koert vrijhof
Kent 24 personen
Bekijk het volledige profiel van koert vrijhof en al je andere schoolgenoten!
In SchoolBANK kun je GRATIS je scholen terugvinden en weer in contact komen met je docenten en schoolgenoten. Registreer je en begin meteen!
koert vrijhof heeft 19 klassenfoto's en kent 24 schoolgenoten. Benieuwd of jij iemand herkent?
Meld je snel aan en vind jouw oud-schoolgenoten en klassenfoto's terug!
Aanmeldenpoliticologie
Als mijn vervangende dienst in 1976 er op zit, kan ik verder met een studie politicologie aan de Universiteit van Amsterdam. Dankzij een paar vrijstellingen op grond van mijn HEAO-diploma, beleef ik als het ware een vliegende start. Bij de colleges die ik volg in de Oudemanhuispoort valt me op hoe er door de eerstejaars wordt rondgekeken naar het andere geslacht. De universiteit ontvangt mijn collegegeld via de toen nog bestaande gemeentegiro Amsterdam. Ik word lid van de ASVA waarvan dan Simone Walvisch de voorzitter is (later evenals ik werkzaam bij het minsiterie van OCenW). Bekende docenten zijn Siep Stuurman, Meindert Fennema, Lucas van der Land (gepromoveerd op ontstaan van de PSP). Mijn studie verloopt traag, studeren boeit me veel minder dan de praktijk van alledag. Ik schrijf me op een gegeven moment in als extraneus om het hoge collegegeld niet te hoeven betalen. Uiteindelijk struikel ik op een tentamen methoden & technieken en stop de studie.
Universiteit van, 1976
in de maatschappij
In 1971 horen we van de voorlopige versie van het rapport van de Club van Rome, het leidt tot een lauwe ontvangst op de HEAO. Ik houd een bewogen spreekbeurt over de onderdrukking van Angola door de Portugese regering. Begin 1972:een werkweek in het Woodbrookershuis te Barchem, begin 1972. We leren daar bijvoorbeeld onderhandelen over arbeidsvoorwaarden. De begeleider vertelt over de kundigheid van vakbondsleider Fré Meis. Op weg naar de HEAO fiets ik regelmatig door het meer chique gedeelte van de Beeklaan en dus langs het huis van de ‘oude’ Drees. Eenmaal zie ik hem in de straat lopen. Na de zomer van 1972 word ik als huurder van een gemeubileerde kamer zijn straatgenoot, echter in het armste gedeelte. Bij de schijn-Kamerverkiezingen op de HEAO in '72 scoort de VVD verreweg het beste met 39% (88 stemmen, totaal 224). De PvdA en PPR halen elk 33 stemmen. In die tijd doe ik eindexamen. Door een vergissing in een datum kom ik niet opdagen bij het examen belastingrecht. Dat betekent ‘automatisch’ een 1 voor dat vak, waardoor ik het behalen van het diploma wel vergeten kan. De directeur is echter bereid zijn hand over zijn hart te halen en staat toe om het examen over te doen. Wel gaat er een notitie naar alle studenten dat dit slechts eenmalig wordt toegestaan. Desondanks zak ik door niet meer dan een 4 te halen voor het examen belastingrecht. Mijn eindexamenscriptie HEAO, ‘Kabinetsformatie’, baseer ik voor een groot deel op het werk van prof. Duynstee. Omdat ik het uittypen niet meester ben, laat ik dat via een uitzendbureau doen. Men gelooft daar nauwelijks dat ik het zelf heb geschreven. Een hoofdstuk wijd ik aan het idee van de gekozen kabinetsformateur (een aanbeveling van de commissie Cals-Donner), gebaseerd op het voorstel van D’66 om de minister-president direct door het volk te laten kiezen. Pas bij de kabinetsformatie in 2012 geeft de Tweede Kamer enige uitvoering aan het idee door de keuze van de (in)formateur(s) niet aan het staatshoofd te laten.
HES J. van Zwijndregt, 1971
stage bij de vakbond
In de 2e helft van het 2e studiejaar is een stage gepland. Mijn voorkeur gaat uit naar een vakbond, het liefst het NVV. Next best NKV blijkt ook goed, nl. het juridisch advieskantoor daarvan in Tilburg. Begin april ontvangt de heer Mutsaars mij op het St. Annaplein 21. Vaak rijd ik met Mutsaars mee naar een spreekuur in zaaltjes in Brabant en Limburg waar leden ons allerlei juridische kwesties voorleggen. Niet alleen op arbeidsrechtelijk en fiscaal gebied. De bond behandelt ook huurkwesties, problemen met colportage aan de deur, etc. Verschillende Limburgers voelen zich benadeeld door ‘het westen’ of ‘Den Haag’. Ook later kom ik dit gevoel van minderwaardigheid t.o.v. het westen of Den Haag tegen, niet alleen bij mensen uit Limburg trouwens. Voor de uitbetaling van de vakantiezegels in de bouw word ik eveneens ingeschakeld. Een vertegenwoordiger van de categorale bond OVB laat weten liever bij het NKV dan bij het NVV zijn zegels te verzilveren, want “bij jullie krijg ik tenminste een menselijke behandeling.” De tegenstelling progressief-behoudend loopt dwars door het NKV heen. Mutsaars bijvoorbeeld is alles behalve een revolutionair. Hij vindt dat de vooruitstrevende KWJ (de jeugdbond van het NKV) een te grote mond opzet. In die tijd liften jongeren veel meer dan tegenwoordig. Op mijn vraag of hij mij als onbekende en langharige lifter zou meenemen, antwoordt hij ontkennend! Gelukkig krijgen we geen ruzie, maar onze verstandhouding blijft niet veel meer dan zakelijk. Mijn warme maaltijd gebruik ik regelmatig op de mensa van de Tilburgse universiteit. Het lukt me niet om een contact op te bouwen en ik vind geen aansluiting met marxisten die daar, naar verluid, sterk zijn (Karl Marx Universiteit, 1969)… 19 juni 1972. Twee dagen na meerderjarig te zijn geworden. Een plezierig gevoel! Die dag, bijna op het eind van mijn stage, rijden we naar de Stadsschouwburg te Utrecht. NKV-bestuurders (de ‘Verbondsraad’) vergadert over de beoogde federatie met het NVV.
HES J. van Zwijndregt, 1972