Joost Sauren

Een bijzondere tijd, leuke groep, leefomgeving en school doch het waarom is mij nooit duidelijk geworden!

De weg naar dit internaat was erg raar, er werd mij een ander internaat voorgesteld en ik kreeg daar ook een rondleiding. Dit was klein en modern van opzet en dichter bij huis. Plotseling moest ik dan naar Valentijn zonder dat ik een rondleiding kreeg of een introductie, laat staan waarom. Ik kwam in de groep populieren terecht. Eerst met Wim, Marcel op een kamer en dan is Wim weg gegaan en kwam Bram. Maar dat was van korte duur en dan kwam ik op de een kamer met Lincoln, Adolf en Guido terecht. Ieder kind had een heftigere geschiedenis dan die van mij. Ik voelde me totaal niet thuis in het begin, maar na een paar weken waren we allemaal de beste vrienden. Het voelde voor mij als een center parks verblijf op den duur. We hadden crossfietsen en een privé bos met verschillende hutten. Ook de school op het eigen terrein was fantastisch, ik heb daar een voorsprong gekregen die ik mijn hele leven erna heb behouden. Ik kwam er met zessen op mijn zwakke rapport van de zesde klas, en ik ging buiten met zevens en achten op mijn rapport. Mijn dank is groot aan de leerkrachten daar, want ik heb dit mijn hele vervolg traject aan scholen mee gedragen. Wiskunde altijd ruim voldoende, Natuurkunde meestal een 10 op 10 en Engels is nu een taal die ik op en top beheers, een 10 zou zelfs ondermaats zijn nu. Doch weet ik nog steeds niet waarom ik er zat want zoals ik al heb gezegd, de meeste andere groepsgenoten hadden een veel zwaarder traject in hun leven gehad, wat meestal niet aan hen zelf lag. Ik weet alleen dat ik een hevige ruzie thuis heb gehad waarbij mijn vader mijn slaapkamerdeur vernielde om binnen te komen en dan met mij heeft gevochten, veel andere zaken zijn er niet gebeurd, geen drank, drugs, seks of ander onfatsoenlijk gedrag, zelfs nooit met de politie in aanraking geweest. In deze tijd zou mijn vader veroordeelt zijn geweest, maar dat gaat niet meer, hij is jaren geleden overleden aan de gevolgen van een ziekte. Zoals ik al zij was het bijna een pretpark voor mij, samen met de uitjes naar de Eemhof, Elspeet zwembad, de Apenhul en nog veel meer. Ik dank de leiding en school voor de fijne tijd daar: Arnie, Vera, Mirjam, Michel en nog een paar leidinggevende, Meesters Hessel, Frans en nog meer maar ik ken de namen niet meer. Ook alle groepsgenoten: Barbera, Wim, Bram, Marcel, Lincoln, Adolf, Gido, Marina, Mariëlle, Milton en nog een paar waar ik de namen niet meer van herinner

BJ internaat VALENTIJN, 1982