Joep Vermeulen
Kent 0 personen
Bekijk het volledige profiel van Joep Vermeulen en al je andere schoolgenoten!
In SchoolBANK kun je GRATIS je scholen terugvinden en weer in contact komen met je docenten en schoolgenoten. Registreer je en begin meteen!
Joep Vermeulen heeft 25 klassenfoto's en kent 0 schoolgenoten. Benieuwd of jij iemand herkent?
Meld je snel aan en vind jouw oud-schoolgenoten en klassenfoto's terug!
AanmeldenEen goede school met natuurlijk wat kanttekeningen.
Een goede school met natuurlijk wat kanttekeningen. Frater Rudolph was zo'n geval. Kwam niet met korte broek op zijn kamer of je werd aangerand. Zou ik ook smartegeld aanvragen? De muzieklessen van Co Oremus die vaak heel humoristisch waren. Helaas moest hij weg omdat hij niet geheel bevoegd was. De fantastische lessen van de leraar nederlands mijnheer Roelofse. De gymlessen van eerst Pietje, oftewel mijnheer van Montfort en later Hans Kok. Tijdens mijn specialisatie voor de hoofdakte heb ik fijn met hem kunnen samenwerken. Henk, de concierge. Het rode broodtrommeltje van mij dat meestal verdween of anderszins het slachtoffer was van de moordlust van mijn klasgenoten. Ben daarvoor een tijd uit de eetzaal verwijderd en kon buiten voor het raam toch nog mijn brood opeten. Van binnenuit werd toen de thee aangereikt. De natuurkundelessen van frater Alexander die het altijd over zelfwerkzaamheid had en nooit hebben we ooit iets mogen doen. De nieuwe werktafels hebben mijn hele studietijd voor joker erbij gestaan. Begon je over Philips, dan konden we onderuit zakken, want dan begon de tirade. Ben ooit uit de klas gestuurd na opmerkingen over de slechte lessen en klapte de deur zo hard dicht, dat het kruisbeeld naar beneden kwam. Zou van school gestuurd worden, maar frater Rudolph durfde dat toch niet aan. Hij kwam veel bij ons thuis cello spelen en dat weerhield hem ervan. Tevens wist hij ook wel dat ik genoeg wisselgeld in huis had om dat te zullen gebruiken in geval van. De geschiedenislessen van frater Augustinus. Hij vertelde met veel vuur over vroeger, maar werd door vragen van Louis van Baalen over Lucretia Borgia toch wel van zijn stuk gebracht. De proefwerkantwoorden hadden we al kant en klaar in onze tas, omdat we wel wisten wat de vragen waren. Reproduceren was ook een vereiste bij katechese van de rector. Wat heb ik gespiekt, zelfs op mijn schriftelijk eindexamen. Dat is het gevolg van deze manier van examineren. Tijdens de hoofdakte keihard en diepgaand moeten studeren aan de universiteit, instituut de Vooijs in Utrecht. Nederlands was toen echt een hoofdvak. Kom daar nu eens om. Het niveau van kennis lag echt veel hoger dan vandaag de dag. Dat bemerkte ik wel tijdens mijn docentschap aan de Pabo in Eindhoven. Op het laatst bleef er niets meer over van de inhoud. Mijnheer Heijnen, (zou het de vader zijn van Bas Heijnen de columnist?, zij lijken wel erg op elkaar,) gezellige en betrokken lessen. En natuurlijk niet te vergeten mijnheer van de Akker, ooit onderwijzer op de Petrus Canisiusschool waar ik ook heb opgezeten van 1946-1952. De tekenlessen van frater Lucius en de bordtekeningen. Ik mocht mijn eindexamen lesgeven afsluiten met een vertelling waarbij ik tegelijkertijd op het bord tekende. Een uitmuntend was het resultaat. Ben er nog trots op. Veel meer is er nog te vertellen, maar in dit korte bestek niet mogelijk. Klasgenoten van mij waren: o.a.Simon van Doesburg-Smits, helaas overleden, Wim van Bladel, Paul Wilke, Louis van Baalen, James Duncker, die werkelijk begaafd was; sportsman, gitarist, tekenaar. Zou hem nog wel eens willen ontmoeten. Loek Heijster, de beide broeders in pij.
St. Jozef kweekschool, 1958
Een gezellige school in een warme buurt.
Een gezellige school in een warme buurt. Begonnen als leraar handenarbeid als collega van Jos Bijnen en Theo Swinkels, gaf ik zowel op de P.A als op de Havo/top les. Na het overlijden van Geert van Os werd ik eveneeens docent CMV-CML-CUMA.Een fijne sfeer in de meeste klassen. Heel wat studenten uit de begintijd ontmoette ik nog op de basisscholen. Vanzelfsprekend herinner ik mij Anneke en Jo. Ook Kees Bakker, Hans Wasser, Johan Galle en Tinus. Toen we door Frank Rokebrand verkocht waren aan Fontys en we verhuisden naar de Lismortel, was de sfeer van Hemelrijken grotendeels weg. De andere Pabo´s kleurden het nieuwe instituut. Het was niet meer terug te draaien, maar naar mijn mening hadden wij gewoon zelfstandig moeten blijven. Het was een waanzin in die dagen om groot, groter te groeien.Ik wil niet verdrinken in nostalgie, maar Hemelrijken had iets speciaals en dat heb ik later gemist.
P.A. Hemelrijken, 1972
Docent handenarbeid was een bijna onmogelijk beroep op een HAVO top, vooral ook omdat het geen examenvak was.
Docent handenarbeid was een bijna onmogelijk beroep op een HAVO top, vooral ook omdat het geen examenvak was. Later is dat veranderd en kwam de stimulans van binnen uit. Vaak heb ik moeten toestaan dat de groepjes leerlingen iets anders deden, wanneer zij de les maar niet verstoorden. Ik had echt weinig zin om iedereen vaak tegen haar of zijn wil in iets creatiefs te laten doen. Toch herinner ik mij dat het een gemoedelijke sfeer was en dat we veel gelachen hebben. We hebben films gemaakt op het veld voor de Houtstraat. Ook heb ik naar aanleiding van een diaserie over meubels voorlichting gegeven.
Havo-top, 1972