Karel Smit
Kent 1 personen
Bekijk het volledige profiel van Karel Smit en al je andere schoolgenoten!
In SchoolBANK kun je GRATIS je scholen terugvinden en weer in contact komen met je docenten en schoolgenoten. Registreer je en begin meteen!
Karel Smit heeft 1 klassenfoto's en kent 1 schoolgenoten. Benieuwd of jij iemand herkent?
Meld je snel aan en vind jouw oud-schoolgenoten en klassenfoto's terug!
AanmeldenDe opera-uitvoering in de Stadsschouwburg in het voorjaar van 1965! Memorabel en plesant versjteerd door robuuste klasse-oudsten als Wim Krikken, Ronnie Ferwerda en Bertus Duitscher.
De opera-uitvoering in de Stadsschouwburg in het voorjaar van 1965! Memorabel en plesant versjteerd door robuuste klasse-oudsten als Wim Krikken, Ronnie Ferwerda en Bertus Duitscher. De volgende morgen dus melden bij de heer van der Hout! Toch had ik - anders dan de meesten - niet echt de schurft aan die man. Beetje de dorpsgek onder het lerarenkorps. De cynische maar niet opvallend snuggere bloedhond "meneer" Muntendam herinner ik mij ook nog als de dag van gisteren. En nog steeds zie ik met veel genoegen het purperpaarse porem van schoolhoofd Visser voor mij opdoemen, die zich het leplazarus trapt om zijn after-midlife-crisis-motor aan de praat te krijgen en maar niet in de gaten kreeg dat net tevoren een van de leerlingen de bougie heimelijk had losgedraaid. Toch wel jammer dat ik maar 1 jaar op deze school heb gezeten, maar ja, ik moest toch zo nodig naar de HBS.
Th.Lanceeschool, 1964
De opera-uitvoering in de Stadsschouwburg in het voorjaar van 1965! Memorabel en plesant versjteerd door robuuste klasse-oudsten als Wim Krikken, Ronnie Ferwerda en Bertus Duitscher.
De opera-uitvoering in de Stadsschouwburg in het voorjaar van 1965! Memorabel en plesant versjteerd door robuuste klasse-oudsten als Wim Krikken, Ronnie Ferwerda en Bertus Duitscher. De volgende morgen dus melden bij de heer van der Hout! Toch had ik - anders dan de meesten - niet echt de schurft aan die man. Beetje de dorpsgek onder het lerarenkorps. De cynische en niet al te snuggere azijnpissende bloedhond "meneer" Muntendam herinner ik mij ook nog als de dag van gisteren. En nog steeds zie ik met veel genoegen het purperpaarse porem van schoolhoofd Visser voor mij opdoemen, die zich het leplazarus trapt om zijn after-midlife-crisis-motor aan de praat te krijgen en maar niet in de gaten kreeg dat net tevoren een van de leerlingen de bougie heimelijk had losgedraaid. Toch wel jammer dat ik maar 1 jaar op deze school heb gezeten, maar ja, ik moest toch zo nodig naar de HBS.
TH Lancée, 1964
Onvergetelijk hoogtepunt was de diploma-uitreiking in 1971, waarmee ik mij definitief verlost wist van zes stressvolle jaren en van de afschrikwekkende Aaldrik Engels (leraar Duits).
