Hendrik deJong
Kent 0 personen
Bekijk het volledige profiel van Hendrik deJong en al je andere schoolgenoten!
In SchoolBANK kun je GRATIS je scholen terugvinden en weer in contact komen met je docenten en schoolgenoten. Registreer je en begin meteen!
Hendrik deJong heeft 1 klassenfoto's en kent 0 schoolgenoten. Benieuwd of jij iemand herkent?
Meld je snel aan en vind jouw oud-schoolgenoten en klassenfoto's terug!
AanmeldenDe eerste zeven jaar, van 1960 tot 1967 gaf ik mijn lessen wis- plus soms natuur- en sterrekunde(kosmografie) in de gebouwen van de Chr.
De eerste zeven jaar, van 1960 tot 1967 gaf ik mijn lessen wis- plus soms natuur- en sterrekunde(kosmografie) in de gebouwen van de Chr. HBS. De semi-permanente houten lokalen stonden verscholen in de Parkstraat. Bovendien gebruikten we de benedenlokalen van de lagere school (hoofd: J.Stoffels) aan de Ooievaarstraat. Pas in 1967, toen de school precies 10 jaar oud was, verhuisden we naar de riante nieuwbouw. Daar stond op de gevel 'Reformatorisch College Blaise Pascal'. Het was het eerste, net bereikbare gebouw in een enorme opgespoten zandvlakte die desondanks nog Peldersveld heette. Vanuit mijn lokaal zag je werkelijk de kerktoren van Oostzaan staan. Bij helder weer en met een paar goede ogen kon je lezen hoe laat het was. De gemeente was zo aardig om het eerste straatje in die woestijn ook de naam van Pascal mee te geven. Een jaar later trad de wet op het voortgezet onderwijs, in de wandeling Mammoetwet geheten, in werking. Van toen af aan zaten de eerste klassers, die brugklassers werden genoemd, niet meer op de HBS maar in een brugklas atheneum-havo. De overige klassen gingen door met hun HBS-opleiding, ook als ze een jaar moesten over doen. Uiteraard ervaar ik mijn tien jaar aan de school vooral als een continu gebeuren, ondanks de twee markante cesuren in 1967 en '68. Daarom heb ik mijn ervaringen (voorlopig?) op de 'site' van de Chr. HBS gezet. H G de Jong
Pascal College, 1960
Ik kreeg in oktober 1953, na mijn militaire dienstplicht een tijdelijke aanstelling.
Ik kreeg in oktober 1953, na mijn militaire dienstplicht een tijdelijke aanstelling. Die heeft maar acht maanden geduurd. Toen ik aankwam als z.g. boventallige was er niet eens lokaal voor mij. Daardoor kreeg ik de hoede over de of een vijfde klas in het lokaal waar bovenmeester Hoekstra de heerschappij voerde over de klassen zes en zeven. Ik geloof niet dat dit mijn gezag ten goede kwam. Ik voelde mij gedegradeerd tot kwekeling met akte (zoals dat in de crisisjaren 30 had geheten). Een poosje later kreeg ik de klassen drie en vier toebedeeld. Eén van de weinige dingen die ik nog wel weet: midden in het lokaal stond een grote kolenkachel met hitteschermen eromheen. Toen ik langzaam achteruit lopend, de schrijfschriften bekijkend, tenslotte een vreemde geur opsnoof, bleek mijn colbertjasje licht geschroeid te zijn. De verzekering deed niet moeilijk. Ik heb in die korte periode toch twee kosthuizen gehad. Eerst in de nieuwbouw van toen bij een gezin waarvan de vader een rustige Italiaan (gastarbeider avant la lettre) was, die in Kampen op een fabriek van Spanbeton werkte en alleen de weekends thuis kwam. Het zoontje Cor ging bij ons op school. Later, toen het gezin in de buurt van Kampen woonde, is die knul op 17-jarige leeftijd in het verkeer verongelukt. Mijn tweede kostgezin was de familie Leeuw. Die had een textielwinkel en reisde met zijn Volkswagen Kever tot in de polder om zijn spullen te slijten. Er waren twee aangenomen zusjes in huis, die met de stormramp hun ouders hadden verloren: Lenie? en Ria?. Aan beide gezinnen heb ik heel goede herinneringen. Eén van de jongetjes in mijn klas was langdurig ziek en werd thuis verpleegd. Daar ging ik na schooltijd regelmatig naar toe om hem als het ware bij de les te houden. Wederzijds gaf dat veel voldoening, temeer doordat het een snugger knulletje was. Ik had een nieuwe bordeauxkleurige fiets waarop ik ondermeer de hoofdaktecursus in Meppel bezocht. Jaren en jaren aaneen had ik 30 km per dag gefietst. Enig tempo kon mij daardoor niet ontzegd worden. Later hoorde ik dat men mij 'de straaljager' had gedoopt. In Fryslân zeggen ze dan: it koe minder, no? Zo houden we ook het tempo en het resultaat Evert van Benthem hoog in ere. H.G. de Jong(*****************************)
School met den Bijbel, 1953
Eartiids stie de 'School met den Bijbel' healwei tusken de Pein en Nygea yn.
Eartiids stie de 'School met den Bijbel' healwei tusken de Pein en Nygea yn. De boppemaster wenne der njonken. Yn myn koarte skoft dêre wie dat master Harm de Vries, soan fan de ferneamde Reinder fan de Legauke. De man krige yn de simmer fan 1955 in swiere hertoanfal. Even letter rekke juffer Mulder ek slim slopend siik. By beide begraffenissen hawwe de bern songen: Daar boven juicht een grote schaar. Wat moat dat in strieminne tiid west hawwe foar de skoalle en it bestjoer. Ik sette ek noch ôf, dat kollega Koopmans van de tredde en fjirde klasse bleau efter mei trije infallers. Dat like net fuort op maitiidslibben. Mei de reuny yn maaie 2004 haw ik wat mear oer dy krap oardel jier op papier set. Dat ik lit it no mar sa. Myn ûnthâld hat wolris better west, mar de bernekopkes fan doe steane my noch goed by. Ja, dinent ek, hear Tamme! Lykas dat fan Jan fan de bankkassier (troch fersin hie ik dêr earder de postkantoarhâlder fan makke, mar dy wenne in stik tichter by skoalle). Oars al spitich dat der in soad net by wienen mei de reuny... H.G. de Jong (************)
It Maitiidslibben, 1954