derk broekhuijse

In de eerste klas bij die lieve en o zo charmante juffrouw van Gastel.

In de eerste klas bij die lieve en o zo charmante juffrouw van Gastel. Goh, bij haar zitten was bepaald geen straf, helemaal weg van haar was ik. Ik meen dat we in dat jaar ('59) met de hele klas ook nog naar haar bruiloft zijn geweest, heel zonnig in een tuin en in elk geval voor mij een indrukwekkende gebeur-tenis. In de Tweede bij juffrouw van Carola van der Putten. Kon vanaf haar favorite plek op de gevelkachel gezeten heerlijk van haar krentenbol genieten. Verhalen vertellen kon ze als de beste. Bij die uit het Oude Testament hingen we (ik in elk geval)aan haar lipen, zo spannend. Neem die die twaalf kwaaie en gemene broers die, met hun karavaan / kamelen op weg van het hongerende Palestina naar het rijke Egypte, hun verwaande broer Josef in een put in de woestijn donderden en daar hulpeloos alleen achterlieten, dat hij gered werd en zelfs onderkoning werd in Egypte, waar zijn broers, onwetend wie ze voor zich hadden, voor hem bogen. De slavernij van de Joden onder het juk van De Farao's met hun, dank zij de juf, tot de verbeelding sprekende Pyramide's. En vlak de beschrijving van de 7 plagen die over Egypte heen kwamen niet uit. Ja, en dan, na hun toegelaten vertrek uit Egypte, een Rode zee die zomaar open hing en die slechte Egyptenaren met man en muis verzwolg, de eindeloze omzwervingen van het Joodse volk in de woestijn met brood dat zomaar uit de hemel kwam, toemaar, dat was in die tijd heel wat voor een manneke van 8 jaar. En dan te beseffen dat juffrouw van der Putten meerdere keren helemaal in Palestina, "Het Beloofde Land" was geweest en ja, zelfs in Egypte,"waar ze", als ik me goed herinner, "een vriend had". En die exotische Egyptische sigaretten die zij rookte, waren natuurlijk héél erg apart. Daarbij was dan telkens de grote vraag wie de gelukkige zou worden die het lege doosje zou krijgen om daar speelkaarten van te maken. Want kaarten op het school-plein dat was jarenlang een rage (de groene Chief Whip, Cross, Players enz.)Hoogtepunt in "de Tweede" was voor mij zonder twijfel die dag waarop ik op háár grote-mensen-fiets bij haar thuis in de Burghstraat een rol beschuit mocht ophalen. Die beschuiten hadden we nodig om daarop de in de klas zelf (bij aarde-rijkskunde?) gemaakte (!)roomboter op te smeren en uit te delen. Mijnheer Wijnen in de vierde was een toffe meester en dat gold ook voor Meester Haans in de vijfde. Meester Brocken in de zesde klas was één brok auto-riteit. Afstandelijk, maar ik herinner mij hem niet als onvrien-delijk. Zijn redactiesommen waren in elk geval niet bepaald kinderachtig! En dan op de laatste schooldag in de Zesde: als afscheid langs alle meesters en juffrouwen rond mogen gaan, gewapend met een doos sigaren en sigaretten. Extra spannend in het vooruitzicht wat nog komen zou die dag. Want natuurlijk probeerde je na afloop stiekem met enkele klasgenoten zelf een sigaret. Daarover hoefde je, ondanks je gedegen R.K. opvoeding geen schuldgevoel hoefde te hebben omdat dat een soort geoorloofde traditie was (die je ook weer niet aan de grote klok mocht hangen). Dat je er misselijk werd liet je niet merken natuurlijk.

Fatima ( St. Hubertus), 1959