Justin MBillinger
Kent 0 personen
Bekijk het volledige profiel van Justin MBillinger en al je andere schoolgenoten!
In SchoolBANK kun je GRATIS je scholen terugvinden en weer in contact komen met je docenten en schoolgenoten. Registreer je en begin meteen!
Justin MBillinger heeft 0 klassenfoto's en kent 0 schoolgenoten. Benieuwd of jij iemand herkent?
Meld je snel aan en vind jouw oud-schoolgenoten en klassenfoto's terug!
AanmeldenBRITISH SCHOOL IN THE NETHERLANDS - British School of Hell Wij verhuisden naar Nederland in Maart 1976 vanwege mijn vaders baan.
BRITISH SCHOOL IN THE NETHERLANDS - British School of Hell Wij verhuisden naar Nederland in Maart 1976 vanwege mijn vaders baan. Aanvankelijk zouden we maximaal 3 jaar blijven maar al gauw bleek dat het er minimaal 5 zouden worden of zelfs ondefinitief. De eerste schoolkeuze van mijn ouders was daarom The British School of The Hague, zodat na terugkeer naar het UK, ik door kon stromen binnen het Engels onderwijsstelsel. Het enig minpuntje was dat in het tweede semester ik een dermate instabiel, gedeprimeerd en neurotisch gestoorde lerares voor mijn kiezen kreeg, dat een school in het Swahili zelfs aantrekkelijk begon te lijken. Miss (uiteraard, want op haar mid-life crisis aangecrashtte leeftijd had ze nog steeds niks gevonden) McIntyre had onder meer de gewoonte om ieder jaar een zondebok uit te kiezen. Iemand waarmee haar innerlijke demonen konden dollen en als speelbal te gebruiken. Dit jaar behoorde ik, zonder enig twijfel tot de uitverkorene. Elk wissewasje, elk ongewenst geluid geproduceerd in de klas, elk aanleiding dat wrak van een mens kon aangrijpen, richtte zij de schuld op mij. In onvervalst Schots kreeg je dan "Yeeou! Ootside, Nouuw" te horen. Het was ook nooit genoeg. Elke pauze dat ingelast was om te eten of iets anders te doen, vulde zij met straftaken die ik kon uitvoeren. Dit leidde dan tot strafwerk dat ik mee naar huis kon nemen en uiteindelijk naar een regime van een beoordelingskaart, waarbij ik na elke les bij de betreffende leerkracht, de vernederende taak had dit te laten ondertekenen met een letter en een cijfer: Letter voor algeheel gedrag, [A tot E, respectievelijk uitstekend tot zwaar onvoldoende] en het cijfer voor inhoudelijke bijdrage op en schaal van 1 tot 10. Alsof mijn leven hierdoor nog niet miserabel genoeg was, moest dit rapport wekelijks ondertekend worden door één van mijn ouders, waarop het de eerstvolgende maandag weer ingeleverd moest worden bij de directeur, Mr. Daniels. Het was natuurlijk een kwestie van tijd dat ik het gewraakte papiertje per abuis thuis zou laten........ Roodhoofdige Daniels, zo zeker van zijn zaak, toen, commandeerde mij zijn kamer binnen. "And shut the door! No matter what you do Billinger, and I don’t care whether you stay here or go to a Dutch school, it's time you pull your socks up!”- waarop ik iets gezegd zou hebben dat er niks mis was met de hoogte of laagte van mijn sokken en als hij zo graag dat rapport moest hebben, ik het wel ging halen. In schooltijd. "Give me about 3 hours, round trip." (Wij woonden toen in Oegstgeest). Ik geloof dat ik het gedaan heb ook! Je moet die momentjes voor jezelf creëren, niet waar? Het is begrijpelijk dat mijn verblijfsduur op dit instituut gelimiteerd zou worden en ik in alle toonaarden mijn ouders moest zien te overtuigen dat een school in het Swahili best een goed alternatief was. Drie jaar nadat ik de school had verlaten was de British School of The Hague verhuisd naar Voorschoten. Om nou de vestigingsplaats als naam aan te meten lag niet geheel in het koloniale verlengde, dus kreeg het de prestigieuze titel The British School in The Netherlands. De nieuwe ligging was ideaal voor ex-pats wonende in Noordwijk (ESTEC) of Leiden en omgeving en was heel comfortabel te bereiken per trein, immers de spoorlijn liep op steenworp afstand voor het schoolgebouw langs. Het verhaal ging dat McIntyre op een ochtend wat eerder dan gepland van huis is gegaan, langs het spoor voor het schoolgebouw is gaan staan, en gewacht heeft tot een intercity over haar heen reed. Hoe pijnlijk is het om zó gelijk te krijgen achteraf?
