Gré (Greetje) Vries

Ik heb met plezier op deze school gezeten.

Ik heb met plezier op deze school gezeten. Eerst was de brugklas in de Westerstraat, daar is het begonnen. Later is de MAVO-4 naar de Kuipersdijk gegaan. Daar had je een gymzaal waar grote ramen in zaten. Wat ik mij nog kan herinneren is dat er altijd jongens van de LTS kwamen kijken. Je probeerde af en toe natuulijk onder de les uit te komen. Er was ook nog een leraar, had ook nog de functie van Wethouder volgens mij in Egmond, die had natuurlijk een hele stoere auto. Hij had wel een snelle auto en laag bij de grond maar kreeg er toch een ongeluk mee. Hij is toen onder een vrachtwagen gekomen. Gelukkig had hij het er wel levend afgebracht en had een gebroken kaak en nog een paar dingen. Na zijn herstel gaf hij alleen nog maar les in de VWO-klassen. Hij gaf het vak Handelskennis. We hebben ook nog een leraar gehad voor Biologie en is helaas op 35-jarige leeftijd overleden aan een hersentumor. Dit was Kees de Graaf, een hele leuke leraar en hij kon heel leuk les geven waardoor je altijd wel naar hem luisterde. Als het mooi weer was kon je iedereen wel vinden op grasveld bij de gymzaal. Dit was groot genoeg. In het examenjaar hebben we alle meubels zoals tafels en stoelen 's nachts uit de lokalen gehaald en buiten op het grasveld neergezet. We hebben op de grond geprobeerd wat te slapen maar daar kwam natuurlijk niets van. Het was wel heel gezellig. De politie was ook ingelicht en wist dat dit ging gebeuren. Af en toe kwamen ze even kijken of alles nog wel goed ging en dat er geen overlast was. In die tijd van de MAVO ging ik veel om met Monika Hazelaar tegenwoordig noemt zij zichzelf Monique. Ik ging toen ook om met Anja de Boer, Saskia Smit en nog een paar anderen. Samen met Saskia ben ik toen gaan lijnen met veel succes. In de tweede of derde klas van de MAVO was er een leraar die overspannen reageerde en als hij boos werd dan zocht hij een stok of een lineaal om je daarmee te slaan. Op een gegeven moment hadden we de aanwijsstokken maar verstopt dat vond hij natuurlijk maar niets en binnen de kortste keren was hij overpannen thuis. We hebben ook nog een leraar Frans gehad die met pensioen ging. Zijn naam ben ik even vergeten, maar als hij boos werd rolde zijn ogen bijna uit zijn kassen en schopte hij tegen de tafel of de stoel die in zijn buurt stond. Doordat hij zo boos was en begon te schreeuwen vloog zijn gebit bijna uit zijn mond en kon hem nog net op tijd terugzetten. Je voelt hem al, ik moest dus heel hard lachen en de klas natuurlijk ook. Ik moest toen maar even op de gang gaan staan. Je hoefde voor mij niet veel te doen of ik schoot al snel in de lacht. Maar hij deze leraar kwam ik natuurlijk helemaal niet meer bij.

RSG, 1975