Klaas Spijkerman
Kent 4 personen
Bekijk het volledige profiel van Klaas Spijkerman en al je andere schoolgenoten!
In SchoolBANK kun je GRATIS je scholen terugvinden en weer in contact komen met je docenten en schoolgenoten. Registreer je en begin meteen!
Klaas Spijkerman heeft 35 klassenfoto's en kent 4 schoolgenoten. Benieuwd of jij iemand herkent?
Meld je snel aan en vind jouw oud-schoolgenoten en klassenfoto's terug!
AanmeldenLeren is nooit mijn favoriete bezigheid geweest.
Leren is nooit mijn favoriete bezigheid geweest. Op de MULO hebben de heren Bakker, Verkerk en van der Spoel er zeker aan bijgedragen dat school voor mij een hel werd. Na het schoolexamen in 1967 heb ik een leuke tijd gehad in Zwolle. Daar leerde ik een meisje kennen en werd voor de eerst keer in mijn leven verliefd. Maar ik verprutste de relatie en begon rond te trekken door Nederland, Duitsland, Frankrijk en Zwitserland. Eind 1975, ik was toen 25, ontmoette ik in Duitsland een meisje, ze was 18 jaar oud. We zijn getrouwd en kregen 4 kinderen. Mijn vrouw en ik hadden afgesproken dat zij de kinderen een christelijke opvoeding zou geven. Op een zaterdag in 1991 vroeg mijn jongste zoontje Robbert van 6 of ik de volgende dag mee ging naar de kerk. Ik beloofde hem mee te gaan en ik voelde mij goed. De Bijbel werd later mijn voorkeursboek. Mijn leven is weer compleet.Ik heb een Vriend in de Hemel die er altijd is om te luisteren. Germaine is mijn partner, vriendin en maatje voor het leven en ik hou veel van haar. Ik hou ook veel van mijn 8 lieve volwassen kinderen en sinds 9 februari 2011 ben ik opa van een prachtige kleindochter, Emilie.
Openbare MAVO / MULO, 1962
Geboren en getogen op de Slingenberg tussen Staphorst en Meppel liep ik al vanaf een jaar of 7 samen met John mijn broertje vier keer per dag de 1,5 kilometer naar de Zuiderschool.
Geboren en getogen op de Slingenberg tussen Staphorst en Meppel liep ik al vanaf een jaar of 7 samen met John mijn broertje vier keer per dag de 1,5 kilometer naar de Zuiderschool. Naar school gaan vond ik niks, ik kon er niet doen wat ik wilde, maar moest luisteren naar de meester of de juf. Als ik met smerige handen op school kwam omdat ik onderweg even in een boom moest klimmen, moest ik naar de directeur en deze J.M. Overmeer (Jemo Speknek in de wandelgangen) waste dan mijn handen met groene zeep en een harde borstel. Zoiets vergeet je nooit meer. Het leven begon voor mij iedere dag na schooltijd. Dan kon ik de natuur in en samen met Fokko Kleine en Jan Knol aardbeien pikken bij de vader van Fokko. Ook hielp ik al snel onze fietsenmaker, de oude Lotterman met banden plakken. De meisjes uit de buurt, Nini, Jentie, Sientje en Hennie begon ik te leren kennen toen ik wat ouder werd. Op “het Laand”, een stukje grond van 1500 m2 verbouwden we aardappels en groentes, maar ik bouwde er mijn hutten en later een heus “clubgebouwtje” van hout. Een mooie herinnering heb ik aan de Duitse Doggen van mijn vader. We spanden ze voor de kar en met een stuk vlees aan een stok voor hun neus renden ze keihard. Zwemmen leerden we in de” viever”. Eerst voorzichtig op z’n hondjes achter het riet langs en toen ik dat kon, nam mijn oudere broer Jan mij mee op een oude autoband naar het midden van de “viever” en gooide mij er vervolgens af. Daar heb ik wel een trauma aan over gehouden, ik durf nog steeds niet zonder hulpmiddelen over een groot water te zwemmen, ondanks dat ik goed kan zwemmen. Zes weken voor de zomervakantie in de eerste van de MULO kreeg ik weer eens strafwerk van de Duitse leraar Verkerk. Ik moest ditmaal het hele Duitse grammatica boekje overschrijven en dat vond ik zo onrechtvaardig dat ik die laatste zes weken niet meer op school ben gekomen. Mijn ouders mochten dat echter niet weten. Iedere morgen ging ik op de gewone tijd naar school en fietste dan naar Lamert Pot, zette daar de fiets neer en liep de natuur in. Hazen, konijnen, weidevogels, alle dieren die daar leefden, heb ik leren kennen. Rond twaalf uur vroeg ik aan Lamert hoe laat het was en als het tijd was, ging ik naar huis om te eten. S’Middags weer hetzelfde liedje. Een prachtige tijd was dat. Ik had dat jaar zo’n slecht eindrapport dat ik het niet durfde te laten zien aan mijn ouders. Vissen in de Reest en in het Staphorsterveld deed ik graag. De gevangen vissen gingen mee naar huis en werden opgegeten. Knikkeren was mijn lust en mijn leven en voordat ik op m’n dertiende verhuisde naar “de Stad”, heb ik eerst twee beschuitbussen met knikkers uitgedeeld aan de jongere kinderen uit de buurt. De verhuizing van mijn ouders naar Meppel was voor mij goed wat school betreft, want ik vloog bijna door de klassen en kon op 13 juni 1967 trots mijn diploma aan mijn ouders laten zien. Vriendelijke groeten, Klaas.
Zuiderschool, 1956