Onvergetelijk hoogtepunt was de diploma-uitreiking in 1971, waarmee ik mij definitief verlost wist van zes stressvolle jaren en van de afschrikwekkende Aaldrik Engels (leraar Duits). Aaldrik moet hooggedecoreerd hofleverancier van hulpverleningsinstanties voor de kinderpsychiatrie zijn geweest. Hij leeft volgens mij nog steeds en doet geloof ik iets bestuurlijks in de paardenracerij. Arme beesten. Hij ging er prat op samen met Abe Lenstra bij Heerenveen te hebben gevoetbald. Ik hou het erop dat hij zo nu en dan al knipmessend zijn schoenveters mocht vastmaken. Nog meer dan veertig jaar later sta ik er versteld van dat deze man ooit met positief resultaat op veronderstelde aanwezigheid van een minimale set opvoedkundige competenties moet zijn geëxamineerd. Herinner mij nog hoe deze onbeheerste dwaas klasgenoot Jaap Buiter in de klas molesteerde. Een vergrijp waarvoor je tegenwoordig het kaliber Gerard Spong als strafpleiter nodig hebt om een langdurig penitentiair verblijf te ontlopen. Zelfs conrector De Groot kon niet met hem wedijveren. Deze op zijn beurt excelleerde buiten mededinging in tenenkrommende pogingen voortdurend de komische hansworst te willen uithangen. Zijn latere benoeming tot rector past naadloos binnen de in die jaren ingezette dramatische ontsporing van ons voortgezet onderwijsstelsel. Dat hij de opvolger werd van de sublieme Dr. Groenman is vergelijkbaar met de vervanging van Beethoven door Hazes. Maar gelukkig waren er ook leerkrachten als mevr. (Daisy) Stork-van der Kuil (erudiete en sympathieke aardrijkskunde-lerares), Skolnik (sprak alle leerlingen consequent met "U" aan), meneer Eijkelboom, mej. Anneke De Weerd (doceerde Frans met een Grunnegse tongval), Eppo ("Klep") Molema (linkse VVD'er), Frans van Linge en - op enige afstand - Lucas Huttinga. Die vond alles en iedereen onder alle omstandigheden "kinderachtig". Als ik bij elke keer dat hij dit woord uitsprak destijds een gulden rentegevend had weggezet lag ik nu voor de rest van mijn leven onbekommerd in de Zuidzee-zon. Overigens dank ik mijn historische en maatschappelijke interesse voor een belangrijk deel aan zijn geëngageerde en inspirerende wijze van lesgeven, dat moet gezegd. Verder straalde hij een zonderling soort chagrijnigheid uit, die ik later als zorgvuldig gecultiveerde pose nogal eens bij de quasi-intellectuele linkse jetset heb kunnen waarnemen. U kent ze misschien wel, die hinderlijk naar PvdA ruftende, buikvette zuiprochels uit de kroegen in en rondom de Turftorenstraat in de binnenstad van Groningen, ongezond royaal vertegenwoordigd in het politieke en ambtelijke apparaat van die gelijknamige gemeente en provincie. Maar dat laatste beeld slaat niet op Huttinga. Ik vond hem een sympathieke en integere man. Ik kom hem nog wel eens tegen op de fiets. Beleefd groetend, met zijn gezichtsuitdrukking altijd op zwaar onweer. Nicolai ("Dribbel", ("wie zal ik nu eens een beurtje geven, ik ga Karel Smit een beurtje geven")) was het pafferige bewijs dat een prettig gestoord genie als docent toch te verdragen was. Gelukkig miste hij de praktische slimheid om mij te betrappen op de bij elkaar gespiekte 7 voor het beslissende proefwerk meetkunde voor de overgang van klas 3 naar 4. Met postume dank aan het dienstbare whizkid Paul Velsink, die hiermee voor mij als klasgenoot belangeloos risico liep. De legendarische "Rooie Annie" herinnert iedereen zich natuurlijk nog. Niet alléén maar vanwege de nullensalvo's op de eindeloze reeks schriftelijke overhoringen slaagde ze glansrijk in haar kennelijke voornemen om alles wat een lerares ook maar een beetje sympathiek en attractief kan maken er bij haar zelf met doortastend raffinement en akelige nauwgezetheid uit te rammen. Leuke tijd op deze school gehad? Nee dus, ondanks twee jaar Hiltje van der Veen in de klas. Aangenaam relaxed in de omgang. Had ik veel sympathie voor. Bijzonder leuk om haar op de reünie van 27 november 2004 weer te hebben ontmoet.
RSG Kamerlingh Onnes, 1965