juan moro

Mijn jaren op de st.

Mijn jaren op de st.jozefschool herinner ik mij vooral als een fijne tijd, en ook mijn beginnende kijk op nederland; ook al was enter daar maar een heel klein stukje van. De jongens die mij toen hebben gekend weten dat ik 1 jaar daarvoor nog in Madrid had gewoond , mijn geboorteplaats. Het zou best eens kunnen dat ik het eerste spaanse kind was die ze van hun leven zagen. Het waren eerlijkekinderen. Hardwerkende jongens , vaak van boerenafkomst die al vroegrijp waren daar waar het verantwoordelijkheid betreft. Als ik mijn ogen sluit en nog aan die tijd terugdenk, zie ik ze daar nog allemaal staan: frans rikkert, jos zijn broer, andré schotman, frans van de kapper, richard roetgerin(g)k en zijn neef maurits( de zoon van de slager) en al die anderen wiens namen ik ben vergeten maar niet hun gezicht. En dan moet ik aan dat liedje van Wim Sonneveld denken over dat dorp. En ik zeg niet teveel als ik jullie vertel dat ik wel een brok in mijn keel krijg... Ik dank de lieve heer op mijn blote knieën dat ik niet in de randstad ben opgegroeid en dat ik al die problemen die allochtone kinderen thans hebben nooit heb meegemaakt. Ik zat toen lekker veilig bij julli op school en als we vrij waren viengen we dikkopjes in de regge, of speelde met jullie achter het huis van jullie ouders, of at een hapje mee bij jullie thuis, en de wereld was in orde... Daarom , bij deze, een eresaluut aan enter; dat kleine grote dorp; die mij een fijne jeugd gaf en het gevoel dat ik, hoewel ik uit den vreemde kwam, er toch ook bij hoorde.

Sint Jozef, 1967