david IEndt
Kent 2 personen
Bekijk het volledige profiel van david IEndt en al je andere schoolgenoten!
In SchoolBANK kun je GRATIS je scholen terugvinden en weer in contact komen met je docenten en schoolgenoten. Registreer je en begin meteen!
david IEndt heeft 2 klassenfoto's en kent 2 schoolgenoten. Benieuwd of jij iemand herkent?
Meld je snel aan en vind jouw oud-schoolgenoten en klassenfoto's terug!
AanmeldenIk kwam vol goede moed en vol levenslol (teveel, naar de menng van vele leraren) naar de Zocherstraat, zoals de school in domweg heette.
Ik kwam vol goede moed en vol levenslol (teveel, naar de menng van vele leraren) naar de Zocherstraat, zoals de school in domweg heette. Geweldige klassen, veel sociaal contact maar, wat mijzelf betreft, matige ijver.Veel kennissen aan overgehouden, vanzelfsprekend de klasgenoten die 'mee kwamen'van de Daniel Goedkoop MAVO in de eerste plaats. Voetbal als hoofdmoot met Meneer Oornick als pleitbezorger en enthousiasteling. Onvergetelijk de 30-1 overwinning in een van de eerste ronden van het schoolvoetbaltoernooi. In ons team onder meer Edwin Geluk en Nico Snijders maar ook de bij leven legendarische Edje van Zorg en Fritsie Hirschtein. Die uitslag staat nog steeds -onaantastbaar- als record. Het is maar goed dat de naam van de tegenstander vergeten is. Jammer dat we finale kansloos verloren van de Pedagogische Academie... 5-1... Even onvergetelijk de schoolreizen, de schoolfeesten, het struinen en luieren in het Vondelpark, de bezoeken aan het koffiehuis en Café Brandts. Mijn eerste echte verkering (Ansje Thomas)! maar ook het bloemenmeisje op de brommer, Ida van Benten. De leraren, met met stip op kop Hein van Slingerlandt, indringend, inspirerend, provocerend. Maar ook die anderen hadden allemaal wel iets. Ja, ook meneer Steen die mij eens de klas uitstuurde omdat ik 'the gay knight'vertaalde met 'de geile ridder'. Sigaretten kopen voor meneer Nandoe, Engelse les van Stemmerik. Nu ja, er kan wel weer een boek over geschreven worden. Ik kwam over van de Daniel Goedkoopschool en dat had op het gebied van aanpassing het voordeel dat er meerdere bekenden meekwamen. Die zaten niet altijd in dezelfde klas maar samen kon je je natuurlijk beter weren tegen de nieuwe wereld die de nieuwe school was. Al gauw merkten we dat het een fijne school was. Er gebeurde van alles, er was meer vrijheid dan op de vorige school, hij lag centraler met dat aanlokkelijke Vondelpark binnen voetbereik. De schoolagenda was ook iets aparts want die was op schoolmaat gesneden, met een voorwoord van de adjunct-directeur, meneer Böse. Er stond ook een soort reglement in dat niet begon met "Dit Moet"maar, een stuk vriendelijker, met "Niet Alles Mag", een subtiel verschil in benadering. Wonend in Slotervaart, bij de Johan Huizingalaan, ging ik meestal op de fiets naar school en, bij vlagen van luiheid of noodweer, soms nam ik de tram. Overtoomslsuis, de Zocherstraat in, langs de concierge en dan naar het schoolplein. Mijn leraar Duits was meneer Wolthuis, die ook mijn indirecte buurman was. "Hmmm, Herr Endt, hast du es gelernnnnt"..?.. Nein? Nah, hmmm, ja, setzen Sie sich. Zwei". Ijverig was ik niet, huiswerk maken was niet mijn ding. Stemmerik en Steen werden mijn leraren Engels en Stemmerik maakte zich wat mij betreft onsterfelijk door ons een