Doeke Doeksen
Kent 0 personen
Bekijk het volledige profiel van Doeke Doeksen en al je andere schoolgenoten!
In SchoolBANK kun je GRATIS je scholen terugvinden en weer in contact komen met je docenten en schoolgenoten. Registreer je en begin meteen!
Doeke Doeksen heeft 9 klassenfoto's en kent 0 schoolgenoten. Benieuwd of jij iemand herkent?
Meld je snel aan en vind jouw oud-schoolgenoten en klassenfoto's terug!
AanmeldenDe overgang van de HBS naar de HTS (werktuigbouwkunde) was groot.
De overgang van de HBS naar de HTS (werktuigbouwkunde) was groot. Sterkteleer, toegepaste mechanica, stromingsleer (Fernhout), machineonderdelen (de Joode) waren vakken waar ik nog nooit van gehoord had. Alleen Wiskunde (Cramer) kwam me bekend voor. Ik bewaar goede herinneringen aan de lessen, de docenten en de klasgenoten. Een paar voorbeelden. Kennismaken met de werkplaats, vijlen, boren, frezen, draaien en lassen. Verder staan me de opdrachtjes die je moest doen in het kader van materiaalkunde nog altijd helder voor ogen. Trek- en kerfslagproeven, hardheid meten volgens Rockwell etc. Het ethousiasme van Van Woerdekom van Elekrotechniek was aanstekelijk. De eerste lessen computertechniek van Nanninga; pakken met stencils, altijd weer een fout in je pakje ponskaarten. Na een paar pogingen kwam er dan toch een uitdraai van je programma en de berekening uit de printer die aan de PDP11 gekoppeld was. Wekelijks bracht je heel wat uren door achter een tekentafel met je constructieopdracht. In de eerste jaren werd alles nog uitgerekend met een rekenlineaal. Veel lessen, bijvoorbeeld de stoomketelberekeningen van meneer Cramer, eindigden met een enorme breuk die na wat 'schuiven' en schatten tot een antwoord leidde. Vier keer drie maanden stage op heel verschillende plaatsen was wel heel leerzaam. In het laatste jaar, voordat we aan de afstudeeropdracht begonnen een weekje met de bus naar Londen.
Hogere Technische School (HTS), 1971
Het was gewoon een grote school.
Het was gewoon een grote school. Veel leerlingen, veel docenten. Zo nu en dan een beetje streng. Je leerde er wat je moest leren. De reis naar Berlijn was interessant. De muur was er nog. Met de bus door Checkpoint Carlie naar Oost Berlijn. Een avond naar de operette. Als ik me niet vergis, de Csardasfürstin. Natuurlijk naar de Gedächtniskirche.
Carolus Clusius College/ Ag..., 1966
Elke schooldag begon en eindigde met een tocht met het pontje over de Willemsvaart.
Elke schooldag begon en eindigde met een tocht met het pontje over de Willemsvaart. Bij het oversteken van de Veerallee werd je geholpen door een agent. Op vrijdag was het altijd een drukte van belang op de weg naar school omdat er dan veemarkt was. Juffrouw Franken was een schat. Zelfs als ze een keer boos was, iets wat vrijwel nooit gebeurde, was ze nog lief. Een soort juffrouw Engel. Lezen leerde je van de leesplank. Je kreeg er zelf eentje en er stond er een in het groot voor de klas. Elke keer als een nieuwe letter of een nieuw cijfer geleerd moest worden, verscheen die heel groot op het bord. Het was een hele eer als je op staande op een stoel met je vinger de letter of het cijfer mocht overtrekken terwijl de rest van de klas ademloos toekeek. Schrijven ging met een potlood. Daar mocht je ook mee tekenen in de klein tekenboekje. Heel vaak eindigde de dag met het uit volle borst zingen van 'Nu zijn wij op de grote school, Dat vinden wij heel fijn, Wij leren hier van alles wat, Zal dat niet prettig zijn!' Nadat aan het eind van het jaar iedereen het streepje van 'Scha - pen' duidelijk was, werd het tijd voor de tweede klas. Juffrouw de Ridder van de tweede klas, had een iets andere benadering maar was heel toegewijd. De klas was ook wel heel groot en er móest geleerd worden. Tafels, tafels en nog eens tafels, klassikaal opzeggen. Verder met lezen uit de Wim, zus, Jet-boeken. Verder natuurlijk schrijven, zingen en tekenen. Juf de Ridder had een keer een grote vaas emt bloemen op een tafel op het bord getekend. Eigenwijs als ik was, begon ik over het perspectief dat niet klopte. Het jaar begon meen ik met het maken van een inktlap. Iedereen een knoop en een paar lapjes meenemen. Die inktlap had je hard nodig. Het potlood werd namelijk afgewisseld met een kroontjespen. De inktpotjes in de tafeltjes werden gevuld met een grote fles en dan maar schoonschrijven met die pen in een groot schrift. aaaaa.., bladzijde vol, bbbbbbbb.... enz. Bij die b werd het al moeilijk. Het was er op gericht dat alle letters uiteindelijk aan elkaar moesten komen. Hier begonnen dus de eerste krullen. Te veel krullen was echter ook weer niet goed. Samen met Willem Zevenbergen maakte ik wel eens een paar krulletjes extra, net als in die oude bijbels. Helaas, rode strepen in mijn schrift. Juffrouw Sauer uit de derde klas was weer een heel ander verhaal. Elke dag kwam ze op een grote opoe-fiets met van die grote gevoerde handwarmers aan het stuur het schoolplein op fietsen. Aan de bagagedrager één grote fietstas. In de klas ging die fietstas open. Het eerste wat er uit de tas kwam was een grote wekker. Ze was als wat ouder. In de tijd dat ik op school zat, ging ze ook met pensioen. Ten Broeke was inmiddels hoofd van de school geworden. Bij haar afscheid werd ze in de hal op een podium in een mooie stoel neergezet. Veel zingen natuurlijk, toespraak van Ten Broeke en daarna het cadeau: een horloge! Het was haar eerste horloge, ze had er nog nooit een gehad. Als ik me niet vergis werd in deze klas de kroontjespen vervangen door de balpen. Dat gebeurde na een bezoek van de inspecteur van het onderwijs. Voor juffrouw Zwemmer van de vierde klas was iedereen eigenlijk wel een beetje bang. Ze keek heel streng de klas in maar was eigenlijk best wel goed te pruimen. Ik kan me niet herinneren dat er veel gelachen werd. Dat ging veel beter in de vijfde klas bij meneer Hansma. Die was heel enthousiast en empathisch. Hij en Ten Broeke waren nog jong en namen allemaal nieuwe onderwijs-ideën van hun opleiding mee. Het eerste multomapje. Heel veel stempels die allemaal gekleurd moesten worden voor aardrijkskunde, geschiedenis, godsdienst of een ander vak. Alle blaadjes van een bepaald onderwerp werden met draad aan elkaar genaaid tot een boekje. Met een kartonnen kaft werd het geheel ingebonden. De stencilmachine in de ruimte achter het kamertje van Ten Broeke draaide in die tijd overuren. De zesde klas was natuurlijk de afsluiting en meteen de voorbereiding op het vervolg. Ten Broeke was streng (op een ochtend werd bijna de hele zesde klas voor straf op de bank in de hal gezet) en wispelturig maar had het beste met de school voor. Kamperen in Diever met waterballetten en nachtspelen.
Marnixschool, 1960