BSN (Brittish School in the..., 1976
Dus nu verder in het Swahili.
Dus nu verder in het Swahili. Of we te maken hadden met biologie (kijk, met skelet) of aardrijkskunde (kijk, met wereldkaart) maakte voor mij geheel niet uit, want ik had geen flauw benul van wat er om me heen gebeurde. Over jezelf in het diepe gooien gesproken. Mevrouw de Groot was toen al een heel lief omaatje en ontfermde zich een beetje over me. Ik kon ongeveer Ja en Nee knikken en tot 10 tellen. Kreeg wat bijles Nederlands van een ontzettend lekker blond ding dat een beetje Scandinavisch oogde (lala blondine van de Zweedse popgroep). Weet niet meer hoe ze heet. Maar daarna was het terug naar de orde van de dag bij meneer Gelok in klas 6. Meneer Gelok was tevens directeur van de school en klassenleraar van de hoogste groep. Hij rookte zware Van Nelle shag in de klas en had de neiging tot luidkeels blaten. Hij vond het ook een sport om, met mij erbij dan, Nederlands met een Engels aangedaan accent te imiteren. “En wat sijn we aan het toen, mister Bil-ling-er?” schreeuwde hij door het lokaal, naar mijn plek, helemaal achteraan. “Taal” zei ik wat timide en krampachtig terug, nadat de gehele klas zich had omgedraaid en in mijn richting keek. “Tsaaaaaaahhl?” zei meneer Gelok voor de eerste keer “Tsaaaaaahl?” voor de tweede, waarna hij iets mompelde wat ik niet begreep, maar de rest van de klas wel, waarop er heel hard gelachen werd. Verdere uitschieters in mijn herinneringen bestond uit het luidkeels nakijken van mijn huiswerk vóór de klas en bezwaar maken over het verbinden van de letter ‘Z’ met een krul. Ik staand, naast zijn bureau, hij zittend, met shagje in mondhoek “ Wil jij nooit meer van die Duitse Z-edden schrijven jongeman? Want in mijn ogen stinken alle Duitsers". Het ergst wat hij me flikte was nadat hij me weer eens voor de klas had gevraagd, mijn achternaam klassikaal in het Nederlands begon te vertalen. "Weet jij wat een bil is?" [hard gelach] “Nou, dat is dít" met klappend gebaar op zijn eigen achterwerk. Mister Bil was ik vanaf toen. Grappig hè?
Flora School, 1977
Zat in de klas bij Martin van der Horst, met als invalleraar Johan Wiersema, wie ik een aantal keer na deze schoolperiode heb gezien.
Zat in de klas bij Martin van der Horst, met als invalleraar Johan Wiersema, wie ik een aantal keer na deze schoolperiode heb gezien. Met hem ben ik naar mijn eerste concert van The Tubes gegaan, die toentertijd in het Haagse Congresgebouw optraden. Een paar jaar later gingen we weer, dit maal in De Doelen, R'dam. Prachtig. Bijzondere leerkrachten op deze school. Na de 'zorgzame' aanpak van Mr. Gelok [zie Floraschool] sprak ik nog steeds geen zinnig woord Nederlands en hij waarschijnlijk even weinig Engels. In eerste instantie kreeg ik heel veel bijlessen en heel veel motiverende ondersteuning en een kleine 4 maanden later was ik zo goed als vloeiend. Heel erg bijzonder. Ook de persoonlijke verhalen van mijn klasgenoten. In de klas zaten, voor zover ik me kan herinneren: Richard Venne, Cyril Oor, Martin de Vries, Bert Min, Wilco Verweij, Jan-Willem Nogwat, Liesbeth?
De Twee Sleutels, 1978