tekst van Creedence Clearwater Revival te laten vertalen. Nandoe voor Aardrijkskunde, Ploegsma voor Nederlands, Dirks voor Maatschappijleer, Schmitz voor tekenen, Kuit voor Gymnastiek, Drost voor Biologie, meneer Drielinger die tevens zanger van de gospelband The Rising Stars was... Het lesmateriaal.. Sprache der Praxis, Ausblick, Mirror of Society, Letterkundig Kontakt, Developing Skills, Schrijvenderwijs...Onvergetelijk (zoals ze moeten zijn) was de schooltrip naar Berlijn. De bedoeling was een werkstuk te maken met historie of kunst of iets ander algemeens als onderwerp. Echter, met mijn maatjes Rob Lips en Ed van Zorg hadden wij een alternatief onderwerp gekozen: sport. Onze groep was te klein voor begeleiding van een leraar dus werden wij aan ons lot overgelaten. En dat kon je wel aan ons overlaten. We schuimden over de Kurfürstendamm, namen het er van op het ene terras na het andere en brachten in het kader van ons onderwerp een bezoek aan het Olympisch Stadion. Voor ons geen bijlessen in het lokaal van de jeugdherberg, welnee, wij genoten van totale vrijheid en leerden het stadscentrum goed kennen! Op één dag (ongetwijfeld de laatste-)verzamelden we allerlei gegevens over Sport in Berlijn bij het Bureau voor de Sport en ondersteund doo mijn parate kennis over de voetbalclub Hertha BSC rolde er, terug in Amsterdam, tenslotte een prachtig verlucht verslag uit de bus, goed voor een stevige 7 1/2! Het tweede jaar op school (doublurejaar vierde klas)was een nog groter feest dan de eerste kennismaking. Mijn ouders waren vanwege mijn vaders werk voor een dik jaar in Suriname, ik paste op het huis, beleefde mijn eerste jaar bij Ajax én ik had het makkelijk want ik kende de lesstof al. De wereld lag open en huize Endt was een welkome uitvalshoek voor vele vrienden. Wilde feesten en toch ook overgave aan de voetbalsport die uiteindelijk voor mij belangrijker was dan de Grote Verleidingen. Aan het eind van het jaar ging het er toch nog om spannen maar met welkome hulp van Meneer van Slingerlandt (dank dank!) werd de vijfde klas toch bereikt. Teveel klasgenoten of vrienden/vriendinnen uit andere klassen om op te noemen. En toch volgen er een paar: Tommie Geestman, John de Bruyn (bloedbroeder van de Daniel Goedkoopschool), Sonja Wagter, Romana Fronczek (12 december jarig?), Robbie Baars, Nico Snijders, Edwin Geluk, Henk Wijngaarde, Loek Oostburg, Mieke Snelders, Rudy Dolfin, Fred de Graaf (mijn maatje op de voorste rij, uitblinker in Engels,helaas overleden), Linda Vrisekoop, Jurrie van den Bosch, Netty van Raalte, Carla Nolte, Andre Boogaards, Henne Post, Inge Messchaert, Hedy van Goens, Gloria Wantzing, Elja de Lange, Rob Hompes, Joop Vriend, Lex Beutick, Leon Meijer, Monique Happé, Ron Burgers...de jonkies uit de lagere klassen, Tonnie Niessen, Leo Cantagalli, Fred Klomp, Teddy Koene, Jerry Abma... zoveel plezier gehad, zoveel gelachen...Akhnaton, Okshoofd, H88, David Bowie, Golden Earring, Leonard Cohen, Roxy Music,Frank Zappa, Melkweg, COC, Kosmos, Rod Stewart, Lou Reed, Schoolkrant Kwatsj, véél voetbal...gooi het allemaal in een mixer en er komt een zeer gelukkige en gelukzalige tijd uit.
Gemeentelijke school voor Havo, 1971
Vele herinneringen, aan vrijwel alle klasgenoten alsook de leraren en niet te vergeten de hoofdonderwijzer van toen, de heer Tromp.
