Ontdek PLUS

Gerhard Woertel

Kent 0 personen

NA
Woont in -

    Bekijk het volledige profiel van Gerhard Woertel en al je andere schoolgenoten!

    In SchoolBANK kun je GRATIS je scholen terugvinden en weer in contact komen met je docenten en schoolgenoten. Registreer je en begin meteen!

    Gerhard Woertel heeft 0 klassenfoto's en kent 0 schoolgenoten. Benieuwd of jij iemand herkent?

    Meld je snel aan en vind jouw oud-schoolgenoten en klassenfoto's terug!

    Aanmelden

    Afgezien van (te) veel uren in de wagons van onze nationale spoorwegtrots, heb ik veel goede en mooie herinneringen aan deze school.

    Afgezien van (te) veel uren in de wagons van onze nationale spoorwegtrots, heb ik veel goede en mooie herinneringen aan deze school. Een school met sfeer (centrale zitkuil en koffiebuffet), lef (reis naar Rusland) en duidelijkheid (Henstra). Als ik zo mijn gedachten eens laat gaan over de 3 jaar die ik op deze school heb doorgebracht schieten mij vele gebeurtenissen, markante leerlingen en leraren te binnen. Nou vooruit even graven in het verleden. Onze directeur Henstra. Een klein, doch dapper mannetje. Even resoluut en vierkant als die groene Volvo waar hij zich in deed vervoeren. Een directeur die het zich kon veroorloven, toen een bepaald niet nader te omschrijven deel van de leerlingen afwezig was vanwege een nationale gebeurtenis, te roepen, wandelend met de handen op de rug richting zitkuil naar de plek waar dit deel van de afwezige leerlingen zich doorgaans placht te bevinden:" WAT IS HET HIER LICHT VANDAAG" !! Een man van korte monologen en dialogen, maar wel duidelijk. Leraar Wink, die ons soms placht te verrassen met onvervalste Boogie-Woogie op de piano bij de zitkuil en vervolgens tijdens de lessen een LP's probeerde te slijten. Leraar van Riel, die altijd deed alsof hij het milieu had uitgevonden en vervolgens een Mercedes (diesel) aanschafte. Toen hierover in de klas kritische vragen werden gesteld, had hij wel een mooi, maar weinig geloofwaardig verhaal over de reden van deze aanschaf. Leraar Everink die een dictee nederlands voorlas totdat het op een gegeven moment midden in een zin stopte. Everink had nog wel eens de neiging om de letter P met een (flinke) aanloop uit te spreken, zo ook deze keer met de woorden perspectivische piramides. Toen deze beide woorden na enig haperen toch werden uitgesproken, stak aan het eind van de zin een leerling de vinger op en stelde op rustige toon de de subtiele vraag: "meneer, wilt u dat nog een keer herhalen"? Leraar Haandrikman, die naast prachtige verhalen over zijn veldtocht met de amerikanen wel altijd het duitse volkslied door het lokaal deed schallen als de aanval op een repetitie werdt geopend. Leerling Hans Spelder die zijn witte Volkswagen steevast pontificaal op de parkeerplaats voor leraren zette en vervolgens in keurig overhemd en Terlenka-broek de school in stapte met een bruine lederen tas netjes aan het handvat en plaats nam op zijn vaste plek bij het koffiebuffet. Toen aan het begin van een nieuw schooljaar een nieuwe leerling eens vroeg of hij een leraar was, antwoorde Hans tot grote hilariteit van iedereen:" jazeker, ik ben leraar spaans". Deze taal kon in ieder geval toen niet op onze school worden aangeleerd. Onvergetelijk waren zijn imitaties van leraren tijdens de reis naar Parijs, met name die van Holman. Leerling Ben Coes die tegen betaling gekleed een naast de school gelegen sloot indook van het kaliber open riool. Leraar Gerink, een (toen nog) jonge leraar duits die elke dag forenste in een aftandse Vauxhall met bruine accenten. Tijdens de Rusland-reis wandelde ik op een avond door de gang in hotel Rossia te Moskou. Ik zal plotseling een jongedame één van de kamers uitsnellen, haastig haar bloesje dichtknopend. Waarna onze leraar duits zijn hoofd om de deur stak, haar spijtig nakeek en zei: "jammer, mislukt". Leraar Henk Boer die zich vervoerde in een lelijke eend bestel en ten gevolge van de RVD-status van dit ding (ik weiger het een auto te noemen) daarvoor in een tijd van benzinebonnen tot zijn verbazing een dubbel aantal bonnen kreeg, terwijl zijn auto maar de helft verbruikte van wat gebruikelijk was. Vertwijfeld riep hij uit dat hij met geen mogelijkheid die bonnen kon opkrijgen. Leerling Paul Habes zie ik nog staan in de berlijnse metro achter het ruitje van de voor Paul te snel dichtgeslagen deur, terwijl de rest van de groep al op het perron stond. Wanhopig gebarend zagen we hem uit beeld verdwijnen, de donkere tunnelbuis in. Het is dat één van de leraren hem met de volgende metro

    Van Rhijn College, 1976