Maaike Posch

Herrinneringen

In 1991 kwam ik bij meester Bert Buys in de klas, een jaar later bij 1 van mijn favoriete leraren Jan Visser, daarna ging ik naar Willem Wildenburg, aan hem moest ik wennen, hij was vrij direct, Sharon Kesting was mijn beste vriendin, haar moeder overleed, en dat was voor mij ook zwaar, we waren vaak samen en haar moeder was als een tweede moeder voor mij, meester Willem Wildenburg heeft ons beide goed opgevangen. Daarna kreeg ik het zwaarder, heftige gebeurtenissen en kwam ik bij Nelly en Jaap in de klas, overgangsjaar voor het VSO. Moeilijk jaar wel, de jaren erna had ik veel last van depressies, ik had veel te verwerken privé en op school was het ook niet altijd even makkelijk. Het jaar daarna kwam ik bij meester Ooijenvaar in de klas, en werd Christa Welp ( toen nog) mijn vaste vriendin, later samen met Natasja Stijf (toen nog), Ooijenvaar was de tekenleraar, creatieve en lieve man, anders dan meester Hetem die we hadden voor Engels, streng maar in mijn ogen rechtvaardig, ik had geen hekel aan hem, aan eigenlijk niemand behalve aan de directeur Kolenbrander, maar dat had iedereen zowat. Meester Kranenburg was de leukste en grappigste meester ooit, hij kon mooie geschiedenis verhalen vertellen alsof je echt in die tijd ook aanwezig was. Beeldend, ik heb nooit meer zo n goede verteller meegemaakt voor de klas. Juf Treur was het jaar na Meester Ooijenvaar, Biologie kregen wij van haar, ik kwam met wat meer meiden in de klas te zitten waaronder Natasja, Christa, en Stefanie Pijpers (toen nog) en Neçla Mayda. De andere meiden waren Kim en Kim altijd bij elkaar Sharon ( geen Kesting) die maar 1 jaar op school zat en Halima, die ook vaak bij ons kwam zitten. Stefanie werd een betere vriendin op dat moment van mij. Daarna zouden Stefanie en ik naar Meester Jegen gaan, hij gaf Duits, ik had er wel zin in, want mocht Meester Jegen graag, enkel, door een andere functie, werd het Meester Meijer die ziek werd en daarvan een vervanger Meester Kreb kwam, raar mannetje vond ik niet alleen. Ik kon niet goed tegen al deze veranderingen, en had ook geen zin meer in school een tijdje. Was wat opstandiger, gezien de leeftijd niet raar, en was bezig met het Jan Arentsz daar waar ik samen met Stefanie naar toe zou gaan. We hebben leuke schoolkampen meegemaakt vooral de laatste vonden Stefanie en ik erg leuk, op Texel, ja we hebben iedereen over ons heen gekregen, en nee we hebben echt niet aan andere gedacht, jong en wild, en ongehoorzaam. Voor Stefanie met Matthijs en ik ging met Enzo weg. Paul Grevelt was mijn aan uit verkering de laatste jaren van de Windroos, en Maurice Brouwer de eerste jaren van de Windroos. Veel briefjes/ propjes om mijn oren gekregen, met de vraag wil je verkering met me! Echt er zijn wel leuke herinneringen geweest en ik heb me binnen de Windroos op school ook wel veilig gevoeld, maar er waren ook wel wat mindere ervaringen, wat er bij hoort. Het zijn herinneringen, net als dat mijn dierbare Opa graag mee ging fietsen naar Schoolkamp en voor hem weer gelijk terug naar huis, Wijk aan Zee of Texel geen probleem voor mijn Opa. Mooi dat ik dat koesteren mag.

De Windroos, 1991