Frans Moors
Kent 0 personen
Bekijk het volledige profiel van Frans Moors en al je andere schoolgenoten!
In SchoolBANK kun je GRATIS je scholen terugvinden en weer in contact komen met je docenten en schoolgenoten. Registreer je en begin meteen!
Frans Moors heeft 0 klassenfoto's en kent 0 schoolgenoten. Benieuwd of jij iemand herkent?
Meld je snel aan en vind jouw oud-schoolgenoten en klassenfoto's terug!
AanmeldenToen nog aan de Palmstraat.
Toen nog aan de Palmstraat. Interieur van het gebouw weerspiegelde de inhoud van de opleiding: chaos. Bijna een karikatuur van een tijdsbeeld van de uitgestorven jaren zeventig: repressieve anarchie. Heb er wel leren zwemmen en praten. Heb pas leren documenteren en schrijven op:
Hogeschool van Utrecht Facu..., 1979
Het eerste beeld dat binnenkomt van mijn lagere-schooltijd is dat van de speelplaats, waar we voetbalden met een tennisballetje (Frans Jekautz en Frank Rovers als de ‘voorgangers’ daarin).
Het eerste beeld dat binnenkomt van mijn lagere-schooltijd is dat van de speelplaats, waar we voetbalden met een tennisballetje (Frans Jekautz en Frank Rovers als de ‘voorgangers’ daarin). Meester Cremers als prins Carnaval, juffrouw Ritra die de aanwijsstok in woede op de vloer stukslaat, juffrouw Carboex die je aan je oren uit de bank trekt, meester Van Can die het kinderkoor begeleidt door met zijn enorme voeten een trapharmonium aan te drijven, juffrouw Van de Moosdijk, met wie ik altijd ruzie had, maar op wie ik eigenlijk verliefd was, en natuurlijk meester Jamar, die een autoriteit uitstraalde die bij de hoofdmeester hoort. (De eerste vijf klassen keek ik alleen maar tegen hem op, maar in de zesde klas bleek het ook nog een léuke meester te zijn). Ik zie opeens het ritueel voor me als de school begon. Eerst wordt er met een echte bel door een van de meesters of juffen gebeld; het teken voor verzamelen in rijen van twee per klas. Als dat een beetje goed staat komt meester Jamar door de gang schrijden om de laatste, definitieve bel te doen. Ik hoor de absolute stilte die er dan invalt, af en toe onderbroken door wat geschuifel. Meester Jamar schrijdt de trap af, overhandigt de bel aan een van de leerlingen achter in de rij, die deze bij de klepel aanpakt (een eer!), en geeft vervolgens met een nauwelijks zichtbare hoofdknik het teken dat de rijen één voor één de school binnen kunnen treden. En dat twee keer per dag, ook na de middagpauze! En natuurlijk mijn grote lagere-schoolliefde Marion, met wie ik al rondjes lopend over de speelplaats hele gesprekken voerde. Maar waarover toch…? En ik hoor de soundtrack die hoort bij de zesde klas, als we ‘op kamp’ afscheid nemen van onze lagere-schooltijd. Op een portable pickupje draaien we ‘Inkpot’ van Shocking Blue, ‘My woman from Tokio’ van Deep Purple en natuurlijk Alice Coopers’ School’s out…..
Mariaschool - aan de Kluis, 1967
Herinneringen aan Sint Michiel komen boven bij het zien van de klassefoto van klas H2b op de site van Vincent Verheul (hallo Vincent!) De namen komen bijna allemaal weer naar boven.
Herinneringen aan Sint Michiel komen boven bij het zien van de klassefoto van klas H2b op de site van Vincent Verheul (hallo Vincent!) De namen komen bijna allemaal weer naar boven. Natuurlijk mijn maten in die tijd: Fons Willems, Peter Stienen en Jo Keltjens. En dan de twee 'hutten' die de boel altijd weer op stelten zetten: Marc Hut en Paul Ingenhut. Pieter de Jong, die met een ongelooflijk fanatisme iedereen in de pauze 'aftroefde'. Speedy Vorstermans, die na de klas te zijn uitgestuurd bij Buskens de ramen van het noodlokaal met sneeuwballen begon te bekogelen. En die arme juffrouw Eybers die op de foto wel lacht, maar het ongelooflijk moeilijk met ons had (Sjuuve...!) Mocht u dit lezen: mijn nederige excuses, we wisten niet beter... Ik herinner mij Sint Michiel als een hele prettige school waar veel kon. Ik heb er met veel plezier enkele jaren meegewerkt aan de "Branding", met Peter Stienen, Edwin Göbbels, Ruud Disse (ook op schoolbank- Hallo Ruud!) en Frank Leenen. Blijvende herinneringen ook aan leraren als Hoedemakers (le chanson!), Van Noesel (die onnavolgbare acts kon afwisselen met enorme woedeaanvallen ('Jullie denken alleen maar aan een 'óer-vrie!'), Koelman ("Jongen, doe die DEUR dicht!"), Louis Wiertz (waarvan ik heb geleerd mensen nooit op het eerste gezicht te beoordelen), Buskens ('Blijf van die KRAAN af'!), Schneider, Theunissen, enzovoorts…. Een raar idee dat sommige van hen er al niet meer zijn.
Sint Michiel lyceum, 1972