Ed Berkel
Kent 0 personen
Bekijk het volledige profiel van Ed Berkel en al je andere schoolgenoten!
In SchoolBANK kun je GRATIS je scholen terugvinden en weer in contact komen met je docenten en schoolgenoten. Registreer je en begin meteen!
Ed Berkel heeft 13 klassenfoto's en kent 0 schoolgenoten. Benieuwd of jij iemand herkent?
Meld je snel aan en vind jouw oud-schoolgenoten en klassenfoto's terug!
AanmeldenIk werkte precies 7 jaar op de Gantelhof.
Ik werkte precies 7 jaar op de Gantelhof. Het was een prachtige tijd. Ik kwam er in 1971. De school bestond toen nog maar net een jaar. Directeur was Ton Behr en de leerkrachten waren Theo Kok, Ineke van Tol en Yvonne de Vries. Zij wilden van de Gantelhof een school maken waar alle leerlingen zich ook echt thuis voelden. Het ging meestal om kinderen die op andere lagere scholen waren vastgelopen. Als een van de eerste scholen werkten we met rekenen, taal en lezen in niveaugroepen. ’s Middags was er meestal tijd voor creativiteit. We deden ontzettend veel leuke dingen. Op maandag was er judo. Donderdags deden we met de hele school handenarbeid. Vrijdags gingen we met z’n allen in de hal zingen. Theo Kok achter de piano. Later kwam er een vaste psycholoog aan de school: Wilco Bloem. En er kwamen een speciale leraar voor gymnastiek: Willem van Hattum. De school groeide en groeide. We kregen nieuwe collega’s: Connie Damen en Leo Duwel. In die tijd organiseerden we ook het eerste schoolkamp. Met de hele school (groot en klein) naar een kamphuis in Oosterhout, aan de rand van een militair oefenterrein. Paulien (vrouw van Leo Duwel) en Marian (mijn vrouw) kookten voor 100 mensen. In 2003 zijn schoolkampen, themamiddagen en individuele begeleiding heel gewoon. Maar destijds had nog niemand ervan gehoord. We maakten ons eigen lesmateriaal, want in die tijd waren er nog geen methodes voor kinderen die een beetje moeite hadden met leren. Er bestonden ook nog geen remedial teachers en IB-ers. En er reden nog geen busjes en taxi’s om de leerlingen vanuit de verre omgeving naar Poeldijk te brengen. Daarom brachten de leerkrachten van de Gantelhof de leerlingen na schooltijd bij toerbeurt van de school naar de bushalte aan de Nieuweweg. En daar maar wachten op de bus naar ’s Gravenzande, Naaldwijk en Hoek van Holland. Niet altijd even prettig. Kortom: het was er hard werken, maar je was er trots op in het team te zitten van de Gantelhof. Een ideale plek. Niet alleen voor de leerlingen, maar ook voor de leerkrachten.
Gantelhof, 1970
Vijf jaar Thomas Morus: een warm bad, althans zo herinner ik me die periode 37 na dato.
Vijf jaar Thomas Morus: een warm bad, althans zo herinner ik me die periode 37 na dato. Teuns, Van den Nieuwenhuizen (Boer Biet), Schniedt, Wolfhagen. Wis- en natuurkunde van Scheltinga. (Waarom noemden we die man eigenlijk Japie?) Het blokfluitdrama en plaatjes luisteren bij Odijk. Tijdens aardrijkskunde van Klijnen: dia’s van z’n fietstocht in de omgeving van Rimini. Handenarbeid van Huber, een leraar met een Oostenrijkse tongval (zoals hij gutsen uitsprak!). In de aula zwaaide een gemoedelijke ome Joop de scepter. De ezelsbruggetjes van Jansen: VRASCOGG, GA-ZO-OM (Geleidelijkheid, Aanschouwelijkheid, Zelfwerkzaamheid, et cetera): didactische basis voor het leven. Het begon voor mij in 1962, in het oude gebouw aan de Jan Kruijffstraat. Voor handenarbeid en tekenen dwars door de stad, naar de dependance aan de Boezemsingel. En als je daar op maandag zat, was er veemarkt. De opening van het nieuwe gebouw aan de Stationssingel en kort daarna 12,5 jaar Thomas Morus. Voor de studenten een heuse speelfilm in de aula: High Society, met Louis Armstrong en het legendarische True Love van Bing Crosby en Grace Kelly. Een jaar later de moord op Kennedy. ‘Waar hoorde jij het? Waar was jij die vrijdagavond?’ ‘Ik was op Thomas Morus, op een soort culturele avond van de Interscholaire.’ Gastspreker Pierre Janssen was de boodschapper en voorzag het slechte nieuws van een kunstzinnige verpakking. Nog meer Interscholaire: een van de eerste optredens van een nog schuchtere Boudewijn de Groot in Lommerrijk. Jaren 60 in katholiek Rotterdam. Thomas More bood een prachtige mix van vernieuwing en traditie. Op je boekenlijst ‘Een roos van vlees’ van Wolkers, bij pedagogiek de eerste kennismaking met Teillard de Jardin. Een kaartverbod (spelen om geld) in de aula leidde tot een aarzelende sit-down-staking. Vernieuwende eucharistievieringen in de aula, onder leiding van kapelaan Felix, later kapelaan Bogaart. Mei 1965: het onvergetelijke weekje Straatsburg. Kamperen op camping Beau Rivage, de heer Jansen in een dikke winterjas aan het ontbijt. Bezoek aan het Europees parlement en aan de Pädagogische Hochschule in Freiburg. Ontvangst in het Rathaus. Ik herinner me veel wijn. Jansen werd aangesproken met ‘Herr Dokter’, de man glom. Studieweken op Ons Erf in Berg en Dal, in de Crabbehof in Dordrecht en in het Woodbrookershuis in Barchem. Ook de thema’s van die weken typisch jaren 60. Non-conformisme met als gastspreker Luud Schimmelpennick (die van de witte fietsen). Zo ontwikkelde je (in ieder geval ik) een voorzichtige sympathie voor de ideeën van Provo en Kabouter. Maar als er wat te vieren was, de verjaardag van Teuns bijvoorbeeld, zegevierde de traditie en zongen we massaal Estote at alterum, Thomas Morus ducat vos.
