Eelco Hekster
Kent 0 personen
Bekijk het volledige profiel van Eelco Hekster en al je andere schoolgenoten!
In SchoolBANK kun je GRATIS je scholen terugvinden en weer in contact komen met je docenten en schoolgenoten. Registreer je en begin meteen!
Eelco Hekster heeft 8 klassenfoto's en kent 0 schoolgenoten. Benieuwd of jij iemand herkent?
Meld je snel aan en vind jouw oud-schoolgenoten en klassenfoto's terug!
AanmeldenZo midden in je onderwijsloopbaan een jaar studeren voor de eerstegraads onderwijsbevoegdheid in de gezondheidszorgopleidingen.
Zo midden in je onderwijsloopbaan een jaar studeren voor de eerstegraads onderwijsbevoegdheid in de gezondheidszorgopleidingen. Heel verademend. Hier leerde ik het P.G.O. (probleemgestuurd onderwijs) kennen. Een vreemde ervaring na zo vele jaren frontaal onderwijs te hebben genoten en gegeven, maar wel verhelderend. Allerlei gesprekstechnieken, supervisie en intervisie leerden wij kennen en toepassen. Het geleerde kon ik goed toepassen bij mijn werk als leraar aan de afdeling logopedie.
Rijksuniversiteit Limburg, 1983
In november 1979 belde Fons Wierink, het Hoofd van de opleiding Logopedie Nijmegen, mij op een avond thuis in Vaassen op en vroeg of ik drie uur per week aan de derdejaarsstudenten van zijn school les wou geven in het vak articulatiestoornissen.
In november 1979 belde Fons Wierink, het Hoofd van de opleiding Logopedie Nijmegen, mij op een avond thuis in Vaassen op en vroeg of ik drie uur per week aan de derdejaarsstudenten van zijn school les wou geven in het vak articulatiestoornissen. Wij kenden elkaar van de Opleiding. Ik zat toen twee jaar hoger dan hij. Hij was gebleven en ik was naar de kleuterkweek in Zwolle gegaan. Ik nam de betrekking aan en die groeide in twee jaar uit tot een volledige betrekking. Mijn laatste en langdurigste werkplek in het onderwijs. In 1970 was ik als logopedist afgestudeerd. Nu werd het 1980 en er waren een heleboel ontwikkelingen in het vak geweest. Veel lezen en veel laten informeren door collega's leidde ertoe, dat je weer up to date werd en bleef. Dat was een voordeel van het leraarschap aan een opleiding logopedie. Die studenten waren heel andere lieden dan mijn kleuterkweekmeisjes. Dit is niet negatief bedoeld. Op een leuke manier. tijdens toneelopvoeringen, werden onze werkwijzen aan de kaak gesteld, mild, niet kwetsend, maar duidelijk. Ik begreep het gauw. Het flanelbord, dat op de kleuterkweek in was, liet ik plaats maken voor moderne communicatiemiddelen. In 1980 woonden wij bij de dietistenopleiding in. En kort daarop wist Fons Wierink op de Villandry, midden in de bossen aan de Bosweg, beslag te leggen. Daar trokken wij als opleiding in en bleven er 10 jaren. Wat een ludieke, heerlijke tijd hadden wij daar en wat konden wij er fijn lesgeven. Alle nieuwe ontwikkelingen werden doorgegeven. Wij leerden er dagelijks bij, ook van elkaar. Er waren internationale contacten. De logopediestudenten uit Gent en Aken bezochten ons en wij bezochten hen. Regelmatig hadden wij feestjes op de Villandry en daarbij groeiden wij steeds meer naar elkaar toe. Wij bezochten allerlei inrichtingen waarin logopedie werd bedreven. Ons schoolbestuur stond achter onze wensen. In 1990 drong de centralisatie door. Besturen van meerdere kleine hbo-scholen fuseerden en er ontstond een Hogeschool Nijmegen en later Hogeschool Arnhem en Nijmegen. Wij verloren geleidelijk aan onze zelfstandigheid en werden deel van een groot geheel. Beslissingen kwamen van boven af. Er werd geen overleg met ons gevoerd en er werd niet (voldoende) naar ons geluisterd. Onze studierichtingshoofd moest beslissingen tijdens docentenvergaderingen aan ons doorsluizen en deed, alsof het goed was, wat er beslist werd. Hoorcolleges waren te duur. Docenten in schaal 12 waren te duur. PGO deed zijn intrede, waarbij bijna geen hoorcolleges meer werden gegeven. Docenten werden begeleiders en hoefden geen onderwijs meer te geven. Daarvoor werden lagere functies geschapen met lagere salarisschalen. Nu is het PGO weer afgeschaft en er is weer iets nieuws bedacht: competentieonderwijs. En wat merken wij in onze logopediepraktijken? Studenten weten en kunnen veel minder dan vroeger. De Opleiding verlegt opleidingstaken naar de stageplaats. De stagebegeleider heeft de meester-leerling-rol toebedeeld gekregen en zijn honorering bedraagd €0,00. Deze ontwikkelingen stuitten mij zo tegen mijn onderwijskundige borst, dat ik in 1999 met de f.p.u. ben gegaan en tot 2000 als gastdocent nog de lessen volgens het oude patroon heb gegeven. Jammer, maar zo is het nu eenmaal in het leven.
