Esther Verboom
Kent 0 personen
Bekijk het volledige profiel van Esther Verboom en al je andere schoolgenoten!
In SchoolBANK kun je GRATIS je scholen terugvinden en weer in contact komen met je docenten en schoolgenoten. Registreer je en begin meteen!
Esther Verboom heeft 4 klassenfoto's en kent 0 schoolgenoten. Benieuwd of jij iemand herkent?
Meld je snel aan en vind jouw oud-schoolgenoten en klassenfoto's terug!
AanmeldenOok op het Hermann Wesselink College had ik het prima naar m’n zin.
Ook op het Hermann Wesselink College had ik het prima naar m’n zin. Marijke en Marina waren m’n beste vriendinnen in de onderbouw. We hadden altijd veel lol, maar we waren vreselijk vervelend vrees ik. Ook met Henk hadden we altijd veel lol. Tussen de middag kochten Marijke, Marina en ik vaak een half wit brood bij de bakker tegenover de school. Dat was smullen, want thuis aten wij nooit wit brood. Ik ging ook regelmatig thuis eten, want ik woonde dichtbij school. Er hebben heel wat klasgenoten bij ons thuis gegeten. Omdat ook m’n broers en zussen klasgenoten uitnodigden om te eten was het altijd gezellig bij ons thuis. Later ging ik veel om met Jan en Marianne, en ook wel met Petra en Ingrid. Ook Francisco en Bart vond ik heel leuk! Gym was m’n favoriete vak; ik was heel fanatiek en deed in de vakantie altijd mee met schoolwedstrijden basketbal en handbal. Frans vond ik ook leuk. Ik herinner me mevrouw Bodingius, die net begon met lesgeven. Zij beloofde op gebakjes te trakteren als iedereen in de klas een 8 of hoger haalde. Waarschijnlijk dacht ze dat dat niet zou lukken, maar na de overhoring heeft ze op tompouces getrakteerd. De Engelse lessen van Miss Piss (Pissowatski?) vond ik ook wel leuk, alhoewel ik toen niet veel begreep van de fonetische tekens die ze gebruikte. Van Nederlands heb ik voornamelijk onthouden dat we een ongelooflijke berg boeken moesten lezen. Gelukkig had ik veel uittreksels van m’n oudere zusters en broer. Het heeft wel voordelen om de een-na-de-jongste te zijn! Bij Scheikunde kregen Jeanine en ik altijd de makkelijkste proefjes. Tjark de Boer vond Jeanine wel leuk en zij werd een beetje gematst. Ik heb daarmee geluk gehad, want ik snapte er weinig van, maar met een makkelijk proefje ging het redelijk! Bij Wiskunde werd ik vaak al weggestuurd voordat ik binnen was. Ik had mijzelf aangepraat dat ik er niets van snapte en omdat ik er vaak uitgestuurd werd kwam mijn cijfer ook nooit hoger dan een 5. Tijdens Godsdienstlessen (en de dagopening) had ik precies genoeg tijd om m’n huiswerk te maken. Dat kwam er verder nooit van, want ’s zomers ging ik elke dag naar het zwembad. Zelfs als we een tussenuurtje hadden gingen we even een duik nemen! Al met al kijk ik terug op leuke jaren, waarin ik veel leuke mensen ben tegengekomen. Op de reünie een paar jaar geleden heb ik gelukkig veel oude bekenden teruggezien!
Hermann Wesselink College, 1972
Op de Johannes Postschool had ik het prima naar m’n zin.
Op de Johannes Postschool had ik het prima naar m’n zin. Ik herinner me vooral het buitenspelen. Tikkertje met tweetallen vond ik heel leuk. Het liefst tikte ik eerst Marlo en dan Henk of Marijke: samen met hen hadden we de anderen snel te pakken. Verder deden we natuurlijk allerlei spelletjes die een tijdje ‘hot’ waren: touwtjespringen, elastieken, knikkeren. Ada, Marijke en ik liepen (of huppelden) samen naar school. Marijke kreeg nog wel eens op haar kop omdat ze zo laat thuis was, terwijl zij het dichtst bij woonde van ons drieën. In de vierde klas zat ik bij meester Van der Heijden, in de vijfde bij meester Van der Sar en in de zesde bij meester Van Strien. De namen van de juffen / meesters in de lagere klassen weet ik niet meer – kan ik wel opzoeken in mijn Poëziealbum! Ik herinner me wel dat een van de juffen ging trouwen en we op de receptie mochten komen. Meester Van der Heijden was mijn favoriete leerkracht. Hij begon nog maar net en is geloof ik ook niet lang gebleven omdat hij nog in militaire dienst moest. Bij meester Van der Sar zongen we veel, dat vond ik erg leuk. Veel gezongen liedje: ‘en wie stuift daar op z’n paard door de prairie…”. In de zesde klas werd onze klas opgesplitst. Ik kwam bij meester Van Strien terecht, maar had liever bij Marijke en Ada bij meneer Buijs gezeten. Ik herinner me ook nog de handvaardigheidlessen van mevrouw Kuiper. Mijn roze met gele poppendasje was dramatisch, terwijl het dasje van Dorothee toch zo prachtig was! We hebben met de hele klas een kunstwerk met allerlei dieren gemaakt. Dat heeft jarenlang bij mijn vader in de wachtkamer gehangen. Lia had een hele mooie krokodil gemaakt; daar was ik wel jaloers op! En ik herinner me de muziekles: de muziekleraar had het niet gemakkelijk en liep regelmatig stampend de klas uit, waarbij hij de deur dichtgooide en de bonenplantjes die in het raamkozijn stonden naar beneden kwamen. Een keer in de week gingen we gymmen bij Buenting, daar lag een lekkere dikke mat op de vloer. Ik vond de gymlessen vaak te kinderachtig en de meester veel te voorzichtig. Na schooltijd gingen we vaak nog samen buitenspelen, vaak in het speeltuintje bij de Maluslaan, en soms in de buurt bij Frank, daar had je smalle paadjes tussen de huizen door. Vaak gingen we met een hele groep voetballen op het veldje bij de Kastanjelaan. Sylvia was het enige meisje dat goed kon voetballen! ’s Zomers elke dag naar het zwembad; daar heb ik een groot deel van mijn jeugd doorgebracht.
Johannes Postschool, 1966