koos oostrom
Kent 0 personen
Bekijk het volledige profiel van koos oostrom en al je andere schoolgenoten!
In SchoolBANK kun je GRATIS je scholen terugvinden en weer in contact komen met je docenten en schoolgenoten. Registreer je en begin meteen!
koos oostrom heeft 16 klassenfoto's en kent 0 schoolgenoten. Benieuwd of jij iemand herkent?
Meld je snel aan en vind jouw oud-schoolgenoten en klassenfoto's terug!
AanmeldenEen zeker niet onaantrekkelijk gebouw met z'n ruime eet- en recreatiezalen - en 't torenkamertje, doel van nachtelijke "clandestiene" sluiptochten.
Een zeker niet onaantrekkelijk gebouw met z'n ruime eet- en recreatiezalen - en 't torenkamertje, doel van nachtelijke "clandestiene" sluiptochten. Maar hoofdzaak was toch het ronduit geweldig te noemen buitengebeuren - hutten bouwen, gangen graven... De algemene sfeer en de verhouding met de tante's (zo werden de hulpkrachten genoemd) was goed tot zeer goed. Naar leeftijd werden de kinderen onderverdeeld in 1e, 2e en 3e bel (bel voor 't avondbad). Als 2e beller was ik jaloers op de jongens van de 3e bel - want hogere status. Naast de hoofdingang was het kantoortje van de directrice, maar met haar hadden we weinig van doen. De algehele leiding van 't gebeuren had "oom" Aak Baane die, met vrouw en dochtertje, in een apart van het hoofdgebouw staand huis woonde. Oom Aak: streng maar rechtvaardig - én, hij kon een aardig riedeltje piano spelen. Het gezamelijk zingen rond de piano: "Laat de bel, bim, bam - Laat de trom, rom, bom...", maakte kerstmis '56 onvergetelijk. Nadat hij in '57 een televisie aanschafte, werd iedere woensdagmiddag naar het kinderuurtje gekeken - met z'n allen in dat huiskamertje gepropt (Ik vraag me nu af hoe dat mogelijk was). De therapie, die vooruitstrevend te noemen was, bestond uit lessen in ademhalingstechnieken - absoluut geen medicijnen! De term "puf zijn" stond voor benauwdheid door een astma-aanval - zoals: "Nee, ik doe niet mee, ik ben puf" of " Ik ben al twee weken niet meer puf geweest". Maar, onder de kinderen was "voorgoed gaan" veruit de meest gebezigde uitdrukking - als in: "Wanneer ga jij voorgoed?" of "Over twee maanden ga ik voorgoed!" - waarmee, zoals begrepen zal worden, "voorgoed naar huis" bedoeld werd. Ik was de enige die niet "voorgoed" wilde, want voor mij, opgegroeid in de Haagse Molenwijk, was dit oord een waar paradijs! Ik heb het er zodanig naar m'n zin gehad, dat ik er nog dikwijls aan terug denk, vooral in voorjaar en herfst - geur blijkt een sterke herinnerings trigger...
Bosch en Heide , 1956
Beslist een aardig schooltje met de tegeldecoratie in gangen en trappenhuis, typisch voor de twintiger jaren - en de hal op de eerste etage met de piano en het grote tegeltableau waarvoor officiele gelegenheden (als het maken van klasfoto's) plaatsvonden.
Beslist een aardig schooltje met de tegeldecoratie in gangen en trappenhuis, typisch voor de twintiger jaren - en de hal op de eerste etage met de piano en het grote tegeltableau waarvoor officiele gelegenheden (als het maken van klasfoto's) plaatsvonden. Niet zo fijn vond ik de oefeningen in dicipline die soms wel tientallen minuten konden duren - met de armpjes over elkaar en 't wijsvingertje tegen de lippen, het zogenaamde "muisstil" zitten ("Ik moet een speld kunnen horen vallen"). In de zandbak, achter de school, werd ik voor 't eerst in m'n prille leventje verliefd - op Carla Wils was dat. Na de middagpauze ging ik haar ophalen maar was veel te klein om bij de bel te kunnen en moest een voorbijganger vragen me op te tillen. Een memorabele dag was het verkleedfeest (ik ging als chineesje) - al vond ik het onverteerbaar dat we gedwongen werden de door de school verstrekte papieren feesthoedjes te dragen, bovenop de hoofddeksels die de meeste kinderen al droegen als onderdeel van hun feestkostuum. Verschillende kinderen die ik kende van 't kleuterschooltje kwam ik later weer tegen in de eerste klas van de lagere school...
kleuterschool het zonneschi..., 1951
De school in Blaricum, ja - te laat komen door beukenootjes rapen langs de Eemnesserweg.
De school in Blaricum, ja - te laat komen door beukenootjes rapen langs de Eemnesserweg... Voor de tijdsduur dat ik in het astmacentrum woonde, werd ik op deze school geplaatst - wat inhoudt dat ik daar het 3e schooljaar heb doorlopen. De laagbouw van deze gloednieuwe school kwam al meteen veel "moderner" op me over dan die van m'n oude (20er jaren) school in Den Haag. Het meubilair droeg daar ook aan bij: zaten we "thuis" nog in die ouderwetse alles-in-één banken, hier werd gebruik gemaakt van aparte tafels en stoeltjes. Nieuw ook waren de mappen met taken, in een kastje achterin de klas (een concept dat door mij niet werd gevoeld als een bijdrage). Maar, vooral de kinderen waren er anders - of, laat ik zeggen, merkbaar uit een ander milieu - twee jongens, afkomstig uit de V.S., spraken geen woord Nederlands. Patrick, een dromer als ik die ook van tekenen hield, bood me al op de eerste schooldag z'n vriendschap aan - die werd bezegeld met de gemberbollen die hij mee had voor de ochtendpauze...
Openbare Lagere School (O.L..., 1956