Vele herinneringen, aan vrijwel alle klasgenoten alsook de leraren en niet te vergeten de hoofdonderwijzer van toen, de heer Tromp. Dat is een wel heel algemene voorstelling van zaken. Terugdenken aan de LBS van toen is vooral terugdenken aan je eigen jeugd want die stond voor het leeuwendeel in het teken van de school. De LBS was al een aanwezig fenomeen toen ik naar de kleuterschool ging. Dat was De Fuut en dat schooltje lag letterlijk voorbij de Louis Bouwmeesterschool. De LBS was namelijk nog een uit houten noodgebouwen opgetrokken klassencomplex op het stuk land aan de Louis Bouwmeesterstraat, schuin tegenover het eind van de Van Mourik Broekmanstraat. Dat wist ik heel goed want mijn acht jaar oudere broer, Monroe, ging daar school.Wij woonden aan het begin van de Van Mourik Broekmanstraat en iedere ochtend liep ik met mijn buurjongen en Beste Vriend, Marlon Profijt, naar school. Bij de Louis Bouwmeesterstraat, een best brede weg op dat punt, aangekomen, wachtten we tot de 'klaarover' klaar was om over te gaan. Vaak was dat een jongen die ik kende als Jan-Willem. Er zullen er meer zijn geweest maar hem herinner ik mij omdat hij heel vriendelijk en vrolijk was. Bovendien kon ik het geluk hebben dat die oudere jongen, die alleen daarom al in aanzien stond, 's-middags met ons meeliep. Hij woonde, meen ik, aan de overkant van de Johan Huizingalaan en moest dus ook door de lange Broekmanstraat.Dat meelopen en de gesprekken die je met hem voerde maakte je trots, alsof je door een leerling van de LBS voor vol werd aangezien. Terug naar De Fuut. Die lag voorbij het complex van de LBS, langs een smal paadje langs de ramen van de klassen van de Grote School en dan was daar de toegang tot De Fuut. Natuurlijk zat ik in de klas naast Marlon. Wanneer de bel ging, stoven we de klas uit en renden de pakweg honderd meter langs het pad naar de boorden van de Bouwmeesterstraat. Zo hard we konden. Dagelijkse sprint om onze 'vrijheid'te vieren én er een wedstrijdelement aan te verbinden. Ja, Marlon was steeds iets sneller... Maar iedere dag herhaalde dat ritueel zich. We kregen les van mevrouw Komijn, of is/was het Komein? Frankie Meelker zat bij ons in de klas en natuurlijk ook mijn buurmeisje van op de trap Akke Langereis. Met haar beleefde ik in mijn laatste kleuterjaar een romantische spijbelmiddag op een sprankelende zomerdag. Echt geen dag om naar school te gaan maar op het landje, dat lag ingeklemd in de hoek die de Louis Boumeesterstraat maakte met de Pieter Calandlaan, te spelen, bloemen te plukken, een 'huis'te imagineren in een van de grote kuilen daar... spelen met de spannende vreugde van vrij zijn en iets te doen dat niet mocht...de geur van de zomer, zoemend zoete middag... en tenslotte schuldbewust zo ongeveer om, naar wij dachten, uitgaanstijd weer naar huis. Toen wij na twee jaar naar de Lagere School gingen, betrokken wij niet het noodgebouw maar gingen naar de ultramoderne net gebouwde school. Een school om trots op te zijn, zo helder. Kleurig en groot en van bakstenen en veel glas was die school. Ons gebied, dat van de eerste tot en met de derde klassers, lag aan de 'verre'kant, waar we een eigen ingang hadden. Na juffrouw Komein was nu juffrouw Prince onze leidster en herderin. Helaas was er ook trauma. Niet door juffrouw Prince, maar omdat Marlon en ik, bloedbroeders, onafscheidelijke speelkameraden van de straat en de kleuterschool en met als extra binding het feit dat beide onze moeders uit Suriname kwamen (ik was gemixt, mijn vader een heel witte Hollander, Marlon was met zijn ouders -'tante Flory, oom Ewald'- uit Suriname gekomen),gescheiden werden. Marlon naar 1A, ik naar 1C of 1B... Nieuwe klasgenoten, een enkeling transfereerde mee naar de LBS. Een enorme klas was het, dat hoorde je ook wel door ouders en leerkrachten zeggen, dat er zoveel kinderen (ik denk zo'n veertig) waren, maar dat is vooral iets wat je nu beseft. En één juf voor die immense, levendige uit zoveel componenten en karakters opgebouwde klas. Met