düker stond mooi even te kijken, toen bleek dat er druk en typfouten in z'n antwoordenboekje bleken te staan. Nu moest hij zelf alles uit het hoofd narekenen! Terug naar de st. Anna school: ik vond een keer in het weiland naast de speelplaats een transparant hardplastic doosje met een slap, wit ballonnetje erin. Ton van Hensbergen zei dat dit niet voor kleine mensen was... Hij pakte het af, en vertelde niet wat het was. Ik geloof dat het Martin de Nijs was die bulderde van het lachen en me later vertelde dat het een "kapotje" was. Ik moest ook vreselijk lachen, maar wist overigens volstrekt niet wat het was. Ik lachte om dat ik de naam zo grappig vond: "ka-pot-je". Waar sloeg dat in vredesnaam op? Voor mij één groot vraagteken. In de 2e klas borduurden we een boekenlegger, in kruissteek naaide je je eigen naam op een stukje vitrage-achtige stof. Er kwam geen eind aan, wat was dat saai. Verder nog twee herinneringen: de 1e heilige communie, we speelden een toneelstukje en ik was Jezus. Jawel. Ik was de belangrijkste rolfiguur en ik begreep daarom gewoon niet, waarom ik maar één zin te zeggen had. "Ga allemaal maar zitten in het gras", was de tekst. Ik moest notabene als Jezus een handoplegging doen bij een andere rolfiguur, die geloof ik door Peter de Wit werd gespeeld. Ik snapte er geen zak van, en kreeg meer en meer het beeld dat die Jezus een soort tovenaar was. Het mooie nieuwe spijkerpakje dat ik voor mijn 1e heilige communie gekregen had, bracht geen geluk. Er zat een hele grote fly aan, waar je de rits mee dicht zipt. Tijdens het spelen op de achterspeelplaats van de st. Annaschool, struikelde ik over één van die ouwe scheve stoeptegels en die grove fly van mijn rits kwam precies tegen mijn boventand, die vervolgens afbrak. Niet alleen de bestrating was er slecht, het gebouw zelf ook. Viel het licht niet uit, dan was het die zwart potkachel wel, die niet meer aanging. En als we het stervenskoud hadden viel ook nog de elektra uit en zaten we in het donker. En de duif maar koeren in zijn houten hok die op de kast stond. Soms werden er emmers neergezet om het lekkend regenwater in de klas op te vangen. Soms stond er zelfs een plas water in de gang bij de jassen. En wat was er ook al weer zo bijzonder aan die tekening in de gang van het hoofdgebouw? Heel vaag meen ik me te herinneren dat het een kosmonaut was geschilderd door ene Pijlman? Kan iemand dat bevestigen? Verder heb ik uit die tijd nog een zelfgemaakte triplex puzzel van 20 stukjes. Die hadden we met handenarbeid gefiguurzaagd en beschilderd met ecoline inde kleuren rood, geel en groen. Maar wat was ik blij toen we naar de nieuwe school gingen verhuizen: Wildemanskruid. Zie mijn schoolherinneringen bij Wildemanskruid. Evenzo goed ben ik blij dat de St Anna, de school, de kerk en de luifel nog steeds bestaan. Het is een stuk dorpshistorie. Stel je voor dat het plaats had moeten maken voor nieuwbouw of zo.
Sint Anna, 1972