Jan Maarten Dalmeijer

In de schoolbus reden vanuit Rosmalen behalve mijn zusje ook Henri en Chantal Kooreneef, René, Ben en Bert v.

In de schoolbus reden vanuit Rosmalen behalve mijn zusje ook Henri en Chantal Kooreneef, René, Ben en Bert v.d. Kieft en Coen Luttik mee. Dat was vaak dolle pret. Sommige chauffeurs hadden daar niet veel gevoel voor. Dan moesten we allemaal stil zijn en niet met de knieën op de bank. Dat was onbegonnen werk. Om de jengelende lading tot stilte te manen trapte een van de chauffeurs een keer hard op de rem waardoor een meisje met haar hoofd hard tegen de stoelleuning kwam en begon te huilen. Om het hem betaald te zetten schreeuwde de hele bus ROT CHAUFFEUR! ROT CHAUFFEUR! ROT CHAUFFEUR! Dat waren mooie tijden. Ik zat in een kleine klas tussen Henri en André Quirijns. Achter ons zaten Karel Teerink, Klaas Willem Visser en René v.d. Kieft. Voor René zat Coen. Dat waren de jongens waar ik het meest mee omging. Verder herinner ik me Mathilde, Henny, Marjan en Ruth nog heel goed. In de vijfde en zesde klas kregen we les van meneer Los. Hij was opvliegend, streng maar rechtvaardig. Ik herinner me een afscheidsfeest met de klas en andere docenten in een paviljoen langs de Oosterplas. Na het roeien in een sloep en het aansluitende etentje vertelde meneer Los dat hij met onze groep leerlingen de leukste tijd (tot dan toe) als leraar had gehad. Ik heb altijd ontzag voor hem gehad maar mocht hem eigenlijk ook heel graag. Met Marjan de Klerk zat ik in de brugklas van het Hoogveld College in Hintham, na dat jaar verhuisde ik naar Hilversum. Klaas Willem heeft later nog een jaar bij mij in de klas op de Hogeschool v.d. Kunsten in Utrecht gezeten. We studeerden Architectonische Vormgeving, Klaas is overgestapt naar 3D-design.

Koningin Juliana School, 1969