Marjon de Gooijer
Kent 0 personen
Bekijk het volledige profiel van Marjon de Gooijer en al je andere schoolgenoten!
In SchoolBANK kun je GRATIS je scholen terugvinden en weer in contact komen met je docenten en schoolgenoten. Registreer je en begin meteen!
Marjon de Gooijer heeft 13 klassenfoto's en kent 0 schoolgenoten. Benieuwd of jij iemand herkent?
Meld je snel aan en vind jouw oud-schoolgenoten en klassenfoto's terug!
AanmeldenHet statige gebouw staat aan het Roomeinde.
Het statige gebouw staat aan het Roomeinde. Voor is een grote speelplaats die eerst helemaal kon worden gebruikt om te spelen, later worden er verantwoorde prikkelbosjes neergezet. Ik herinner me nog dat wij daar als kinderen hevig verontwaardigd over waren. Linksom het gebouw kom je bij een kleine fietsenstalling, daar kwam ik nooit, ik woonde te dichtbij om op de fiets te mogen. Rechtsom loop je naar achter het gebouw waar nog een noodgebouw staat voor de hogere klassen. In het gebouw zijn 4 lokalen en een gymzaal. Als je binnenkomt sta je in een grote hoge hal met stenen muren, aan de pleinkant een lange rij wc’s. Aan de linkerkant een aantal voor de kinderen, aan de rechterkant eentje voor de leerkrachten. Links is het lokaal van de laagste klassen en daarnaast volgen de hogere klassen op volgorde. Aan de achterkant van het gebouw zijn drie lokalen waarvan één achter het gymlokaal zit, deze kun je door de andere klas binnenkomen of door de gymzaal maar er is ook een ingang aan de zijkant van het gebouw. In de gymzaal zijn hoge ramen en ook een hoog plafond, je kunt er aan de ringen zwaaien. Ik denk dat de klassen en de gymzaal even hoog waren. In de gymzaal staat direct naast de deur links een kachel met een groot gazen hekwerk eromheen zodat je je niet kunt branden. Achterin links is de deur naar het andere lokaal en naar een soort magazijntje voor gymspullen, ik heb dat altijd een intrigerende plek gevonden, alsof je daar niet mocht komen. Achter het stenen gebouw stond het noodgebouw voor de hogere klassen, klas 4 t/m 6 denk ik en het kamertje van meester Eppinga, het Hoofd der School. Ik weet niet beter dan dat het noodgebouw daar altijd heeft gestaan. Eerst het lokaal van meester Piet Waterdrinker, dan het lokaal van meester Wim Drijver en als laatste het lokaal van meester Eppinga. Na elk lokaal was er een ingang met plek voor de jassen en de toiletten. Aan het einde was het kamertje van meester Eppinga, ook zo’n geheime ruimte. Langs het hele gebouw was speelplein want we speelden op ons eigen plein. ’s Morgens mocht je nog niet naar achteren of ik durfde dat niet dat is ook heel goed mogelijk maar ik kan me herinneren dat ik altijd pas naar achteren ging als de bel ging.
Openbare Lagere School, 1964
De kleuterschool was voor mij aan de andere kant van het dorp, je moest er de weg voor oversteken.
De kleuterschool was voor mij aan de andere kant van het dorp, je moest er de weg voor oversteken. Het was een T-vormig gebouw met het speellokaal in het dwarse stuk van de T. Aan de beide andere zijden was een lokaal. Het lokaal het dichtste bij de weg was van juffrouw Machielse en iedereen zei dat je daar voor moest uitkijken want die was zo streng!! Ik had een lieve juf maar ik weet niet meer hoe ze heette. Er stonden grote kasten in het lokaal, heel hoog met laatjes met plaatjes erop. Achter die kasten kon je spelen met de poppen of met de blokken. Buiten was een speelplaats maar volgens mij was een groot deel daarvan grasveld. Er was ook een vijver waar we in mochten badderen als het heel warm was. Er waren veel autobanden waar je een hoge stapel van kon maken en je erin verstoppen. De stenen speelplaats zelf was omheind met een hoge muur en er was een zandbak. Op het plein stond een houten huisje waar het speelgoed in werd bewaard. We hadden een nieuwe pop gekregen voor de poppenhoek en mijn moeder zou daar kleertjes voor naaien want dat kon ze goed. Om haar te bedanken mochten we allemaal een tekening maken van “De Pop” die voor die gelegenheid op een stoeltje zat of stond voor de klas. Het boekje heb ik nog lang gehad, met mijn eigen tekening van de pop met wijduitstaande rok. In november speelden we buiten en de juf zei “Kijk nou, ik zag Piet door de schoorsteen naar binnen kruipen”. We gingen binnen kijken en ja hoor in een kast in de gang stond een hele grote zak met speelgoed. Alles werd in het speellokaal uitgestald en wij zaten er in een grote kring omheen. Juf noemde alle namen op en toen Betty Buurs de klei koos was ik heel verdrietig, ik wilde ook klei. Juf verzekerde me dat Sint echt heel veel van alles had, dit was alleen om te vertellen wat je wilde. Op de dag van het feest bleek dat er in dat leuke pakje op mijn tafel een puzzel van een hondje zat. Ik voelde me verraden door Sinterklaas.
kleutervreugd, 1962