Guus van der Stap
Kent 11 personen
Bekijk het volledige profiel van Guus van der Stap en al je andere schoolgenoten!
In SchoolBANK kun je GRATIS je scholen terugvinden en weer in contact komen met je docenten en schoolgenoten. Registreer je en begin meteen!
Guus van der Stap heeft 5 klassenfoto's en kent 11 schoolgenoten. Benieuwd of jij iemand herkent?
Meld je snel aan en vind jouw oud-schoolgenoten en klassenfoto's terug!
AanmeldenDe Muur van Corbu
Na twee jaar hobbyen op een architectenbureau haalde een TU Delft student mij over om de leerboeken weer op te pakken. De eerste colleges en projecten waren een makkie, maar toen kwam er zand in de motor alsof een gordijn werd weggeschoven en het toneel veranderde. Bouwkunst bleek ineens een ander woord voor activisme met Le Corbusier als scherprechter van de sekte met de juiste mening. Schoonheid was verdacht, culturele erfenis populistisch en klassiek vakmanschap ongewenst. Het verhaal achter het ontwerp was key met bonuspunten als Palladio op de brandstapel ging. Op de helft voelde ik mij een verzuurde marathonloper. De energievoorziening van de rollen schetspapier schoot te kort, wandelend haalde ik de finishlijn. De buluitreiking was Bevrijdingsdag. Nooit meer was toen, de Muur van Corbu ging neer. Nog geen uur heb ik als architect de kost verdiend. De studieschuld werd in recordtijd terugbetaald als IT'er want de bouwput heb ik beroepshalve voor de rest van mijn leven vermeden als de pest. Lang geleden bezocht ik Delft voor een lezing en besloot nog één keer langs te gaan bij de zelfbevlekking van Jo van den Broek. De locus delicti was leeg, verlaten. Brand, las ik op het internet. Het louterende vuur had alles uitgewist. God bestaat.
Technische Universiteit (TU..., 1978
Aan mevrouw Rabeling
U kent mij niet. Wij hebben kort in dezelfde klas gezeten op de St Jozefschool in Vlaardingen. Het was denk ik in 1970 dat u koos voor een leven zonder schoolbanken. Uw vertrek tijdens de les heeft op mij een diepe indruk achtergelaten. Ik zag een dapper meisje dat de veiligheid van het klaslokaal inruilde voor een onbekende (en misschien wel vijandige) buitenwereld. Zelfs nu nog, een halve eeuw later, denk ik af en toe terug aan dat moment waarop ik voor het eerst besefte dat vooruitgang niet altijd een rechte lijn is. Ik verwacht geen antwoord, liever niet zelfs. Mijn bedoeling is slechts u te laten weten dat de invloed op het leven van anderen in onverwachte momenten schuilt en dat niets zonder betekenis is.
St. jozefschool voor Mavo, 1967
Illusionair ontmanteld
Hoewel de schooldeuren cum laude achter me dichtsloegen heb ik altijd een onbehaaglijk gevoel gehad op deze school. Veel bouwkunde zat er (gelukkig) niet in, wel theorie. Wiskunde en ALGOL 68 waren voor velen de 'hill to die on' maar voor mij de momenten van excellentie. Toch overviel me juist bij het inspiratieloze uurtje Duits regelmatig de twijfel, gevoed door een sterk verlangen terug te gaan naar de onvoorwaardelijke romantiek van de Franse les op de middelbare school, te kiezen voor een andere weg ver van jaarringen en totempalen. Op de GJ de Jonghweg kwam ik als puber binnen en vertrok als jong volwassene, vijf jaar ouder maar illusionair ontmanteld zonder kompas.
HTS, 1971