terugwerkende kracht voel ik grote bewondering voor juffrouw Prince die het, als toen jonge vrouw, toch maar moest doen. Drie jaar lang begeleidde zij ons, liet ons pas gaan toen de bel luidde voor de vierde klas... Klasgenoten...van Lex Goebertus tot Ria Schijff, van Peter Berns tot de verliefdmakende Lenie Hollander, van Wilma Otjes tot Jan Mantel, van tekentalent Rudy Grollé tot modieuze Marijke Nihot, van Wim Zoet tot Tanja de Jong... Een niet te passeren station, soms letterlijk, was de hoofdonderwijzer meneer Wiebe Tromp. Soms gewapend met de viool in die ook al zo moderne aula, vaak streng toekijkend op ons binnenkomen. In alles een Hoofd van de School die woonde op de hoek, schuin tegenover de school, zodat hij op elk gewenst ogenblik wanneer hij niet dienst deed, zijn school in de smiezen kon houden. Ik herinner mij hem als een vrij lange, magere man. Zijn vrouw, uiteraard Mevrouw Tromp, gaf handarbeidles in een merkwaardig hoger gelegen lokaal. Ooit, aan het eind van mijn Lager Schoolloopbaan, wekte ik Tromps woede. Voor de traditionele toneelopvoering van het slotjaar had ik een tekst geschreven voor een episode in een warrig stuk waarin diverse elementen van het moderne dagelijks leven aan bod kwamen. Ik was toen nogal in de ban van de Provo-beweging, de 'happenings'rond het lieverdje, de beweging in de stad, de fascinatie van alle roerige zaken lieten mij niet onberoerd. Ik schreef een stuk waarin ik Het Lieverdje speelde met de volgende tekst (bizar dat ik die nog steeds uit mijn hoofd ken!): Ik ben Het Lieverdje, Ik hoop dat u mij nog kent Na al die Jaren Ooit was ik het aanbidsel van de Provo's Toen de tijden nog roerig waren rond mijn sokkel Maar nu is de burgemeester verjaagd En is de de rust weergekeerd... Meneer Tromp zag de generale en ontstak in toorn. Hij belde mijn vader (hoorde ik later) om te vragen of hij mij had 'geinspireerd' tot de opruiende tekst. Want de burgemeester van Amsterdam (Van Hall, hij zou niet zo lang later écht verjaagd worden)kon je niet zomaar lasteren! Haha, mijn vader (progressief man)wist van niets maar vond het eigelijk wel heel mooi dat dit uit mijn breintje was geborreld. Hij bezwoer meneer Tromp dat hij met deze acte niets van doen had en het stuk hoefde niet te worden geschrapt. Na het tijdperk Prince (met een jaar in het noodgebouw aan de Piet Wiedijkstraat) volgden de laatste drie jaren onder mannelijk gezag van meneer Van Voorst, meneer Volkstedt en meneer Hermans, ieder met hun eigen aard en enthousiasme en wanhoop. Erg jammer dat ik maar twee klassefoto's heb, van het laatste jaar onder Hermans en het derde jaar met juffrouw Prince.. Mocht iemand die andere jaren nog hebben...graag! Wat wist je van de kinderen van je klas? Onbegrijpelijk weinig, wanneer je er op terug kijkt. Zelfs al ging je bij deze en gene spelen. Ik weet de namen natuurlijk wel, maar wat hun echte achtergrond was, dat bleef verborgen onder de dagelijkse normaliteit en vanzelfsprekendheid. Ik was niet te ijverig. Er werd gezegd dat ik wel goed kon leren maar waar dat op gebaseerd was, weet ik nog steeds niet. Ik was dromerig, speels, zonder ambitie om 'de beste'te zijn. Geen drang om mij op leergebied te onderscheiden. Dat gebrek (of beter, het ontbreken daarvan) compenseerde ik vanaf de derde klas met voetballen. Wij hadden een echte voetbalklas en ik formeerde uit de voetballende jongens een club die DSD werd gedoopt, De Snelle Duivels. Compleet met clubkrantje en contributie (dubbeltje per maand). We waren onverslaanbaar, op welk veldje in de buurt wij ook speelden met doelpalen van jassen of schoenen of in het gras gestoken takken of stokken. Niet alleen de parallelklassen versloegen we, ook de hogere klassen gingen eraan. Ons team: Paul Hovius, Amnon Wijnberg, Martin Scheerhagen, Robert Schouw, Piet de Koff (captain en spits), Hans Eijpe, Eric d'Amon,Frank Gulinck, Jan Bos, Rob Winkelmeijer, Wimpie Arendse, Ronald Brouwer, Romeo Ashruf.. Onverslaanbare snelle duivels!
Louis Bouwmeesterschool, 1960