Joost Eskes
Kent 0 personen
Bekijk het volledige profiel van Joost Eskes en al je andere schoolgenoten!
In SchoolBANK kun je GRATIS je scholen terugvinden en weer in contact komen met je docenten en schoolgenoten. Registreer je en begin meteen!
Joost Eskes heeft 0 klassenfoto's en kent 0 schoolgenoten. Benieuwd of jij iemand herkent?
Meld je snel aan en vind jouw oud-schoolgenoten en klassenfoto's terug!
AanmeldenLeuk klasje! Alex vertelt dat geschiedenis met Willem van Oranje pas spannend gaat worden! Dick wint verdorie altijd met hoofdrekenen.
Leuk klasje! Alex vertelt dat geschiedenis met Willem van Oranje pas spannend gaat worden! Dick wint verdorie altijd met hoofdrekenen. Richard en ik maken voor 5 mei 1970 een landschap over de 'invasie'. Willem en ik collecteren met het Hemava busje, vooral vanwege het snoep. Ik wel tenminste. Leuke meiden in die klas, we zingen Simon and Garfunkel op de terugweg van het schoolreisje, waar of niet Yvette en Liesje! Maar ook: machtstrijd in de klas! We knokken wat af, ik kan het mijn kinderen niet uitleggen. We zijn dan al heel multicultureel, nou, bicultureel! Voetballen en nuttige handwerken voor meisjes op woendagmiddag. Een gekke meester Smit. Franse bijles van meneer van Elten (papa fume une pipe dans le jardin). Psalmen zingen ('nee, we zingen niet nog een keer 'Hijgend hert der jacht ontkomen', dat hert is nu wel uitgehijgd'. Boodschapjes doen voor meneer ... Smit in boekwinkel Dekker (he, daar ligt de Lach). Hele leuke reunie in de jaren negentig, maar nu is het alweer lang stil! Hartelijke groet allemaal, Joost
School met den Bijbel, 1964
Onder Apeldoorners Indrukwekkende school vanwege het verhaal van het neergestorte vliegtuig.
Onder Apeldoorners Indrukwekkende school vanwege het verhaal van het neergestorte vliegtuig. In 1946 stort een leerling vlieger op de school neer, op het gym lokaal, tientallen slachtoffers. Onvergeten, ook 25 jaar later. Onze gymleraar laat ons op de vloer zitten en vertelt het verhaal uitvoerig. Sommige kinderen overleefden door een diepe sprong te maken. Dat moeten wij dus ook doen vanaf het wandrek. In een donkere gang herinnert een monument aan het ongeluk. Ik denk er soms nog aan. Maar de school is meer. Een strakke rector die om acht uur staat toe te zien of je op tijd bent. Conrectoren vangen te late bruggertjes als varkentjes en noteren hun naam. Altijd te laat van huis gaan en toch altijd net op tijd - met het zweet op de rug en als het regent kletsnatte kleren, het moet gestonken hebben in de klassen. De wandeling van de lichte E-vleugel - waar we Nederlands hebben of Frans - naar de donkere B(?) vleugel waar Latijn en Grieks worden onderwezen. Schaken in de grote aula, een vechtpartij als een klasgenoot met zijn sjaal de stukken van het bord slaat. Het plein met dat versleten standbeeld en de vaste staplekken voor groepen. Dat minirokje in het fietsenhok en twee strelende handen om haar knieeen. Mijn groepje staat wat perifeer bij het muurtje ver weg van het plein. Daar voeren we heftige gesprekken over het kabinet Den Uyl, Vietnam of de wurgpaal in Spanje waar je niet op vakantie kunt gaan. We imiteren leraren met hun ticjes en trekjes - de leraar Latijn die zich ergert aan de generaties leerlingen die lachen om 'hic, haec, hoc' (deze, die dat), de leraar Grieks, die soms slierten soep in zijn baard heeft, de leraar Frans die te cynisch is voor zijn vak ('wat doe jij hier, broeken verslijten?'), de leraar biologie, die het woord 'Duits' niet in de mond neemt, maar het over de Zwitserse taal heeft, de leraar Duits die een leerling die tijdens zijn gebed uit de bank opstaat en de Hitlergroet brengt, naar voren roept en een klap in zijn gezicht geeft ... gewone mensen met hun eigen geschiedenis. Aardige mensen zijn het, klootzakken vind je overal. Tweedertig jaar later, het is een bijna verdwenen verleden. Veel geleerd overigens, dat zou je bijna vergeten. Prachtig dat verhaal over het ontstaan van de Ilias door meneer Doekes, het enthousiasme van meneer Steenbergen over Goethe's Faust, de toen niet gewaardeerde levenslessen van meneer Polle, de grappen van meneer Engelenburg, die inzet van al die meneren en die mevrouwen, die dagelijks moeten omgaan met al die pubers. Een huilende docente Frans, een stuntelende docent natuurkunde ... En dan de tussenuren, voetballen met de jongens in de klas op een veldje vlakbij, met Wim in de straat vlakbij, straatwijs worden concentreerde zich op het onder de knie krijgen van alle effecten die je een bal kunt geven. Ik ben er heel goed in geworden. Op de fiets met Chiel, Wim H. en vooral met Hero, Willem, Krijn, Jacob naar huis. Zes jaar school staan voor bijna 30.000 fietskilometers. In huis ligt nog ergens die schoolfoto uit 1976, afscheid, ik sta er zelf niet op. Maar wel zie ik Djoeke Boerman en Gerda Fiets, twee andere Vaassenaren. Nooit meer gezien of gevonden. Toch wel leuk om eens wat van hen of anderen uit die jaren te horen. Chiel Vennik? Willem Hansma?
Christelijk Lyceum, 1970