Froek Zwarthoed

silentium

In de eerste en tweede klas was het 's avonds om 9 uur silentium. Waar je ook mee bezig was; je mocht niet meer praten tot de volgende morgen. Eerst om 9 uur naar de kapel. Ik herinner me dat ik aan het klaverjassen was en een van de jongens had 4 boeren ( 200 roem). Die wilde dit toch nog wel even kwijt, maar de vernietigende blikken en opmerkingen die hij kreeg, snoerden hem de mond. Er mocht door de leerlingen niet op de zwart-wit gemarmerde vloeren gelopen worden bij de hoofdingang. Elke ochtend voor het ontbijt een uurtje in de studiezaal leren, dan ontbijten in de refter. Daarna eerst bed opmaken, tanden poetsen en buiten 5 minuten luchten. In de recreatiezaal van de klassen 1 en 2 stonden een Russisch biljart en een tafeltennistafel. De tafeltennistafel was altijd bezet. Zo wilden Jan Sier en ik op een zondag tafeltennissen, maar we moesten eerst naar de kapel. Wij waren de jongsten, dus zaten we vooraan in de kapel. Wij onze stoute schoenen aangetrokken en zijn toen stiekem op het koor achterin de kapel gaan zitten. Wij zaten gebukt en dachten na de mis ongezien naar de recreatiezaal te rennen om zo de tafeltennistafel te pakken. Daar stond echter Dirk Dekker, die de mis deed en ons allang had gezien, ons op te wachten. Wij moesten de hele zondag het geschiedenisboek overschrijven en mochten een keer uit de studiezaal om iets te drinken te halen. Dit hebben we eens , maar nooit weer gedaan. In de studiezaal van de eerste en tweede klas zat Geukers op de katheder. Hij overzag het geheel. Hij brandde met zijn sigaar een klein rondje in zijn krant en hield hierdoor stiekem de zaal in de gaten. Ook was er in klas 1 en 2 potus. We moesten in de rij staan en konden in het kamertje naast de studiezaal melk, chocomel of karnemelk nemen. Onder aan de trap bij de grote kant kwam af en toe de kapper, waar je naar toe kon. Toen ik net op Hageveld kwam, mochten we met alle leerlingen naar het circus in Haarlem. Daar gingen we lopend heen. Dit ter ere van regent "Hupperetz". Vita Nova was vaak de place to be waar we de lekkerste patat konden kopen. Ik was lid van de boekbindersclub. We bonden honderden kathernen in tot boeken voor in de bibliotheek van Hageveld. In dat "hok"stond het altijd blauw van de sigarettenrook. Toen er een lid van het koninklijk huis was geboren, werden we in de slaapzaal gewekt met de plaat van Jane Birkin "Je t'aime, mois non plus". We kregen die dag vrij. In de vierde klas werden klassen met meisjes uit de omgeving van Hageveld uitgenodigd voor een bosfeest. Voor de meeste jongens was dit onwennig. De jongens moesten aangespoord worden om contact te zoeken met de meisjes. Gaandeweg de avond is het helemaal goed gekomen. Tijdens de Nederlandse les van Hans Weel sprong ik opeens op , wees naar buiten en schreeuwde: ëen ufo, een ufo daar...". De hele klas lag in een deuk, maar meneer Weel keek onverstoord en zei: "O....nou, dat kan toch..." We hebben een aantal heel grote toneeluitvoeringen gezien, waaronder b.v. Becket of de eer van God. Sommige leraren kregen bijnamen: aardrijkskundeleraar meneer Zuiderwijk was "Friemel". Meneer Braakman was "Knor". Meneer Rijsbergen van wiskunde was : De Pigger met een rollende RRRRR. Piet ( ik ben de achternaam kwijt) en "Snuitje"haalden in de studiezaal van de derde en vierde klas een soort practical joke, ontgroeningsactie uit. Op een gegeven moment vloog de studiezaaldeur open en kwam "Snuitje"met een verhit hoofd de zaal binnenrennen. Hij werd achternagezeten door Piet die schreeuwde dat hij hem ging vermoorden. Piet zwaaide daarbij vervaarlijk met een grote bijl boven zijn hoofd. "Snuitje"ontkwam natuurlijk en Piet hield de bijl dreigend boven het hoofd van een willekeurige student. Hij schreeuwde: "Waarom heb je hem niet tegengehouden?". De jongen zei toen: "Nou heb ik in mijn broek geplast." Piet draaide zich om en liep de zaal uit. Even later liepen Piet en "Snuitje" gebroederlijk lachend door de gang. Geschiedenisles door Noortje Schade. In het begin was het een beetje keten tijdens haar lessen. Later hebben we een geluidsinstallatie tijdens haar les in de klas