marianne van Meteren

Zoveel herinneringen

Ik heb zoveel herinneringen aan de Lagere School No. 8. Het was voor mij en mijn zusje Hennie bijzonder dat wij op deze school zaten. Mijn vader en moeder woonden aanvankelijk op de Kraayenhoflaan die heel dichtbij de Oude Heeselaan was. Mijn broers en zusters gingen dus automatisch naar de OL No. 8 aan de Oude Heeselaan. Inmiddels verhuisd naar de ten Katestraat werden wij toch naar de Oude Heeselaan gestuurd. 4 x per dag een half uur lopen met onze korte beentjes. Wie kent niet meester van Straaten, het hoofd van de school, een ongelooflijk driftige man die kinderen die zich niet gedroegen de ene en de andere hoek van het leslokaat liet zien en wij waren doodstil. Of mijnheer van Ingen. We zaten in de 5e klas in het noodlokaal op de speelplaats. De kachel brandde en hij kon zo verschrikkelijk mooi over geschiedenis vertellen. Je zag bij wijze van spreken Michiel de Ruyter op zijn boot staan! Of mijnheer van Soest van de 4e klas. We moesten versjes uit ons hoofd leren en opzeggen. Als je me nu 's nachts wakker maakt, kan ik ze zo opdreunen: tsaar Peter de Grote was vorst van de Russen, om deftigheid gaf hij geen zier, hij ging scheeptimmeren leren daarom kwam hij naar hier. Naar Holland waar werven bestonden zoals men elders ze niet had en daarom koos hij Zaandam tot zijn stad. Of: de Friezen en Bataven waren een woest en sterk. Blonde lokken vielen op hun schouders neer. Dierenvellen bedekten hen voor het ruwe weer. Van wat palen stelden zij hun woning saam, in zo'n hutje zag men deur noch vensterraam. Als je het versje had opgezegd moest je als teken dat je een beurt had gehad, met je gezicht op je lessenaar gaan liggen.... Een vriendin opgedaan voor het leven. Met 11 jaar ging een meisje uit de klas emigreren naar Amerika. Wij vonden dat in die tijd heel bijzonder. Heb een tijdje met haar geschreven maar het gaat vaak in het leven zo dat je het contact kwijt raakt. Twee jaar geleden en vorig waren ze in Nederland en zo kwam het dat we na ruim 60 jaar samen in mijn keuken de afwas deden en de band was er nog steeds. Zo bijzonder. Ik kreeg bijles van mijnheer van Straaten, samen met twee andere jongens. Wij zouden als enige drie van de school naar de HBS gaan en we moesten ons preprareren op het toelatingsexamen. De schoolreisjes waren ook heel bijzonder. Ze zijn de inleiding geweest van mijn vele zwerftochten over de wereld. We gingen naar de bedriegertjes in Arnhem, Sonsbeek, naar Den Haag, Madurodam. We spaarden het hele jaar door een kwartje per week. Maandagmiddag was de dag dat we het kwartje bij ons moesten hebben. Mijn ouders hadden niets en het was altijd een gevecht het juiste moment te kiezen om te vragen naar dat kwartje. Was elke keer een strijd en een overwinning om het te vragen en mee te krijgen..

Michiel de Ruyter, 1951