Hans Ensink
Kent 0 personen
Bekijk het volledige profiel van Hans Ensink en al je andere schoolgenoten!
In SchoolBANK kun je GRATIS je scholen terugvinden en weer in contact komen met je docenten en schoolgenoten. Registreer je en begin meteen!
Hans Ensink heeft 0 klassenfoto's en kent 0 schoolgenoten. Benieuwd of jij iemand herkent?
Meld je snel aan en vind jouw oud-schoolgenoten en klassenfoto's terug!
AanmeldenAls een monument stond daar juffrouw Smit, de baas van het hele spul.
Als een monument stond daar juffrouw Smit, de baas van het hele spul. Mijn broer Jeroen had juffrouw Butter, een grote statige vrouw. Achter had je een speelplaats met naar ik meen een enorme zandbak verdeeld in drie stukken. Verder een opslagplaats met oude autobanden. Stond er ook nog een pannenkoekhuis? Tenslotte staat mij bij dat mijn eerste schooldag in 1968 heel erg eng was, alleen al die enorme oversteek over het kruispunt van het Victorieplein. Ik zie dat Manolo zich gemeld heeft. Volgens mij dezelfde die we uitscholden voor Manolo de Poco. Vergeef ons, we waren nog klein. Zit er inderdaad drie jaar verschil tussen jou en mij? Over dat afscheidslepeltje. dat heb ik ook nog hier ergens liggen. Mijn broer die twee jaar later vertrok kreeg overigens een veel groter lepeltje, iets wat mij vreemd genoeg altijd is bijgebleven. Mijn dochter gaat in februari naar school, groep 1. Wat is de tijd snel gegaan.
Kleuterschool Het Mierennest, 1968
Ik kwam Menno Kuiper tegen op school die tevens met mij op de kleuterschool Het Mierennest heeft gezeten.
Ik kwam Menno Kuiper tegen op school die tevens met mij op de kleuterschool Het Mierennest heeft gezeten. Menno, hoe is het? Wat me verder is bijgebleven is dat ik nooit iets van biologie heb begrepen terwijl het me wel fascineerde. De lessen van Frans Wegdam waren ok, maar op het eindexamen slechts een 5 gehaald. Opmerkelijk waren de lessen van scheikundeleraar Scherpenzeel (hij zag eruit als een overjarige hippie) waar hij nooit reageerde op het feit dat je afkeek bij proefwerken. Zijn stelling was dat afkijken op het examen niet mocht en dat je dan alsnog nat ging als je het niet geleerd had. Geschiedenisleraar Gerbscheid was een droogkloot eersteklas. Ik herinner mij dat we mandarijnenschillen naar zijn hoofd gooiden als hij iets op het bord schreef. Het enige wat hij zei als hij zijn hoofd omdraaide: een kleine geest in een groot lichaam. Waarschijnlijk een spreuk van een van de romeinse geleerden. Verder was natuurkunde een drama, dat lag waarschijnlijk aan mij en niet aan leraar Van Oosten, hij deed erg zijn best. De leraar nederlands, Joke Stijntjes (ze noemde zichzelf altijd leraar en geen lerares) hield van een zeer strenge aanpak, zeker aan het begin van het jaar. Later in het jaar werd ze wel milder. Wat bijgebleven is dat ze uit woede een keer bijna het schoolbord van de muur heeft getrapt. Zeker weten doe ik het niet, maar kan het zijn dat ze inmiddels is overleden? (Naschrift: Aimee Jansen heeft dit bevestigd, Joke is overleden). Verder is wiskundeleraar Faber mij bijgebleven die als de klokkeluider van de Notre Dame door het leven ging vanwege zijn kromme rug. Nog een spannend moment meegemaakt. Om van VWO 5 naar VWO 6 te kunnen gaan moest ik samen met Arnoud Aerts (kerel: hoe is met met je?) bij wiskundeleraar Sprangers (leek hij nou op Harry Mulisch?) een extra toets doen die wij in de zomervakantie moesten voorbereiden. Het was dus alles of