aangebracht. Aanvankelijk wilde ze boos reageren, maar ze was er blij mee, want de klas kon haar goed verstaan en Noortje hoefde geen moeite te doen met haar stem. Bijna de halve klas is nog bij haar thuis op bezoek geweest. Allemaal in haar kleine "kevertje". In de hoogste klassen hebben we met een groep leerlingen in de "crypte" een toneelstuk ingeoefend onder leiding van meneer Weel. Helaas is het nooit opgevoerd. Het was Thyestes. Onder regie van Hans van Erk heeft een grote toneeluitvoering plaatsgevonden op de muziek van Pink Floyd ( Umma Gumma). Ikzelf was vlindervanger en leider van de mieren.We zouden dit toneelstuk ook in Engeland opvoeren , maar dat ging om de een of andere reden niet door. Een groep studenten uit Engeland heeft wel op Hageveld een spektakelstuk met zwaardgevechten opgevoerd. Daar viel zelfs een gewonde bij, maar dat is niemand in de zaal opgevallen. Waarschijnlijk gebeurde dat , omdat ze de dag tevoren flink aan de boemel waren geweest. Voordat de gymles onder leiding van Ben Holleboom begon op het landje, moesten we altijd eerst twee rondjes om het landje rennen. Daar probeerde menigeen onderuit te komen. Heel vaak ben ik in "opa"geklommen (een grote boom in het bos naast de cour) om daar in de top ongezien een sigaret te roken. Dit deden veel jongens stiekem. Ook stond daar de Heilige Eik midden i n het bos. In de hoogste klassen met Siem Groot in een koor zingen. We gingen met dit koor zelfs op verschillende locaties onze liederen ten gehore brengen. In de recreatiezaal van de grote kant werd een heuse bar gemaakt. Flesjes bier kon je er kopen. Kratjes bier mochten we halen bij de zusters.Dit ging nog niet vanzelf. Ikzelf ben een tijd "barman"geweest. Inkomsten en uitgaven moesten wel kloppen. Het was dus niet gratis drinken voor de beheerder van de bar. Met onze examenklas op het gymlandje afscheid genomen van het oude gymnasium met een zelfgebouwd monument. Ik herinner me een "relletje"in de eetzaal. Het brood was behoorlijk oudbakken. Het verse brood stond klaar, maar mocht pas gepakt worden als het oudbakken brood op de tafel opgegeten was. Er werden toen stapels oudbakken brood met de knie tegen de onderkant van de tafel aangedrukt. Het verse brood werd gehaald en meteen helemaal aan tafel verdeeld. Toen al het verse brood op was, kwam het oudbakken brood weer onder tafel vandaan. Dit was een geslaagde missie en het toezicht stond machteloos. Een lekker gerecht waren de "kattendarmen", een soort hachee. Wiskundeleraar Anton Epskamp heeft het volleybal op Hageveld indertijd gepromoot. Hij had zelf tassen met volleyballen aangeschaft en gaf training. Het volleybalteam is jaren achtereen gepromoveerd en speelde competitie in de Kennemer sporthal in Haarlem. In de tijd voor het examen was het echt alleen maar leren, leren en nog eens leren. Vaak tot in de nacht en als je dan wakker schoot,dan ging menigeen naar de studiezaal beneden om nog even een antwoord op te zoeken. Dirk Dekker had een paard Iris en dat graasde op het landje. Een aantal jongens hielpen mij op de rug van het paard zonder zadel en toen gaf een van hen me daar toch een klap op zijn gat. Iris ging op hol over het paadje in het "bos" en gelukkig kon ik me zonder verdere ongelukken van het paard laten vallen. Bij mij zat de schrik er goed in, maar de jongens lagen in een deuk. Tijdens het laatste jaar op Hageveld kregen we pas een deur in ons slaapkamertje. De eerste vijf jaar bestond onze deur uit een gordijn.Elke morgen na de "wekbel"kwam iemand van de leiding controleren of je uit bed was. Via een plank over de sloot achter in het bos gratis naar het voetbalterrein van HBC de wedstrijden bekijken. Over het algemeen heb ik goede herinneringen aan mijn verblijf op Hageveld. Grotendeels ben ik daar toch wel gevormd tot wie ik nu ben. Ik heb er geleerd om tevreden te kunnen zijn met minder . We moesten ons aan regels houden, die op dat moment niet prettig waren naar onze mening, maar achteraf gezien hebben diezelfde regels mij toch wel goed gedaan. Ik kan tevreden zijn met kleine dingen, delen met anderen en luisteren naar wat een ander te vertellen heeft.

College Hageveld, 1966