Thomas Morus, 1962
Toen ik op de Petrusschool kwam, zaten we nog in de Finse noodschool aan de Pieter van Aschstraat.
Toen ik op de Petrusschool kwam, zaten we nog in de Finse noodschool aan de Pieter van Aschstraat. Na een jaartje verhuisden we naar een grotere noodschool aan de Baanweg, op de huidige locatie van de Albert Schweitzerschool. Van de leerkrachten herinner ik me nog juffrouw Rovers en de heren Fransen, Boelrijk, RiemslagBaas en Aartse (hoe schrijf je dat in hemelsnaam?). De kleuterschool, met juffrouw Heetwinkel, zat in hetzelfde gebouw. Daar ging je dan heen om je jongere zusje op te halen. Je haalde dan gelijk de zilveren doppen van de schoolmelkflesjes, voor de missie. In de begintijd hadden we nog gymnastiek in het gymlokaal aan de Willem de Zwijgerstraat. Dat was een heel eind lopen! In m’n herinnering wel een half uur en onderweg was het in de rij vaak een chaos. Stoeien, belletje trekken, et cetera. Het gebeurde dan ook vaak dat we daar aankwamen en dat de meester (welke weet ik niet meer) zo boos was dat we voor straf geen gym kregen en onverrichter zake het hele eind weer terug moesten lopen. Zwemles kregen we ook in Oud-Overschie, in het zwembad aan de Wouwerlaan. Ook die tocht was nogal eens voor niets. Zwembad gesloten i.v.m. polio, of zoiets. Er was vanuit de Petrusschool ook veel contact met de parochiekerk. O.L.V. van Altijddurende Bijstand, met pastoor Knots. Die kerk werd in die tijd gebouwd en de jongens van de Petrusschool gingen na schooltijd massaal naar de misdienaars of naar het jongenskoor om te oefenen. Dat oefenen deden we in het Posticum. Het koor werd aanvankelijk geleid door mijn oom (Wim van Berkel) die op de Petrusschool ook zangles gaf. Na verloop van tijd was het nieuwe schoolgebouw aan de andere kant van de Baanweg klaar en gingen we verhuizen. De meisjes (Maria Gorettischool) beneden, de jongens (Petrusschool) boven. Het hoofd van de meisjesschool was juffrouw Spekman (Speklap zeiden we), het hoofd van de jongensschool mijnheer Aartse. Als wij met de klas naar de speelplaats gingen, moesten we de trap af. Mijnheer Aartse liep dan voorop en ik herinner me dat we er een genoegen in schepten bij het naar beneden lopen propjes op de hoed van mijnheer Aartse te gooien. Grote lol hadden we toen mijnheer Aartse op een keer op de speelplaats mevrouw Spekman ontmoette en, zoals gewoonlijk, ter begroeting zijn hoed afnam. De propjes van Aartses hoed vlogen haar om de oren. Van RiemslagBaas, met een leren jas op de solex, weet ik nog dat hij voorlas uit de boeken van Arendsoog. Geweldig! We hingen aan zijn lippen. Toen ik later zelf onderwijzer was, heb ik ook eens geprobeerd uit Arendsoog voor te lezen. Het is bij één poging gebleven. Wat een moeilijke woorden! Wat een vreselijke inhoud. Vereenvoudigde RiemslagBaas de teksten? Paste hij de inhoud aan? Of hoorden die boeken gewoon in de tijd? Typisch product van de jaren 50?
St. Petrus school (RK), 1951