nix. Godzijdank haalden we een zes zodat we alsnog werden toegelaten tot VWO 6. Het eindexamen werd achteraf gezien met twee vingers in de neus gehaald. Waar ik nog steeds van baal dat de brief waarin stond dat examenuitslagen een dag eerder bekend zouden zijn mij niet bereikt heeft (mijn moeder dacht dat het een reclamefolder was o.i.d.) waardoor ik een dag later aankwam bij een verbaasde concierge en een verlaten school. Op de administratie was mijn uitslag ook nog eens in een verkeerde stapel terechtgekomen waardoor in eerste instantie gedacht werd dat ik gezakt was, maar dat bleek gelukkig niet het geval te zijn. Nog iets over de muziek. Absolute favoriete muziek was toen Earth, Wind and Fire. Vind ik nog steeds leuk trouwens. Heerlijke muziek. Verder was Joy Division erg populair. Als de CD's nu terugluistert zijn deze wel heel erg somber, maar een wel goede weergave van het toen geldende tijdsbeeld, denk ik zo. Tot slot: ik heb altijd een leuk contact gehad met Harry (met een fransluidende achternaam, ik kom er even niet op). Harry, hoe is het? Volgens mij heb jij voortijdig je studie scheikunde afgebroken.
Berlage Scholengemeenschap ..., 1976
Jarenlang was Hans van der Louw mijn maatje en grote vriend.
Jarenlang was Hans van der Louw mijn maatje en grote vriend. Andere bekenden waren onder andere Herrie Hubert, Raymond (achternaam schiet mij niet te binnen), Bertje Grüber en Wilkas. Altijd maar voetballen op het schoolplein of rondscharrelen in de buurt, zoals het Borssenburgerplein (buurthuis Utopia) en natuurlijk het Meerhuizenplein zelf. Plaatjes ruilen van Robin Hood of Wickie de Viking. Het buurtwinkeltje moet schatrijk geworden zijn van ons. Zakjes kandijsuiker, zoethout etc. Verder heeft meester Teerink (ik dacht klas 5) het volgens mij niet gemakkelijk gehad met ons. Excuses met terugwerkende kracht, Roeland. Hoe zou het zijn met meester Henk Bastiaan (klas 3 en 4)? Beter bekend als Baaf. Ja, sorry, Henk, wij waren nog jong toen. En meester Brasser, aardige meester in klas 2 en 6. Ik had in klas 1 een lieve juffrouw waarvan mij de naam ontschoten is. De school ademde een ouderwetse sfeer uit van de vooroorlogse jaren. In mijn periode had je meester Meng als schoolhoofd. Mogelijk is hij vertrokken in mijn schoolperiode. Ik herinner mij wel dat de akoestiek van de school regelmatig door hem werd getest, want bij het uitdelen van straf kon iedereen meegenieten van zijn gebulder. Verder vond je het een privilege als je de schoolbel mocht luiden, inderdaad zo'n bel aan een touw. Bijna niet meer voor te stellen. Meester van der Bor kan ik mij nauwelijks herinneren, waarschijnlijk is hij vertrokken direct aan het begin van mijn schoolperiode. Wat mij wel bijgebleven is is de eerste schooldag waarin de juffrouw mij bij aarzelende binnenkomst vroeg waar ik wilde gaan zitten. Ik meen dat ik naast Karin Baas ben gaan zitten, een tenger, blond meisje. Overigens was de verlegenheid van korte duur zoals dat bij de meeste kinderen gaat. Wat ik nog steeds jammer vind is dat ik de afscheidsavond van klas 6 heb gemist omdat we op vakantie gingen naar Texel, waar ik inmiddels op 38-jarige leeftijd woon en werk. Ik kan mij nog goed herinneren dat we vol overgave aan het repeteren waren voor het afscheidstoneelstuk. Het is alleen bij repeteren gebleven. De rest heb ik niet meer meegemaakt, alvorens ik vertrok naar de Berlagescholengemeenschap om daar VWO te gaan doen.
Berlageschool, 1970