Louw Verwoerd
Kent 0 personen
Bekijk het volledige profiel van Louw Verwoerd en al je andere schoolgenoten!
In SchoolBANK kun je GRATIS je scholen terugvinden en weer in contact komen met je docenten en schoolgenoten. Registreer je en begin meteen!
Louw Verwoerd heeft 1 klassenfoto's en kent 0 schoolgenoten. Benieuwd of jij iemand herkent?
Meld je snel aan en vind jouw oud-schoolgenoten en klassenfoto's terug!
AanmeldenIk zat niet op deze school, maar ik werkte er als leerkracht - het eerste jaar ('78-'79) in 4b en de laatste twee jaar ('79-'81) in 6a.
Ik zat niet op deze school, maar ik werkte er als leerkracht - het eerste jaar ('78-'79) in 4b en de laatste twee jaar ('79-'81) in 6a. Veel dierbare herinneringen, waarin o.a. Emile en Marion, Frans Willem, Cees en Marianne, Jan en Corry, Frank en Maria-Louise, Joop en Heleen, Piet en Fokje, Erskine, Gerard, Harry en Fetsje, Johan en Anneke, Violet, Yvonne, Chris en Stowell een rol spelen. De meest gedenkwaardige gebeurtenis was zonder enige twijfel het moment waarop directeur Stowell Hupsel drie in zijn ogen ontspoorde collega's (Emile van Heumen, Piet Noordhuis en ondergetekende) de les las. Om zijn 'niet' te benadrukken zei hij op z'n Surinaams: 'Ik wwil wwèl-niet (!) dat jullie dat doen!!!' Waarop Piet de historische vraag stelde: 'Stowell, wil je nu dat we het wèl of dat we het niet doen'... Nattebroekenwerk! Verder hebben Clasien en ik een gouden tijd gehad op Dushi Korsou; snorkelen, duiken, surfen, zeilen, barbecuen, vakanties naar o.a. Venezuela, Costa Rica, Bovenwinden, Aruba, Bonaire, Ecuador. In 1993 zijn we nog eens terug geweest om onze oudste (Gerard) te laten zien waar hij geboren is...
Dr. Albert Schweitzerschool, 1978
Een slechtere start was amper denkbaar; in plaats van mee te mogen met het 6e-klas-schoolkamp van de Pieter Vermeulenschool moest(!) ik in die week naar de proefklas van de Prins Bernhard HBS, een soort toelatingsexamen.
Een slechtere start was amper denkbaar; in plaats van mee te mogen met het 6e-klas-schoolkamp van de Pieter Vermeulenschool moest(!) ik in die week naar de proefklas van de Prins Bernhard HBS, een soort toelatingsexamen. Zoiets kun je een kind van 12 jaar niet aandoen en ik had dan ook al een hekel aan de 'Prins Bernhard' voor ik eraan begon! Desondanks zijn er toch ook wel goede herinneringen; de lessen Nederlands en Geschiedenis van (toen nog) conrector Jan Bierling waren pedagogisch en didactisch van een zeldzaam hoog niveau en ook de scheikundelessen van mijnheer Laan mochten er wezen. Een traumatische ervaring was het als je was blijven zitten; alle parallelklassen verzamelden zich bij de voordeur, die op enig moment door conciërge Slotboom werd opengegooid. Hij las dan met luide stem in alfabetische volgorde de namen op van degenen die het dat jaar niet hadden gered. Deze stakkers liepen vervolgens met gebogen hoofd tussen de achterblijvers door naar binnen. Ik heb deze gang naar Canossa maar liefst drie keer gemaakt en de school moet zich met terugwerkende kracht natuurlijk hevig schamen; op zo'n manier mag je kinderen in de kwetsbare leeftijd (puberteit) niet kleineren... Leukste herinnering: zo nu en dan verstopte iemand zich vlak voor de les in het kaartenhok van het aardrijkskundelokaal (lokaal 14?). Als aardrijkskundeleraar Kik dan van wal gestoken was lanceerde degene die zich had opgeofferd één van de kaarten, die over een rail de klas in roetsjte. Dat was behalve voorpret ook een explosie van pret als het moment van lanceren daar was. Klasgenoten o.a. Huib Jan Zuidervaart, Willem Bakker (die zich in de eerste les Frans van mevr. Dörr voorstelde als 'Guillaume Boulanger' en zich vervolgens direct moest melden bij Broekhuysen), Jan Vermaas, Jan Vosselman Bosch, Dirk Snelleman, Gerard de Jong, Hans Posthuma, Yte Oosterhof, Margreet Visser, Ineke Wapenaar, Peter Toornvliet.
Prins Bernhard HBS, 1963
Nooit zal ik de situatie vergeten, waarin we met onze 5-HAVO-klas op een warme zomerdag belandden: voor de klas staat aardrijkskundeleraar Van (der?) Ham, naast mij zit Arie van der Wulp en voor ons zitten Chris Bou(w)man en Jan Willem Schaap.
Nooit zal ik de situatie vergeten, waarin we met onze 5-HAVO-klas op een warme zomerdag belandden: voor de klas staat aardrijkskundeleraar Van (der?) Ham, naast mij zit Arie van der Wulp en voor ons zitten Chris Bou(w)man en Jan Willem Schaap. Deze laatste heeft een door zijn moeder gebreid wollen vest bij zich, maar vanwege de hitte heeft hij dat over de rugleuning van z'n stoel gehangen. Op een gegeven ogenblik werpen Arie en ik als achterburen van Jan Willem een kritische blik op het breiwerk van Moeder Schaap en constateren tot ons ongenoegen, dat er hier en daar een steekje los zit... Zo'n los draadje vráágt erom; voorzichtig trekken en jawel, het maakt zich wat ribbelig los van zijn oorsprong. En daar gaan we - voorzichtig trekken we verder en geven de draad als hij lang genoeg is door naar achteren. Al spoedig gaat de draad de hele klas door en terwijl deze in lengte toeneemt slinkt het vest van Jan Willem zienderogen. Het onderdrukte gegniffel zwelt steeds verder aan en Van (der) Ham ruikt wel onraad, maar hij weet niet waar de onrust vandaan komt. Als hij zich onder druk van de omstandigheden vergist en beweert dat de haring een 'ongelooflijke roofvogel' is kan er gelukkig hardop gelachen worden en dat haalt de druk even van de ketel. Maar de draad reist door en... komt uiteindelijk ook bij Chris en Jan Willem!!! Jan Willem kent wel het geheel (z'n eigen vest), maar is kennelijk niet in staat om de delen van elkaar te onderscheiden, want hij doet enthousiast mee met het doorgeven van Moeder Schaap haar breiwol en hij bewerkstelligt daarmee de ondergang van z'n eigen vest!!! De tranen van het lachen staan ons al geruime tijd in de ogen, maar als dàt gebeurt en we kijken naar de onnozele uitdrukking op het gezicht van Jan Willem Schaap, die z'n eigen vest doorgeeft, dan loopt het voor dat lesuur definitief uit de hand. Van (der) Ham verlaat hoofdschuddend het lokaal, ons verder een 'goede middag' toewensend. De klas blijft achter in volledige chaos, kràmpen van het lachen en voor de rest van die dag niet meer te gebruiken. Jan Willem moet naar huis met een half vest en hoe Moeder Schaap daarop reageert vermeldt de historie niet meer. Zelden heb ik zó gelachen als toen...
Openbare scholengemeenschap..., 1969