Joop Rinsum

Als eersteklassertje op zo’n middelbare school (de term “brugpieper” moest nog worden uitgevonden) kwam je in een nieuwe wereld.

Als eersteklassertje op zo’n middelbare school (de term “brugpieper” moest nog worden uitgevonden) kwam je in een nieuwe wereld. Je maakte kennis met interessante fenomenen als het leerlingenblad de Helicon en de vereniging Phoenix. Uit de Helicon herinner ik me verhalen van Bert Slijkhuis (“Sliqui”) en Paul Hoftijzer. Nico Schaap zat meen ik in de redactie. Oude talenleraar Van Son was de motor van het blad. Het eerste schoolfeest dat ik me kan herinneren was de truienstuif. Dat was geloof ik een jaarlijks terugkerend gebeuren. Er kwamen trouwens regelmatig goede bands op schoolfeesten. Cuby and the Blizzards bijvoorbeeld. Er werd flink wat aan cultuur gedaan. Regelmatig zaten we in de aula naar schoolconcerten te luisteren, soms heel mooi, soms verwarrend lelijk voor mijn ongeoefende oren (bijvoorbeeld een hypermodern stuk voor prepared piano en colaflesje. Dat ging toen volkomen langs me heen. Ook is er door leerlingen een keer het toneelstuk Romulus de Grote van Dürrenmatt uitgevoerd. Met de klas zijn we meerdere malen op pad geweest. Zo hebben we in theater Carré in Amsterdam Anatevka gezien met Lex Goudsmit (als Tevje) en met Jennie Arean. En we hebben (in 1967?) in een provisorische studio (in mijn herinnering was het in een oude boerderij) TV-opnamen bijgewoond van het optreden van Sarah Churchill (de dochter van Churchill met de sigaar). Een volstrekt oninteressante zangeres, maar voor ons was het een belevenis. In 4 gym zat Yetske Grisell bij mij in de klas. Zij brak toen een enkel of voet en kon moeilijk lopen met al dat gips om haar been. Dat maakte het heel lastig om – trap op, trap af – na elk lesuur in het volgende lokaal te komen. Nu was er voor één of ander toneelstuk ooit een draagstoel in elkaar getimmerd. Die hebben we toen tevoorschijn gehaald en daarin droegen we haar wekenlang van klas naar klas. Er werd ook een uitwisseling met 2 scholen in Kleve op touw gezet. Op die scholen werd (voor wie dat wilde volgen) Nederlandse les gegeven. De duitse docent Nederlands liet zijn lerlingen de uitspraak van de moeilijke “ui”-klank oefenen door ze de volgende onzin-zin te laten uitspreken: “Buiten het huis druipt suikerwater op het muisje”. Dat werd dus: “Boiten het hois droipt soikerwater op het moisje”. In januari 1968, ons eindexamenjaar zijn we 10 dagen met 6 gym naar (het conferentiecentrum) De Sonnenberg in de Harz geweest. Er lag een gigantische hoeveelheid sneeuw. Daar waren ook schoolklassen uit Duitsland en Engeland. ’s Avonds was er meestal een Tagung over een serieus onderwerp en overdag konden we onze gang gaan: wandelen naar St.Andreasberg of naar een kroegje dat ergens verstopt in de bossen lag. Je kon er ook ski’s lenen. Ik (en ik denk de overgrote meerderheid van ons) stond voor het eerst van mijn leven op de lange latten. Het was meer vallen en uitglijden dan wat anders. Heeft wel indruk op me gemaakt. Een paar jaar geleden kwamen we tijdens de zomervakantie door de Harz en toen zijn we nog even wezen kijken op het terrein van de Sonnenberg. Het is er dus nog steeds maar maakte op mij een wat vervallen indruk. In het kader van een of ander lustrum was er in 1968 een lerarenjacht. Allerlei docenten liepen vermomd door het centrum van Arnhem en wij moesten proberen er zoveel mogelijk van op te sporen. Catz zat te vissen bij de AKU-fontein, De Keijzer was in een overall bezig verkeersborden schoon te maken, Bosman was papierprikker, Pilger liep als monnik door de stad, de rest weet ik niet meer. Zo zijn er nog wat flarden van herinneringen. Bolk, leraar Duits, had de gewoonte om je een natte spons in het gezicht of op je schrift te gooien als je niet zat op te letten. En hij kon erg goed mikken. Afgezien van Van Meerten (natuurkunde) kon ik het met alle leraren wel goed vinden. Uildriks (Frans) was een bevlogen man. Achteraf gezien had ik bij hem beter moeten opletten (gelet op de interesse in Franse literatuur die ik pas veel later kreeg). Verder heb ik ook hele goede herinneringen aan de Keijzer, die van de 2e t/m de 6 mijn klassenleraar was. Hij was heel erg betrokken. En dan Pilger die ook meer deed dan geschiedenis bijbrengen. Pilger wist bij mij interesse te wekken in schilderkunst en bouwkunst. Ook heeft hij (zonder een kleur op te leggen) het politieke bewustzijn gewekt.

Thorbecke Lyceum / Thorbeck..., 1962