Marian kramer
Kent 0 personen
Bekijk het volledige profiel van Marian kramer en al je andere schoolgenoten!
In SchoolBANK kun je GRATIS je scholen terugvinden en weer in contact komen met je docenten en schoolgenoten. Registreer je en begin meteen!
Marian kramer heeft 0 klassenfoto's en kent 0 schoolgenoten. Benieuwd of jij iemand herkent?
Meld je snel aan en vind jouw oud-schoolgenoten en klassenfoto's terug!
AanmeldenIk weet nog maar erg weinig over mijn schooltijd.
Ik weet nog maar erg weinig over mijn schooltijd. Zelf was ik een vrij onopvallend typje, lang, dun en onhandig. Wat ik me nog wel levendig voor de geest kan halen zijn de zanglessen, die bij meneer Van Es altijd zo mooi klonken... Je zou dan verwachten dat we daar wat van geleerd zouden hadden toen we van de 5e naar de 6e klas gingen, maar bij meneer Van der Goot zong iedereen weer vals. En dan klonk het in het lokaal naast ons weer zo mooi :-) Meneer Knoester, was die nou van de lagere school of de middelbare school?? Ik weet dat ik ook juffen heb gehad, maar ik kan geen namen meer voor de geest halen. Klasgenootje Willem Paul die zo lief bij mij op bezoek kwam toen ik ziek was, mijn vriendinnetje Janke die ging verhuizen... rolschaatsen met Koen, Edwin die langs kwam met een tamme rat (en daarom niet naar binnen mocht) Ach ja, toch wel een leuke tijd ;-).
Jan Ligthartschool, 1971
Wat was ik blij toen ik eenmaal mijn diploma op zak had en er nooit meer naar toe hoefde! Ik heb me nooit echt thuis gevoeld op deze school.
Wat was ik blij toen ik eenmaal mijn diploma op zak had en er nooit meer naar toe hoefde! Ik heb me nooit echt thuis gevoeld op deze school. Een conciërge, die de allereerste keer dat ik het wààgde over het schoolplein te fietsen, keihard tegen de zijkant van mijn fiets aan trapte, zodat ik kwam te vallen (ik moet toegeven dat het wel effectief was, want ik heb het daarna nooit meer gedurfd..). Meneer Ekster, die mij nachtmerries bezorgde over zijn buitengewone manier van lesgeven (en overigens buiten schooltijd gewoon menselijk bleek te zijn), en dan die sportlerares die altijd onder de douchedeuren naar boven gluurde om te controleren of iedereen wel daadwerkelijk onder de douche stond na het sporten! Brrr... Een leraar (volgens mij heette hij Reuderink) die niet stevig in zijn schoenen stond en daarom dusdanig getreiterd werd dat hij tijdens ons lesuur huilend de klas heeft verlaten en nooit meer terug is gekomen. Niet dat ik zoveel op had met deze leraar, maar het feit dat sommige leerlingen het geweldig vonden dat het hen gelukt was iemand psychisch kapot te maken heeft mijn weerzin voor school alleen maar doen toenemen. Toch ook wel enkele leuke herinneringen: de heer Stienstra, een schat van een man, die mij veel heeft geleerd over zijn familie en vakanties, maar mij geen wiskunde kon bijbrengen. En dan hadden we nog een leraar scheikunde of natuurkunde, waarbij vrijwel alle chemische proeven die hij uitvoerde, mislukten. Ik weet nog dat we een keer een belangrijke toets hadden, en dat tijdens die toets een enorme knal in het lokaal boven ons hoorbaar was, en dat stukjes kalk van het plafond op onze bureaus vielen. Niemand had zijn aandacht nog bij die toets, maar we moesten gewoon doorgaan. Na het lesuur mochten we eindelijk weg, en bleek de hele bovenverdieping vol te staan met rook ;-)
Regionale Simon Vestdijk, 1977