Liliane van Gorkom
Kent 2 personen
Bekijk het volledige profiel van Liliane van Gorkom en al je andere schoolgenoten!
In SchoolBANK kun je GRATIS je scholen terugvinden en weer in contact komen met je docenten en schoolgenoten. Registreer je en begin meteen!
Liliane van Gorkom heeft 0 klassenfoto's en kent 2 schoolgenoten. Benieuwd of jij iemand herkent?
Meld je snel aan en vind jouw oud-schoolgenoten en klassenfoto's terug!
AanmeldenIk kwam hier in de winter van 1962 en bleef tot de zomer van 1962.
Ik kwam hier in de winter van 1962 en bleef tot de zomer van 1962. Wat ik me herinner is dat een verzorgster, tante Ineke, de kinderen 's morgens (en indien nodig 's avonds!) in bad deed en tijdelijk van andere kleren voorzag en pap gaf. (Dat was een regel die was ingesteld, omdat er ook kinderen uit verwaarloosde gezinnen kwamen). Het was een aardig iemand en ik kon het goed met haar vinden. Ze heeft me nog een lieve brief geschreven toen zij in de vakantie ging trouwen en ik naar de Openluchtschool vertrok. Na de warme maaltijd moesten we een paar uurtjes(?) slapen Je werd opgehaald door een busje met speciale kinderstoeltjes en 's avonds weer naar huis gebracht.
Kleuterheil, 1962
Ik kwam hier als meisje van zes jaar in de nazomer van 1962.
Ik kwam hier als meisje van zes jaar in de nazomer van 1962. Van de lessen herinner ik me niet veel. Wel dat we elke middag een dutje moesten doen en ik elke middag tijdens de eerste maanden die wesp zag rondcirkelen. Gelukkig ben ik nooit gestoken, maar ik vond het wel eng. Elke donderdagmiddag moesten we douchen onder toezicht van een oudere mevrouw. Tussen de middag werd er warm gegeten. Ik lustte in het begin niks en daarom lag ik aanvankelijk overhoop met een zekere oom Frans, een oudere man die de leiding over de eetzaal had. Door slechte begeleiding en leerprestaties was ik eind november 1962 al weg en ging ik naar een kleuterdagverblijf in de Sint Josephstraat in Tilburg naast de plek waar "Het Duvelhok",, staat De leidster heette juffrouw Guinee, een aardig mens, waar veel kon. Een gedenkwaardig jaar, ook als je beseft dat de winter van 1962/63 de strengste van de eeuw zou worden en die ik me nog vaag kan herinneren. Ongelooflijk dat dat nu al weer bijna vijftig jaar geleden is!
Openluchtschool San Domenic..., 1962
Van augustus 1964 tot en met eind juni 1969 zat ik bij de nonnen op het Sint Jozef pensionaat en hoewel het niet allemaal kommer en kwel was waren de eerste twee jaar voor mij het moeilijkst.
Van augustus 1964 tot en met eind juni 1969 zat ik bij de nonnen op het Sint Jozef pensionaat en hoewel het niet allemaal kommer en kwel was waren de eerste twee jaar voor mij het moeilijkst. Vooral omdat de de jongste groep met 55 meisjes van 6 tot en met 9 jaar te groot was en het lontje van de zuster en de juffrouw daardoor erg kort. Tijdens het eerste en tweede jaar had ik daar erg onder te lijden. Met name in februari 1966 toen de juffrouw er vanwege een stevige griep van zuster Zita alleen voor stond Ze had te maken met een flink aantal zieken wat de sfeer er ook niet beter op maakte. Daarom vertrok ze eind april om bij te komen van de stress en om plaats te maken voor een vriendelijke juf die wat rustiger was. Daarna kwam er een andere aardige juffrouw die het stokje begin 1967 overnam. Pas toen de groep van de vierde klas was verdeeld over de kleinste en de middelste groep werd het wat beter. In de loop van de jaren werd het regime wat vrijer en hoorden de gevreesde lijfstraffen tot het verleden. In het eerste jaar moest je vier keer per week naar de kerk en 's zondags twee keer. Een keer naar de hoogmis en een keer naar het lof. Eenmaal per jaar in oktober gingen we vanwege de Mariamaand naar de kerk in de Moerdijk. In het derde jaar, ik zat toen in de vierde klas gingen we maandagavond zwemmen in het Sportfondsenbad in Breda, zodat we om half 10 weer terug waren. In de middelste groep dus vanaf schooljaar 1967/68 was dat op de woensdagmiddag. De nonnen in de middelste groep waren een stuk moderner. Ik kon het ook goed vinden met zuster Pastorien, een klein doodgoed nonnetje, dat evenmin iets van me begreep, maar die altijd aardig tegen me was. Dat gold ook voor zuster Andrea, bij wie ik elke dag mijn medicijnen kwam innemen. Vooral Heleen, toen nog Juventia, een Limburgse non was een schat van een mens. Zuster Gradine was wat strenger, maar ook aardig. Omdat ik in de zesde klas voor mijn toelatingsexamen voor de MAVO zakte, ging ik van school af en probeerde ik een jaar de Hart van Brabant MAVO en daarna de St Angela LHNO. Verder wil ik nog een toelichting geven over mijn gedrag destijds. Ik ben geboren met te weinig schildklier èn een lichte motorische stoornis die net iets te laat zijn ontdekt. Daardoor had en heb ik mijn hele leven klachten ondervonden, omdat met het slikken van de medicatie de problemen niet geheel verdwenen waren. Al had ik dan veel steun aan onze internist, de wetenschap was toen niet zover. Verder tob(de) ik ook met mijn motoriek, maar dat zit ook in de familie, ongeacht opleidingsniveau en milieu.
St Jozef Internaat, 1964