Joke deGooijer
Kent 0 personen
Bekijk het volledige profiel van Joke deGooijer en al je andere schoolgenoten!
In SchoolBANK kun je GRATIS je scholen terugvinden en weer in contact komen met je docenten en schoolgenoten. Registreer je en begin meteen!
Joke deGooijer heeft 5 klassenfoto's en kent 0 schoolgenoten. Benieuwd of jij iemand herkent?
Meld je snel aan en vind jouw oud-schoolgenoten en klassenfoto's terug!
AanmeldenIk trok veel op met Ria van Holland.
Ik trok veel op met Ria van Holland. Wij fietsten altijd samen naar school en hebben heel wat afgelachen. Het eerste wat we op de naailes leerde van Juffrouw Baars was een kookmuts naaien. Dat moest helemaal met de hand in van die akelige kleine kriebelsteekjes. Was het te grof dan moest je het weer uithalen en overnieuw beginnen. Die kookmuts moest tijdens de kookles gedragen worden. Alles wat je maakte op de kooklessen moest je zelf opeten. Zo gebeurde het een keer, dat een meisje, die verzot was op nootmuskaat, een verkeerde strooier te pakken had en kwistig kruidnagelpoeder over de boontjes had gestrooid, maar opeten moest ze die bonen. Streng.. streng ... streng! Op deze school hoefde je niet te proberen iets uit te halen, want gegarandeerd stond je even later de gang te dweilen of de tuin aan te harken als straf. Toen ik op een midwinterdag m'n kookmuts vergeten was van huis mee te nemen, werd ik naar huis gestuurd om hem op te halen. Het vroor dat het kraakte en het was 6 kilometer fietsen naar huis en dan weer terug naar school. Huilend en steenkoud kwam ik thuis. M'n vader heeft toen de school gebeld, dat ik die dag daar niet meer zou verschijnen. Ik ben hem daar nog altijd dankbaar voor. Nee, ik heb deze school niet zo heel leuk ervaren. We leerden daar hoe je een dweil uit moet wringen en hoe we een zakdoek moesten strijken en opvouwen. Dat vond ik helemaal niet leuk en wat doe je ermee? Niet dat het allemaal even vervelend was hoor. Later heb ik best begrepen waarom we zulke dingen leerden. Zou je ergens in de huishouding gaan werken, dan wist je hoe het moest. Onze godsdienstleraar was een aardige man. We hadden het eerste uur les van hem. Hij begon dus met de dagopening en gebed. Na het gebed vroeg hij mij, waarom ik mijn ogen open had gehouden tijdens het bidden. Met een rood hoofd moest ik bekennen dat ik er met m'n hoofd helemaal niet bij was geweest. Veel later dacht ik: Had ik hem niet moeten vragen waarom hij tijdens het gebed naar mij had gekeken en zelf dus de ogen ook niet dicht had.
PRINSES MARIJKE SCHOOL, 1958
Voor de opleiding tot gezinsverzorgster moesten we een half jaar intern wonen in "Westerholt", een oude villa in Harderwijk.
Voor de opleiding tot gezinsverzorgster moesten we een half jaar intern wonen in "Westerholt", een oude villa in Harderwijk. Ik sliep met nog twee meisjes op een piepkleine zolderkamer. Riek Bazuin en ik sliepen in een stapelbed. Af en toe was dat lol geblazen natuurlijk door met je voeten tegen het spiraal van je bovenbuurvrouw te trappen. Ik herinner me nog goed, dat we een dag stage moesten lopen in het Boerhave Ziekenhuis. Een meisje uit onze groep was naderhand helemaal over de rooie. Ze had daar (onvoorbereid) een jonge vent moeten wassen en had dit nog nooit gedaan. Ze kwam met allemaal rode vlekken van de zenuwen weer op Westerholt terug. We hebben er naderhand smakelijk om moeten lachen. Ook het dagelijkse corvee kan ik me nog goed herinneren. Al die parketvloeren die glimmend gewreven moesten worden.
Huize Westerholt, 1965
Leuke schooljaren gehad.
Leuke schooljaren gehad. We hadden een grote klas en we hoorden bij de zogenaamde baby-boomers van na de oorlog. We hadden 46 kinderen in de klas. Ik trok veel op met Willy Meurs en Aly van Steenbergen. Juffrouw Bult was een schat en bij meester Pen werd altijd het nodige kattekwaad uitgehaald. Bij hem moesten we op maandagmorgen altijd het psalmversje opzeggen dat we de afgelopen week hadden moeten leren. Kende je het niet, dan werd je de gang op gestuurd. Zo kon het gebeuren dat je met een aantal klasgenoten op de gang stond en we op een keer baldadig werden en op de gang gingen "bokkie springen", tot grote woede van Meester Pen. Telkens als de klas nogal rumoerig was riep hij: "Het loopt me over de hoge schoenen heen" en het verhaal dat Hans Krul hier op de site over meester Pen vertelt van de slappe lach van mijn zus Sjaan klinkt me heel bekend in de oren. Sjaan kan er nu namelijk nog de slappe lach van krijgen.
Geref. 'School met den Bijbel', 1952