Marion Neeteson

Mijn herinneringen aan de Dalton zijn nogal divers.

Mijn herinneringen aan de Dalton zijn nogal divers. Om met de leerkrachten te beginnen was ik erg gesteld op Mevr. Bauduin en ook op Dory die altijd van die gezellige liedjes met ons zong, zoals auprès de ma blonde en sur le pont d'Avignon en die me zo fascineerde door zijn manier van roken dat ik het ook ging oefenen. Hij inhaleerde diep en al pratend kwamen de rookwolkjes uit zijn mond. Prachtig vond ik dat, volgens mij rookte hij Gauloise. Aangezien ik wat langer over school deed dan de gemiddelde leerling heb ik voor Frans ook nog mevr. Lotsy gehad, die vaak aan haar telefoontjes(vlechten rond haar oren gedraaid) zat te trekken wat een heel grappig gezicht was.Vervolgens dus Dory en toen ik voor mijn eindexamen gezakt was kreeg ik nog een jaartje Bouma voor Frans. Nou die gaf echt heel goed les, weliswaar minder gezellig dan bij Dory maar toch heb ik in dat ene jaar meer geleerd dan in de voorgaande jaren. Romp was de biologielerares die er best streng uitzag met die grijze knot, bril en bruine ogen. Dankzij Toos den Outer, die naast me zat en bij wie ik erg goed kon afkijken tijdens de chromosomen-repetities, had ik toch nog een voldoende op mijn eindexamenlijst. Jacobs van geschiedenis was een schatje, die met een hemels gezicht kon vertellen over de prachtige kleding van de vrouwen aan het Franse hof. Van Abas ken ik nog steeds de Wet van Buys Ballot uit mijn hoofd, zo had ik die er ingestampt. Boers gaf heel fijn gym en ik weet dat ze later met een graaf getrouwd is en daar een dochter Edmée mee heeft gekregen. Heikens vond ik een kwal en toen we na hem Verjaal kregen was dat een verademing. Mevr. Kahn was ook niet mijn favoriet, had iets glibberigs. Al met al heb ik heb ik deze school niet altijd even leuk gevonden, maar misschien was dat sombere gebouw daar ook wel een beetje debet aan. De dalton-uren waren heel prettig omdat je in die uren ook alvast je huiswerk voor de volgende dag kon maken/leren, zodat je thuis niet meer zoveel te doen had. De gymjuf Boers was ook prima. Ze trouwde op iets latere leeftijd met iemand van adel en kreeg een dochter die ze Edmée noemde. Wat wel grappig is is dat mijn broer getrouwd is met Joke Bijstra, die ook op deze MMS zat maar dan 2 klassen lager. Aangezien je op die leeftijd alleen de meisjes uit de hogere klassen interessant vond kende ik haar niet toen ze voor het eerst bij ons thuis kwam, maar zij mij wel. Dit waren enkele van mijn schoolherinneringen. Marion (van Oel) .

Dalton HBS voor Meisjes, 1959