Martijn Rademaker
Kent 0 personen
Bekijk het volledige profiel van Martijn Rademaker en al je andere schoolgenoten!
In SchoolBANK kun je GRATIS je scholen terugvinden en weer in contact komen met je docenten en schoolgenoten. Registreer je en begin meteen!
Martijn Rademaker heeft 5 klassenfoto's en kent 0 schoolgenoten. Benieuwd of jij iemand herkent?
Meld je snel aan en vind jouw oud-schoolgenoten en klassenfoto's terug!
AanmeldenGing je door de hoofddeur van de Lourdesschool naar buiten kwam je op een grijsbetegeld vlak.
Ging je door de hoofddeur van de Lourdesschool naar buiten kwam je op een grijsbetegeld vlak. Verderop ging dat over in een half verhard zanderig stuk terrein. Met de stevige kastanjes die op en in dat zand groeiden strekte de buitenboel zich uit tot de hoofdpoort aan de Jacobslaan. Daar spoedde zich het gewone leven voort. Fietsers, huismoeders onderweg.Daar was de winkel annex reparatie met zij-ingang, van de schoenmaker;het huis van Thijssen, de kapper, met zijn flesjes Berkenwater, z'n potkacheltje en zijn vrouw altijd in wit schort. Er was ook nog dat onopvallende poortje aan de rechterkant van de speelplaats, een beetje weggedrukt achter de bomen. Bood ook doorgang naar buiten. Nam je die route dan kon je via het zandpad van Van de Water(aannemer ter plekke) tussen de huizen door naar de Akkerlaan komen. Mulders van de vijfde verliet de klas. Zijn dikbebrilde hoofd verscheen even in het raam van de klasdeur.Dan even niks te zien.Dan weer een hand met een stukje colbert, daarin een krijtje. Dit was ongewoon..Wat had hij toch voor aktie daar achter die deur? Nu begon de hand te schrijven en wel in spiegelschrift. Een beheerst bijna krachtig spiegelschrift, dat moest Mulders eerder gedaan hebben.Vloeiend kwam er een woord op het deurglas te staan. 'NOOIT' viel er te lezen. 'NOOIT'. De gedachten kwamen op gang onder het verder vloeien van de letters op het glas: nooit op een klasdeur schrijven? nooit in een bankje krassen? nooit...slapen in de klas? nooit..schoppen in de klas? toffees kauwen....nooit? zitten suffen, nooit? zitten lachen soms, NOOIT? Toen Mulders weer binnenkwam deed hij de deur dicht. en hij zei: " BIJVOEGLIJK NAAMWOORD NOOIT EN NOOIT MET DUBBELE TEE OF DUBBELE DEE,NOOIT.BIJVOEGLIJKE NAAMWOORDEN NOOIT MET DUBBELEDEEOFDUBBELETEE. BIJVOEGLIJKE..." (Zeg nooit nooit...). De gymzaal van school was deze keer heringericht. Die laatste middag voor die ene kerstvacantie was hij veranderd in een filmzaal. We keken naar indianen en cowboys op paarden, die bergen op en af sjeesden met veel stof achter zich aan en ik meen me te herinneren dat ze elkaar achterna zaten.Die landschappen waarin de gevechten zich afspeelden maakten diepe indruk op me. Maar ook waren we lang niet zo gewend als we nu zijn aan het kijken naar film. De tv was nog onderweg. Op woensdagmiddag was de schoolbibliotheek open. Een flinke ,bescheiden verlichte ruimte, in twee gedeelten verdeeld door een soort toonbank van donker hout. Vele boeken kon je er lenen. Natuurlijk alle kuifjesboeken, die vaak net iemand al in lening had. Maar ook de Arendsoogserie en de zeeverhalen van K.Norel, die ik nooit las. De 'Oud Goud' serie, die ik wel las: Richard Leeuwenhart, Willem de Zwijger(!..),De vier heemskinderen, Paul Kruger, Wilhelm Tell. Verder kon je er boeken vinden over oermensen en musketiers, Lawines Razen van An Rutgers van de Loeff, De Gulden Sporen Serie: De Leeuw van Vlaanderen, Odysseus, de Argonauten en noem maar op..Naast de Sjors, die iedere woensdagmiddag thuis in de bus viel('Archie de man van staal' en de enorme stapels Suske en Wiske-boeken, die ik bij klasgenoot en vriend Theo Gerritsen thuis las, vormden de bibliotheekboeken een hooggeprezen, boeiende en degelijke afwisseling. Buiten waren we veel maar lezen was onvervangbaar.
Basisschool Onze Lieve Vrou..., 1955
Het gebouw bezat hoge en vooral lange gangen en een complexe veelheid aan soorten ruimtes en verdiepingen.
Het gebouw bezat hoge en vooral lange gangen en een complexe veelheid aan soorten ruimtes en verdiepingen. Voorin aan de wegkant was er die trappenhal die je op z'n minst 3 niveau's liet zien als je omhoog keek. Er was het voor ons moeilijk te doorgronden halfduister keldercomplex, waartoe een kleine deur ergens bij het hoofdportaal toegang bood. Daar moet onder andere een eigen bakkerij geweest zijn want vaak hing bij de trap naar omlaag de geur van vers brood. Er waren de zalen van de internen, de mooie patersbibliotheek met zijn houten balustrades en omgangen. Stille, niet vaak betreden zoldergangen waren er ook, de aula der cultuur en een stukje grond waarvoor iemand de naam sahara bedacht had.
Canisius College HBS Gymnasium, 1961