Jan Willem TERWEN

Met het overlijden van Jan Willem op 11 maart 2006 is zijn verhaal definitef geeindigd.

Met het overlijden van Jan Willem op 11 maart 2006 is zijn verhaal definitef geeindigd. Ik laat zijn herinneringen staan en lees regelmatig de mail. Mariette Terwen. VELE HERINNERINGEN! LEES MIJ. DE EERSTE KLAS In de 1e klas kregen we les van juffrouw Lantermans. Helaas was ik bij het begin van het schooljaar ziek, dus ik kwam pas twee weken later in de klas. De juf zei dat we onze naam op een schrift moesten schrijven, maar ik had echt geen idee hoe dat moest. Omdat ik het niet durfte te vragen begon ik maar de letters op het gum (het merk) over te tekenen. Toen ik mijn mijn vriendje Chris van der Linden langs de Hoge Rijndijk naar huis liep zei ik tegen hem dat ik de juf wel aardig vond. Als iemand jarig was vulde juffrouw Lantermans het inktpotje ('Roodeschool') met water en zette daar dan een paar bloemen van de geraniums in. Dat was feestelijk! Juffrouw Lantermans woonde in Leidschendam (ik geloof bij haar moeder) en iedere dag kwam zij met haar brommertje naar school. Eens moest de klas naar buiten en werden we als een kolonne in de richting van de Kanaalweg gedirigeerd, want daar zou koningin Juliana langskomen in gezelschap van koningin Elisabeth van Engeland! Alle scholen waren gemobiliseerd en wij stonden lang te wachten onder de hoge bomen langs de kanaalweg totdat er een paar zwarte autos passeerden. Daarna moesten we weer naar school. Ik was hevig teleurgesteld, want ik had helemaal geen koningin gezien! DE TWEEDE KLAS De juf ging mee naar de tweede klas en we kwamen in het lokaal boven de ingang van de school. Van daaruit hadden we uitzicht op de Verdamstraat, waar we soms de voddenman of de schilleboer hoordan galmen met zijn onverstaanbare maar weemoedige kreet. Ronduit indrukwekkend was het moment dat we de begrafenisauto zagen voor het huis van de familie Smit: de vader van Bart was overleden. Als kind contateer je zoiets, maar ook al zat Bart bij ons in de klas, ik betwijfel of de kinderen hierover met Bart spraken; ik in ieder geval niet. Het stond te ver van me af, maar ik vergat het nooit meer. In de eerste klas vond ik juffrouw Lantermans wel aardig, maar in de tweede klas zakte mijn waardering voor haar. Dagelijks moesten we twee rijtjes van 10 sommen maken en vrijdags zelfs drie! Omdat ik wat traag was met het maken van sommen moest ik nablijven om de rijtjes af te maken, zodat ik na 11 uur temidden van de meisjes uit de vierde klas kwam te zitten die Nuttig Handwerk moesten doen. (in die tijd werd je nog klaargestoomd voor het beroep van huisvrouw!) Lantermans noemde mij smalend Opa, zodat dit door de meisjes werd overgenomen. Dat was dus een wonde op mijn tere kinderziel...! Een andere keer legde zij omstandig aan de klas uit wat een lanterfant was. Dat was nl. iets heel anders dan Lantermans. Ik vond dat nogal onnozel, want vanaf dat moment verbond ik haar naam dus aan het begrip lanterfant. Ook eens wist zij niet het verschil tussen een bulldozer en een shovel. En als zevenjarige jongen die met dinkey toys speelde was ik niet bij machte haar aan het verstand peuteren dat een shovel geen bulldozer heette, ook al nam ik trots mijn bulldozer mee om het te laten zien. Ja, ja, er was in die tijd een diepe maatschappelijke kloof tussen de sexen! O ja, onze meningen verschilden ook over de betekenis van het woord monument. Ik zei dat dit een oud gebouw was, maar dat keurde zij af. Een monument was een gedenkteken. En de wil van de juf was wet. Maar ja, ze moest het ook doen met 40 kinderen in de klas! Daar dachten wij toen niet over na, want dat was voor ons vanzelfsprekend. Tegenwoordig vinden we 30 kinderen al veel! Tijdens de tekenles was er geen belangstelling voor bulldozers of monumenten maar voor paddestoelen in de herfst, kerstbomen in de winter, tulpen in het voorjaar en vissen wanneer het visseizoen was geopend. (dat was geloof ik 1 juni) Ik was blij dat ik van juffrouw Lantermans af was toen we over gingen naar de derde klas. DE DERDE KLAS In de derde klas, 1959-1960, zwaaide juffrouw Tielrooy de scepter. Ik voelde dat we in zekere zin promotie maakten, want we kregen er twee vakken bij: geschiedenis en aardrijkskunde. Misschien dat daar

Pestalozzischool, 1957