Martin de Boer

Een aantal herinneringen: …De eerste klas met juffrouw Tepas, haar duidelijke voor- of afkeur voor sommige leerlingen niet onder stoelen of banken stekend.

Een aantal herinneringen: …De eerste klas met juffrouw Tepas, haar duidelijke voor- of afkeur voor sommige leerlingen niet onder stoelen of banken stekend. Maar wel een schooltuintje terzijde van het grootste lokaal van de school (zij wel). De karige opbrengst keurig verloot onder de leerlingen. …De derde klas van meester Ausma, naast zijn leraarschap ‘hoog’ honkballend. Een aardige man die toen ik in zijn klas zat, 35 jaar werd: erg oud! Bij de geboorte van zijn eerste kind werd de gehele klas op verschillende dagen in groepjes van vijf ‘tussen de middag’ in zijn oude Renault gepropt om bij hem thuis patat te eten en de boreling te aanschouwen. … De vierde klas geleid door juffrouw Wardeniers. Weinig herinneringen aan behalve dat ik met Ineke Hoek (?) een keer voor de middaglessen bijles ‘staartdelingen’ heb gehad. In m’n rapportboekje staat haar voorletter Q: toch niet van James Bond? …De vijfde klas, wederom Tepas! Maar nu met een serieuze vorm van aardrijkskunde, zowel geografische als sociale. M’n schriftje - dat ik nog bezit - ziet er nog immer indrukwekkend uit. Alleen bij de melkproductie heb ik een plaatje (uit het blad De boerderij van Nico de Jong) van een overduidelijke stier geplakt. Ouder geworden realiseerden wij als leerlingen ons dat juf fysiek enigszins ruim bemeten was. Een voordeel was dat we juf in de stille gangen al van verre hoorden aankomen door het schurende geluid van haar panties op kniehoogte. … De zesde klas: het pièce de résistance, Meester de Wit. Een erudiete, oudere heer, immer met een gematteerde Velasques sigaar tussen de lippen. Slagbal op het schoolplein, de leerlingen in een door school verschaft shirtje met hun ‘gewone’ schoenen aan en De Wit in z’n driedelig, muisgrijze kostuum met een fluitje in de mond. Korfballen, in een A- en B-team, gebaseerd de lengte van de leerlingen. Zo ook na het luiden van de bel door De Wit (met zijn zakdoek door het ringetje aan de klepel): de meisjes en jongens in hun eigen rij gerangschikt op lengte, wachtend op zijn teken om de klas te betreden. De Wit, in de veronderstelling dat indien zijn leerlingen de vermaledijde ‘vormsommen’ tot een goed einde konden brengen, de middelbare school een ‘eitje’zou zijn. Ook kregen we natuurkunde: de wet van Archimedes en hoeveel boomstammen er dan nodig waren om twee olifanten naar de overkant van de rivier te verschepen. De flesjes schoolmelk ontdooiend op de radiatoren tijdens de (toen nog) koude winters. Bij ijzel de Wit vanuit z’n DAF op de ijzers onder z’n schoenen naar de schoolingang zien schuifelen en hem zien vallen: ongewenst decorumverlies! To be cont’d.

Prof. Kohnstammschool, 1964