Marijke van Pelt
Kent 0 personen
Bekijk het volledige profiel van Marijke van Pelt en al je andere schoolgenoten!
In SchoolBANK kun je GRATIS je scholen terugvinden en weer in contact komen met je docenten en schoolgenoten. Registreer je en begin meteen!
Marijke van Pelt heeft 1 klassenfoto's en kent 0 schoolgenoten. Benieuwd of jij iemand herkent?
Meld je snel aan en vind jouw oud-schoolgenoten en klassenfoto's terug!
AanmeldenToen ik in de 1e klas zat mocht ik tussen de middag weleens bij mijn klassejuffrouw achter op de fiets naar huis.
Toen ik in de 1e klas zat mocht ik tussen de middag weleens bij mijn klassejuffrouw achter op de fiets naar huis. Zij woonde volgens mij in Riel; ik weet helaas haar naam niet meer, maar vond het erg aardig dat ik een stukje met haar mee mocht rijden. In de 4e klas zat ik bij jufr. In 't Groen. Wat ik me nog van haar kan herinneren is dat ze erg lief was. Zij is dat jaar gestorven en dat heeft veel indruk op mij gemaakt. Zijn er mensen die zich haar nog kunnen herinneren? In datzelfde jaar hebben wij ook een tijd in een noodlokaal les gehad boven het Rex theater en hadden toen ook een hele lieve zuster waarvan ik me de naam ook niet meer kan herinneren. Zij gaf rekenen. Er werden weleens musicals georganiseerd; aan enkele heb ik meegedaan. Voor de repetities moesten we via de speelplaats van de Montessori door een klein deurtje bij het Rex theater naar binnen, vervolgens kwamen we via allerlei smalle donkere gangetjes uit achter het toneel. Erg spannend vond ik dat. Snoep kochten we bij een klein snoepwinkeltje tegenover het Rex theater waar een oud vrouwtje achter de toonbank stond. Er was van alles te koop, Belga's, snuf, stroopsoldaatjes, sjepdrop, schuimblokken; alles voor 2 of 5 cent. Op zekere dag, toen de man van het "snoepvrouwtje"was gestorven, mochten we met de hele school naar het opgebaarde lichaam gaan kijken dat achter het winkeltje in een klein donker kamertje was opgebaard. Naast de snoepwinkel was een groentenwinkel waar ze heerlijke ijslollies verkochten (gele en rode, voor een dubbeltje). Ze hadden daar een hele leuke zoon, Karel Straatman genaamd. Rond sinderklaastijd was het altijd erg spannend op school, de Pieten liepen, met hun roedes slaand, door de gangen. Dat was heel angstaanjagend. Een dag voor sinterklaas lag er 's morgens iets lekkers in onze lessenaars. De fijnste middag van de week was de vrijdagmiddag, dan werd er nl. een heel mooi verhaal voorgelezen door een van de leerkrachten.
Margaretha Maria, 1955