Jan Otto Vrijhof
Kent 0 personen
Bekijk het volledige profiel van Jan Otto Vrijhof en al je andere schoolgenoten!
In SchoolBANK kun je GRATIS je scholen terugvinden en weer in contact komen met je docenten en schoolgenoten. Registreer je en begin meteen!
Jan Otto Vrijhof heeft 31 klassenfoto's en kent 0 schoolgenoten. Benieuwd of jij iemand herkent?
Meld je snel aan en vind jouw oud-schoolgenoten en klassenfoto's terug!
AanmeldenVoor mijn gevoel (herinnering) was er maar een klas en een leerkracht (Buddingh') op 't Kleine Loo, aan de Walenburg nog, in een wijk-in-opbouw een typische school-in-opbouw met zoals ik het heb ervaren, een prettig-informele sfeer; weinig leerlingen, gro
Voor mijn gevoel (herinnering) was er maar een klas en een leerkracht (Buddingh') op 't Kleine Loo, aan de Walenburg nog, in een wijk-in-opbouw een typische school-in-opbouw met zoals ik het heb ervaren, een prettig-informele sfeer; weinig leerlingen, grote lokalen.
Hervormde Opleidingsschool ..., 1960
Na de 'grote school' zou ik het wel eventjes gaan 'maken' op de middelbare school; het zou niet makkelijk worden maar met 'n beetje doorzetten zou het een 'eitje' worden; minder was beneden mijn waardigheid.
Na de 'grote school' zou ik het wel eventjes gaan 'maken' op de middelbare school; het zou niet makkelijk worden maar met 'n beetje doorzetten zou het een 'eitje' worden; minder was beneden mijn waardigheid. Wie schetst echter mijn verbouwereerdheid toen ik Zandvliet betrad: zoveel ongeremde luxe! Net zoveel medeleerlingen in het eerste jaar en net zoveel CO2 in elk lokaal als je maar wilde! Maar liefst ongemengde 5 paralelklassen! Helemaal vol! (Trouwens niet uniek voor Zandvliet in heel Nederland was het ongeveer zo.) En meer typerend voor Zandvliet - de luxe net zo vroeg 's ochtends te mogen arriveren als je maar ongeveer wenste! (vanwege het tropenrooster; degenen die zich daar in de praktijk TE genuanceerd over toonden werden beleefd uitgenodigd 's morgens een half uurtje voorafgaand aan de eerste les langs te komen en een gezonde groepsdiscussie over dit aspect aan te gaan). En gezond, elk jaar op de eerste schooldag rennen door het gebouw om een zo gunstig mogelijke plaats in de klas te bemachtigen. Ik was niet op 'De Tempel' geweest voorafgaand aan de eerste klas en kende deze gewoonte dus niet. Mij werd daarom de "eer" gegund bij de deur 'geplakt' tegen de eerste rij in een stoeltje aan een inderhaast aangerukt bijzettafeltje plaats te nemen, toen ik als laatste was binnengekomen (wellicht leverde mij dit later de bijnaam 'vlotto' op, ik herinner mij nog het daverend gelach bij de introductie ervan; Otto is mijn roepnaam). Prompt verdwaalde ik na dit eerste uur, en met een melkflesje in de hand informeerde ik schuchter om de deur van diverse lokalen heen of ik op het juiste 'adres' was; men toonde zich overal diep-ontroerd van zo'n brugklassertje. Dankzij de immer-jeugdig uitziende De Oude kan ik mij "Le Petit Chose" nog levendig herinneren; zijn favoriete werk uit de Franse literatuur waar hij vaak met zijn kenmerkende treurig-nasale stem uit citeerde. En de altijd zich opgewekt voordoende Kemp "Pak de s-tok en wijs aan...". Ook Van Eijk (biologie) had wat met de "s-tok"; hij begon in een steeds hoger tempo met een stokje (potlood) tikken te geven op de lessenaar voor hem, onder het steeds luider roepen van 'gvd'(en dat op een nadrukkelijk-christelijke school) als de verzamelde menigte in het lokaal maar niet stil wilde worden. Ook heb ik uitstekend geschiedenisonderwijs gehad; dankzij Van Lindt van Erk weet ik bijvoorbeeld dat de Duitsers de oorlog verloren dankzij een verregaande inefficiëntie in het leger; dat hij leraar-Duits was geeft niet, het gaat erom DAT je wat op school leert; van WIE maakt niet uit. Ik weet nog wel dat meer leerlingen dan leraren bijnamen hadden, dat vond ik wel apart. Ook wel apart was de door mijn rapportcijfers geïnspireerde maar korte & zeer krachtige toespraak die ik van de rondborstige 'mej' conrectrix Kooman kreeg aan het eind van ik geloof de 2e klas, nadat ze het lokaal was ingestormd 'WAAR zit ... *#%*!'...; ik vermoed dat ik als (afschrikwekkend) voorbeeld moest gelden. Ik raakte verslaafd aan de school; ik bleef er vijf lange jaren tot ik ter ontnuchtering naar een internaat in Harderwijk ging. Het strakgeorganiseerde Zandvliet heeft zeker een o n v e r g e t e l i j k e indruk bij mij achtergelaten hoewel het idee altijd is dat het niet de school-zelf maar vooral de onderwezen stof is die dient te beklijven.
