Luda van de Werd
Kent 0 personen
Bekijk het volledige profiel van Luda van de Werd en al je andere schoolgenoten!
In SchoolBANK kun je GRATIS je scholen terugvinden en weer in contact komen met je docenten en schoolgenoten. Registreer je en begin meteen!
Luda van de Werd heeft 0 klassenfoto's en kent 0 schoolgenoten. Benieuwd of jij iemand herkent?
Meld je snel aan en vind jouw oud-schoolgenoten en klassenfoto's terug!
AanmeldenDe eerste klas bij juffrouw Kloppenburg.
De eerste klas bij juffrouw Kloppenburg. Die winter lag de sneeuw hoog en het was te moeilijk om mij in een wandelwagentje naar school te brengen. Omstreeks de Paastijd kreeg ik problemen met mijn rug en moest ik 6 weken thuis plat liggen in bed. Mijn moeder was weduwe en besloot om mij en mijn broer Henri een tweede vader te geven, die tweede vader woonde in Amsterdam en toen zijn we in juni 1946 verhuisd naar Amsterdam. Er was dat jaar een processie en mijn moeder had geen geld voor een bruidsjurkje maar toen heeft ze uit een wit laken een jurkje voor mij gemaakt. Zo kon ik toch meedoen. Juffrouw Kloppenburg zette mij op een stoel en zei dat mijn jurkje ook mooi was, ik voelde mij toen heel gelukkig. Ik was de kleinste van de klas, want ik had een groeistoornis achondroplasie, daarom kon ik ook de afstand van Berg en Dal naar Beek over de Holle weg niet lopen en werd ik door oudere meisjes meegenomen in het kinderwandelwagentje. Ik was zo groot als een peuter van 2 jaar denk ik. Mijn naam is Luda van de Werd.
maria, 1945
De kleinste van de klas altijd.
De kleinste van de klas altijd. Van 1946 tot 1952 zat ik op de lagere school. De hoofdzuster was zuster Henrico. In de eerste klas was er een meisje met rood lang haar, Tonnie Vogel. Ze werd door juffrouw de Lange herhaaldelijk bij haar armen uit de schoolbank getrokken en dan slingerde ze Tonnie heen en weer. Dat greep mij erg aan, dat is de naarste herinnering. Verder zat er in de eerste klas ook een meisje die Jetske heette. In de 2e klas kwam ik bij juffrouw van de Berg, een schat was dat. Mijn achternichtje Corrie de With zat ook in die klas. In de 3e klas juffrouw Unkraut (Agnes) het jaar daarop in klas 3 en 4, (ik hoorde bij 4) ook weer een juffrouw Unkraut (Tonnie) De Unkraut juffrouwen waren tweelingzusters. In de 5e klas weer die juffrouw de Lange die ik ook in de 1e had meegemaakt (toen werden er geen kinderen meer door haar uit de bank gesleurd. In de 6e klas hadden we juffrouw Timmer. Het schooljaar 1952/1953 zou ik naar de Mulo gaan een dag voor de aanvang van de lessen werd ik opgenomen in het Onze Lieve Vrouwe Gasthuis om mijn kromme benen recht te laten zetten. Operatie, 4 maanden in een gipsbroek liggen en revalidatie (gewoon thuis zonder hulpmiddelen moest ik opnieuw leren staan en lopen. Door dit alles ving mijn Mulotijd in het schooljaar 1953/1954 aan. Ik moest net als opde lagere school altijd in een van de voorste banken plaats nemen. In de 2e klas van de Mulo, de klassezuster was zuster Marie Theodoor probeerde ik op een hoge bank achterin te blijven zitten, het kostte wel enige inspanning om er op te komen, maar dat had ik er wel voor over. Ik wilde ook wel eens wat anders. Ik heb er niet lang gezeten, van zuster Marie Theodoor moest ik vooraan weer gaan zitten. Toen wilde ik toch nog iets anders "heldhaftigs" doen en legde mijn boeken open ondersteboven voor mij neer tijdens het overhoren van diverse klasgenoten. Als ik zelf aan de beurt was durfde ik geen blik in die richting te werpen en menig klasgenootje probeerde mij op andere wijze duidelijk te maken wat het antwoord op de vraag van de zuster, juffrouw of mijnheer moest zijn. Maar ik bleek stokdoof en stekeblind te zijn op die momenten. De moeder overste van de zusters was zuster Stanislaus, zij was heel klein en vroeg op de Lagere school vaak wie er van ons zuster wilde worden, ik en nog een meisje Gerda Kuiper staken dan onze vinger op. Ik kreeg het idee dat zuster Stanislaus van mij verwachtte dat ik ook zuster zou worden, want ja ik was ook klein. De eerste keer dat ik mijn vinger niet meer opstak voelde ik mij dan ook een beetje schuldig, maar ja moeder worden, trouwen leek mij veel leuker. Ik herinner mij ook de Sint Nicolaasfeesten, Sint en Piet echt op het dak van de school en Piet die door de klassen sprong en rende! Omdat ik niet veel lopen kon toen ik op de lagere school zat, moest ik altijd overblijven en dan ging ik de zuster van de bewaarschool helpen met plakwerkjes van de kleuters af te maken. Gymlessen kregen we van juffrouw Scholten, ik kon niet met alles meedoen, ik mocht af en toe schommelen met mijn benen in de ringen, dan voelde ik mij een heel klein kind en ik vond dat dus niet leuk. Wat ik wel leuk vond was de evenwichtsbalk omdat ik dat toch nog wel aardig kon. De eerste mannelijke onderwijzer was volgens mij zangleraar Beer, het eerste liedje dat wij van hem leerden was iets van ene tante Klappij: Tante laat dat boze kallen, beter niets verteld dan kwaad.Er komen nu hoe langer hoe meer herinneringen bij mij op, daarnet waren Truus Bosma en Anneke Visser bij mij op bezoek, klasgenoten in mijn lagere schooltijd. Nu ik terugdenk was het toch een leuke tijd en de school was qua opleiding echt goed, ik hou veel van talen en dat komt denk ik door de goede ondergrond van het Nederlands. Ook Geschiedenis, vooral dank zij juffrouw Leroux heeft mijn interesse.
St. Joannesschool, 1946