Margreeth Drenth
Kent 0 personen
Bekijk het volledige profiel van Margreeth Drenth en al je andere schoolgenoten!
In SchoolBANK kun je GRATIS je scholen terugvinden en weer in contact komen met je docenten en schoolgenoten. Registreer je en begin meteen!
Margreeth Drenth heeft 1 klassenfoto's en kent 0 schoolgenoten. Benieuwd of jij iemand herkent?
Meld je snel aan en vind jouw oud-schoolgenoten en klassenfoto's terug!
AanmeldenWie herinnert zich nou niet de aller aller leukste juffrouw: juffrouw Dings.
Wie herinnert zich nou niet de aller aller leukste juffrouw: juffrouw Dings. Zij was heel goed in het organiseren van leuke feesten met Sint, Kerst en als afsluiting van het jaar.
kabouteroord, 1973
Natuurlijk herinner ik me het leggen van de eerste steen van de nieuwe school.
Natuurlijk herinner ik me het leggen van de eerste steen van de nieuwe school. Ik heb hem namelijk zelf gelegd. Het was een soort tekenwedstrijd per klas. Wie de mooiste tekening had gemaakt mocht de steen leggen. Zo werd mijn tekening uitgezocht. Op de bewuste dag gingen we met z'n allen lopend van de kerkakkerstraat naar de nieuwe locatie. Iedereen was verkleed. Ik had een blauwe overall aan een een bouwhelm op, net als de andere steenleggers. We hadden allerlei liedjes ingestudeerd: We leggen nu de eerste steen Heel sjaloom gaat daar straks heen ....,....., en in augustus is tie klaar ja ja ja Helaas was ik op de eerste schooldag in het nieuwe gebouw ziek. In de eerste klas hadden we les van juffrouw Raadgever. Ik weet nog dat Erwin haar een keer juffrouw Straatveger noemde en dat hij toen straf kreeg. In de tweede en derde klas hadden we juffrouw de Vries. Mijn favoriete juf. In de vierde en vijfde meneer Raadgever. In de zesde kregen we meneer van Zijl-langhout met z'n leguaan. Gelukkig was die leguaan dood gegaan in de zomervakantie voordat ik in die klas kwam. Verder herinner ik me natuurlijk zíjn biologielessen. We hadden allemaal onze eigen boom in het park. Ik had een hulst. Na de eerste ontmoeting heb ik hem heel lang niet meer kunnen vinden, maar op het einde was hij er ineens weer. En dan die vreselijke lessen over kunst, met als klap op de vuurpijl voor iedereen een spreekbeurt over een kunstenaar. Handwerkles van juffrouw Kistjes. Dat was vooral batikken en macramee. Van de kinderen uit m'n klas herinner ik me natuurlijk Irene, m'n vriendin die in de vierde ging verhuizen (en die ik laatst na 25 jaar tegen kwam in de dierentuin, ik herkende haar meteen). Daarnaast Erwin, Evelien, Marianne, Esther, Lesley, Otto, Harald, Raymond, Renate en natuurlijk Tjerk. Tjerk zal ik nooit vergeten want inmiddels heet m'n jongste zoon ook Tjerk.
Sjaloom, 1975