Lucie Pakes

De school had een lange gang die van oost naar west liep.

De school had een lange gang die van oost naar west liep. Als je binnenkwam zaten de klaslokalen aan de linkerkant. De school had drie klassen. Er zaten telkens 2 klassen bij elkaar in. Klas 1 en 2, klas 3 en 4, klas 5 en 6. In de eerste 2 klassen had ik mevrouw van der Veen, de 3e en 4e meester Smit en de 5e en de 6e meester Tammenga. We kregen op school catechisatie van domiee Buskes, een geweldig verteller. In de 5e en 6e klas hadden we domniee Kammeraat een zogenaamde gereformeerde bonder. Mijn vader vond dat niks en ik hoefde niet meer naar catechese. Als compesnsatie moest ik in het 'kamertje'met andere ongelovigen met meester Tammenga boeken kaften. Hele series boeken heb ik gekaft. Meester Tammenga deelde altijd taakjes uit die de leerlingen dan mochten doen, bv. de bel luiden, koffie zetten voor de leraren, de bibliotheek beheren, enz. enz. In het kamertje werden de eerst Biggenbodes gestencild. Ik zie meester Tammenga nog aan de stecilrol draaien. Ook hadden we vulpennen die meester dan altijd vulde met de kleur die je graag wilde. Meester Smit moest je niet tegen je in het harnas jagen want dan werd je gemeen bij je nekvel gepakt en doorelkaar geschud. Smerige stroopslikker, o.i.d. riep meester dan. Wilde je naar de wc, dan stak je je vinger omhoog en riep: naar achteren. Steevast riep meester Smit: gaat heen en val er niet in. Ik speelde veel met de meisjes en jongens uit mijn klas. Altijd op straat. Veel bij Jannie en Tineke Doornbos,Ria Oosterveld op de bulten waar nu het Moor is of in het park. Heel veel te vinden was ik bij Pia van Til. Samen liepen wij folders voor haar vader die een rijdende SRV had. Ik kon heel goed knikkeren samen met Peter Donkerbroek die op de Zandumerweg woonde. Mijn eerste schooliefde was John van der Wou die aan het Niekerkerdiep woonde. Nou zat de liefde van John wat dieper dan bij mij. Al in klas 2 wilde hij mij achter het gordijn in de klas zoenen maar daar voelde ik niks voor. Voor zover ik weet gingen heel veel kinderen naar de zondagschool. Die werd gegeven door de dochters van dominee Mooi en de zondagschool werd gehouden in ons eigen schoolgebouw alwaar ook de muziekschool op woensdagmiddag gevestigd zat. Mijn vriendin Tineke had er tot haar grote ergernis blokfluitles. Ik wou niet en daar heb ik nog steeds spijt van. Nu heb ik nog steeds moeite met noten lezen. We deden de gebruikelijke spelletjes van toen: bok bok hoeveel horens, rekkertwisten, touwtjespringen, tikkertje, zakdoekje leggen, doar kommen poar olle mannekes aan, magommetje, lange lange riege, de boom wordt hoe langer hoe dikker, enz. Onze handwerkjuf heette juffrouw Kranenburg, later vervangen door juf Hennie Oosterveld die het breien verving door macrame, patchwork en zo. In klas 5 en 6 gingen we drie dagen naar Drouwenerzand. Een festijn waar al wekenlang naar uitgekeken werd, geweldig en ook de schoolfeesten waren mooi. Al vond ik die keer dat ik op de korfbalwagen moest het minst. Het was koud die dag en Klaas Reitsema was heel chagrijnig en bedierf onze dag een beetje. En ik vond het niks in zo'n kort rokje op de wagen, harstikke koud.

De Opstap, 1967