Christelijke Scholengemeens..., 1961
Stalin overleed en ik kwam huilend aan op mijn eerste (kleuter)schooldag.
Stalin overleed en ik kwam huilend aan op mijn eerste (kleuter)schooldag. Deze twee zaken hebben oorzakelijk niets met elkaar te maken maar vielen in tijd vrijwel met elkaar samen (maart '53). De oorzaak van mijn diepe verdriet was dat mijn moeder die mij daar achterop de fiets had gebracht, mij duidelijk maakte mij achter te laten maar mijn reactie maakte haar wel steeds zenuwachtiger, en na steeds overtuigender aandringen van de aanwezige schooljuffen zag zij er toch maar af mij weer mee te nemen. Ik wende snel. Ik kan mij nog herinneren dat er een school gebouwd werd aan de andere kant van het speelplein (zandbak?). Na enkele maanden ben ik verhuisd van deze dependance aan de Vierheemskinderenstraat naar de dependance bij mij om de hoek (Anslostr.).In maart '55 ging ik naar de 'grote school'(Roemer Visscherstraat). Het eerste drama wat me op school overkwam gebeurde in de eerste klas. Ter gelegenheid van 10 jaar bevrijding hield het hoofd van de school dhr. Geleyns een toespraak waarin hij aan het eind benadrukte voorzichtig te zijn met de uit te reiken Bevrijdingsbeker "want er zijn geen reserve-exemplaren". Prompt werd ik daarna, trots met mijn beker in de hand op weg naar huis, op het schoolplein overlopen door een hollende medeleerling uit een van de hogere klassen hetgeen het einde van de beker betekende. Illustrerend welk groot hart dhr. Geleyns had - hij stond het exemplaar wat hij had aan mij af - ik heb hem nog steeds. Van de anderen herinner ik mij meester Buitendijk vooral, in de 5e klas. Hoe je met niet minder dan een pistool spinnen moet afmaken op Nieuw-Guinea waar hij als militair (marine?) een tijd had doorgebracht. Een groot klassenproject werd door hem opgezet over Nieuw-Guinea, met o.a. kranten door leerlingen gemaakt; ik was 'verantwoordelijk' voor de "Meraukse Courant" (titel had ik zelf verzonnen). Ook wist hij geestdriftig te verhalen over 'Some Like It Hot' waar wij echter wegens 'gebrek aan leeftijd' voor geweigerd zouden zijn bij de bioscoopkassa. Daarnaast herinner ik mij de soms wel erg bedaarde diavoorstellingen in samenhang met de schoolradio, in de zaal bij het trappenhuis. Een keer, ik meen in de tweede, kwam bovenmeester Geleyns een ronde doen door de klas en vroeg zich minzaam voorover buigend in een tête-à tête bij elke leerling 'of het op school beviel'. Ik was van de gewichtigheid van hem en het moment zó onder de indruk dat ik mijn adem inhield, en alleen maar 'ja' en 'nee' met mijn hoofd schudde, opgelucht dat deze Belangrijke Man alleen maar 'ja/nee'-vragen stelde. Buiten boden op warme dagen, door de ramen kijkend, de heen en weer zwaaiende sprinklers op de velden van 'Ons Eibernest' de nodige visuele afwisseling. In de vijfde trok ik met Jan Roolker op; het was een tijd om een 'Club' op te zetten; met imponerende doelen (die ik helaas vergeten ben).
P. Oosterleeschool, 1953