HAN-opleiding logopedie, 1980
In 1965 is de Chr.
In 1965 is de Chr. VGLO-school de Heze in Apeldoorn omgezet in een experimenteerschool voor LEAO. De heer Faber, H.d.S, mocht drie jaar lang met dit nieuwe schooltype, dat in 1968 in het kader van de nieuwe Mammoetwet voor het onderwijs haar intrede zou maken. Daarvoor had hij nieuwe leraren nodig. Meteen vier stuks. Ik was er een van. Wat een overgang. Na twee jaar rustige en brave, soms mar een klein beetje ondeugend, kindertjes van de vierde en vijfde klas in een gezellig dorpsschooltje in de Betuwe les gegeven te hebben, kwam ik in een veranderende vglo-school. Wij, Jan Schuiling en ik, kregen een jongensklas aan de overkant van het schoolgebouw, in een onvriendelijk lagereschoolgebouw. Het was wennen. Menigmaal had ik heimweh naar de Betuwe en reed na schooltijd terug naar die streek, om daar de avond en de nacht bij ouders van oudleerlingen door te brengen. Faber vuurde ons aan. Wij moesten allemaal een bijakte halen. Ik begon met Engels L.O. op de kweekschool in Ede, maar dat viel tegen. Ik stapte op Handelskennis L.O. over en na 5 uur aan het huiswerk boekhouden te hebben besteed, bleek ik een rekenfout van een paar centen te hebben gemaakt. Alles opnieuw uitrekenen. Dat was niets voor mij. Dus hield ik met de studie op. Faber verzuchtte: "Wat wil je nu gaan studeren?". "Typen", zei ik. Dat kon ik goed, blind en met twee handen. Op een oude mechanische machine haalde ik boven de 400 aanslagen per minuut. Het vak machineschrijven was op de LEAO heel belangrijk. Dat gaf Faber, streng en ordelijk. Ik was dat niet zo in zijn ogen. Ik begon met de studie die twee jaar zou duren, zonder les te nemen, zelfstudie dus en na 4 maanden ging ik op voor het staatsexamen leraar machineschrijven, waar 80% voor zakt. Wat gebeurde er? Ik slaagde. Met pijn in zijn hart gaf Faber, die niet bevoegd voor dat vak was, aan mij, de bevoegde leraar, de scepter over dat vak af. Hij vertrouwde mij niet erg met die dure nieuwe Olympia kantoormachines. Hij kwam om de haverklap, zijn, pardon, mijn lokaal binnen om de lichten uit te doen, een propje op de grond op te rapen of een raam dicht te doen. Maar ondertussen scande hij het hele gebeuren in het klaslokaal. Maar het ging goed, het ging super, leerlingen en leraar hadden er zin in en zetten er hun schouders onder. Wat een fijne tijd werd met samen. Twee muziekleraren lieten het door ordeproblemen afweten en daar ik zaterdags naar Amsterdam ging om de muziekbevoegdheid voor het nijverheidsonderwijs te behalen in het Gehrelsinstituut, vroeg Faber, of ik de lastpakken 8 uurtjes in de week muziek wilde geven. Dat deed ik. Ook dat ging fijn. Leuke enthousiaste meiden van de huishoudschoolafdeling. Wat fijn hebben wij in de Sionkerk tijdens de kerstwijding een uitvoering gegeven. Fijne tijd. Na zeven vette jaren nam ik afscheid van collega's, leerlingen en school en ging les geven op de Chr. Opleidingsschool voor kleuterleidsters in Zwolle.
Christelijke Scholengemeens..., 1965