Ina Buursink
Kent 0 personen
Bekijk het volledige profiel van Ina Buursink en al je andere schoolgenoten!
In SchoolBANK kun je GRATIS je scholen terugvinden en weer in contact komen met je docenten en schoolgenoten. Registreer je en begin meteen!
Ina Buursink heeft 2 klassenfoto's en kent 0 schoolgenoten. Benieuwd of jij iemand herkent?
Meld je snel aan en vind jouw oud-schoolgenoten en klassenfoto's terug!
AanmeldenIk herinner me nog de eerste dag op de kleuterschool.
Ik herinner me nog de eerste dag op de kleuterschool. Ik vond het er zo leuk! Al dat mooie speelgoed en heel veel kinderen om mee te spelen. Ik was een kralenketting aan het rijgen (met van die vierkante, houten kralen aan een soort van plastic waslijntje) en zag dat naast en achter me kinderen aan het huilen waren en graag naar huis wilden. ik snapte daar helemaal niets van! Als je jarig was mocht je van een pakje Saroma (van huis meegenomen?) een schaal met pudding maken. Samen met twee kleuters die je uitzocht aan de slag met melk en een garde. Als de pudding stijf was kreeg iedereen dan een (meestal erg roze) kledder. En wat smaakte dat heerlijk! Juffrouw Jos herinner ik me ook nog. Die vond ik zo lief! Ze kon heel goed (in mijn herinnering althans) gitaar spelen. Ze vertelde het verhaal van roodkapje en op het moment dat de wolf verscheen......ram, ram op de gitaar...zo spannend! Als je als kleuter een ongelukje had, dan kreeg je als meisje een jongensbroek aan (onder je rokje) en de jongens een maillot. Zat volgens mij een of andere pedagogische gedachte achter dat je dat dan wel nooit weer zou doen. Wat ik wel weet is dat de hele school kon zien dat je in je broek had gedaan!
Marieke's Kleutervreugd (RK..., 1964
Flarden van herinneringen bij het terugdenken aan mijn lagere schooltijd: In de eerste klas stond ik nogal eens in de hoek, ik denk dat ik teveel kletste.
Flarden van herinneringen bij het terugdenken aan mijn lagere schooltijd: In de eerste klas stond ik nogal eens in de hoek, ik denk dat ik teveel kletste. Maar ook met de letterdoos was ik nogal onhandig, die viel met enige regelmaat ondersteboven en volgens mij kreeg je daar dan ook straf voor (terwijl die kleine klere-lettertjes weer in die doos stoppen al een hele toer was!). Erger was 't om in de zomer (met blote knieen) voor het bord te moeten liggen. Daar lagen meestal nog restjes van het krijt en dat deed na een tijdje gemeen pijn. Breien heb ik geleerd van een zuster (ik weet niet meer hoe ze heette, iets met alonia aan het eind?). Met vier pennen, een of ander lappenpopje. De steken zaten zo vast op de pennen dat ik ze niet meer voor- of achteruit kon schuiven. De jongens kregen handvaardigheidsles en de meisjes handwerken. Oh, wat vond ik dat jammer! In de pauze appeltjes jatten bij het klooster, als je pech had kwam de monnik achter je aan, volgens mij met een riek (of heb ik dat er zelf bij verzonnen?). We noemden hem 'moonkie', verbastering van monnik of omdat hij op een aap leek, geen idee! Wat een vrijheid hadden we eigenlijk als ik terugkijk: de gracht in de winter als er ijs op lag, het plein, maar ook het hele terrein erbuiten. En in mijn beleving stonden er geen leerkrachten te kijken wat we deden. Wat konden we heerlijk, onbezorgd spelen! Eerst verstoppertje, later 'jongens pakken de meisjes' (spannend of de jongen waar je op dat moment gek op was je ook ging pakken), nog 'n spel dat 'peper en zout' heette volgens mij. En natuurlijk knikkeren, elastieken, touwtje springen, etc. En dan hele lange zomers zwemmen, zwemmen en nog eens zwemmen. Zomers was het een sport wie als eerste 'lange benen' (voor het eerst een rok met kniekousen, dus blote benen) had en dus 's morgens 'blauwe kringels' op de benen had. En dat was me toch stoer! In de derde klas hadden we les van meneer Oude Voshaar, die was me toch streng! Meneer Veldkamp herinner ik me ook nog, hij had een handicap aan z'n hand, miste z'n duim volgens mij. Hij schreef met 't krijtje tussen z'n wijs- en middelvinger. Was dit in klas vier? Hij was wel aardig. Aand het eind van de vijfde klas (volgens mij met de strenge juffr. Kersten) gingen we met ons gezin (pa, ma, broer Jos en zus Astrid) verhuizen naar Voorburg. Mijn vader werkte daar al een aantal jaren om het C.B.S. te bouwen. Hij was de hele week van huis en besloot om voor een paar jaar in Voorburg te gaan wonen, zodat hij meer bij z'n gezin was. Shocking!! Van zo'n klein plaatsje in Twente naar de grote stad Den Haag in het westen van het land.
Heilig Hartschool, 1966