Karin Wijnen
Kent 0 personen
Bekijk het volledige profiel van Karin Wijnen en al je andere schoolgenoten!
In SchoolBANK kun je GRATIS je scholen terugvinden en weer in contact komen met je docenten en schoolgenoten. Registreer je en begin meteen!
Karin Wijnen heeft 3 klassenfoto's en kent 0 schoolgenoten. Benieuwd of jij iemand herkent?
Meld je snel aan en vind jouw oud-schoolgenoten en klassenfoto's terug!
AanmeldenArbeid-en Organisatie Psychologie.
Arbeid-en Organisatie Psychologie
R.U.L. Sociale Wetenschappen, 1986
Niets dan goede herinneringen aan deze ontzettend leuke school, waar ik bovendien heel veel heb geleerd, vooral in het middagprogramma ('Groep')! Leuk al die bekende namen! Ik mis er ook nog veel.
Niets dan goede herinneringen aan deze ontzettend leuke school, waar ik bovendien heel veel heb geleerd, vooral in het middagprogramma ('Groep')! Leuk al die bekende namen! Ik mis er ook nog veel. Ik herinner me nog bijna alle namen met de bijbehorende gezichten van toen. Wat zal iedereen veranderd zijn! Met veel plezier denk ik terug aan o.a: mijn vriendinnetjes Antoinette Dubois, Erica Lammers, Chris Pat (ik herinner me leuke feestjes bij haar thuis), Mirjam Staas, Connie en ook Robert Bos, Eric Lotte (en zijn vriendje Viktor van een andere school), Floris (die vaak op zijn kop kreeg van de heer Jahreis), Valerie Siggel, Madelon van Leeuwen, Suzanne Groen (ik herinner me een verjaardagsfeestje van haar; we gingen toen naar de film "Soldaat van Oranje") Han Kortekaas, Elly van 't Hof, Elfriede Heeringa, Carolien en Frits (2-eiïge tweeling), Rogier Engel, Robert Lim, Inge Schuurman (was heel teer en tenger), Martin Schenk, Arthur van Keppel (die werd nogal geplaagd, wat ik zielig voor hem vond; ik deed daar dus niet aan mee), en nog vele anderen. We deden met een grote groep veel leuke spelletjes in de pauzes, zoals "overlopie" en een soort verstoppertje (1-10, wie niet weg is, is gezien) en 1234567-wie mag (of moet?) ik een zoentje geven (dat zoenen vond ik maar niets). De musical 'Een speeltuin het einde' vond ik toen wat truttig, maar het samen ervoor oefenen was erg leuk. Ik ken er nog 3 liedjes van, en herinner me Floris die aan het eind van een van de liedje steeds een eigen rijmpje had: " Wat wil je nou nog meer? Floris: Een grote teddybeer" (daaruit maakte ik op dat hij die musical ook wat kinderachtig vond). Ook de leraren zie ik nog zo voor me: Peggy Bomans (echt een schat en heel spontaan! Ze woonde een tijdje bij mij in de flat op Isabellaland; ik bracht haar wel eens bloemen. Haar ene been was korter dan de andere, zei ze, en daar had ze last van. Ze was nog niet zo lang getrouwd toen ze bij ons op school kwam; eerst woonde ze in Voorburg op de Burgemeester Caan Van Necklaan), meneer Mahabier (hij keek op mijn verzoek altijd mijn gedichten na en gaf mij daarvoor altijd goede cijfers. Achteraf weet ik niet of die gedichtjes dat wel waard waren. Het schriftje met mijn gedichtjes en zijn beoordelingen heb ik nog), Eric Jahreis (die in een band speelde; dat vond ik heel stoer; hij ook geloof ik; hij kon later niet bij een reünie zijn. Daar was wel een foto genomen. Deze had hij gezien. De heer Van Vlijmen had o.a. mij op die foto aan hem aangewezen. Omdat ik inmiddels een beugel had gehad was ik voor hem onherkenbaar geworden. Hij zei dan ook tegen de heer Van Vlijmen: "als dat echt Karin Zwaal is, dan eet ik mijn schoen op!". Hopelijk heeft het gesmaakt!), op die reünie herkende niemand mij trouwens (behalve Antoinette, die ik nog regelmatig zag, ook toen ik later in het truttige dorp Alphen aan den Rijn woonde. Valerie was ook nogal veranderd, herinner ik me en Robert Bos had ineens een krullerige bos lang haar gekregen) meneer Lukien (daar kon je enorm mee lachen! Hij woonde op een woonboot), meneer Van Vlijmen (was niet mijn meester, maar ik ken hem nog wel), Ton Verschoten/van Schoten (we zongen vaak liedjes met hem, ik weet nog welke (Engelse); ook in kaaaanon (daarvoor had ik nog nooit van dat woord gehoord); hij hield van muziek en speelde geloof ik gitaar of zo), mevrouw Kriens (had een bijzonder zachte uitstraling. Haar zoon Rudy kwam wel eens langs in de klas), mevrouw Rosmalen (eerst klikte het niet zo goed, maar we hadden ons in elkaar vergist bleek achteraf), mevrouw van der Drift (knappe vrouw, Juf van mijn broertje Richard!), de heer Samuels (die mij vaak een dikke onvoldoende voor Frans gaf omdat hij mijn handschrift niet kon lezen. Hij zei dan: al was je de koningin, dan kreeg je nog die 1 voor je onleesbare handschrift", enz. enz. Hoe zou het met allemaal gaan? Van mij mag er weer eens een reünie komen!
De Leeuwerikhoeve, 1972