Cor Hofstra
Kent 0 personen
Bekijk het volledige profiel van Cor Hofstra en al je andere schoolgenoten!
In SchoolBANK kun je GRATIS je scholen terugvinden en weer in contact komen met je docenten en schoolgenoten. Registreer je en begin meteen!
Cor Hofstra heeft 0 klassenfoto's en kent 0 schoolgenoten. Benieuwd of jij iemand herkent?
Meld je snel aan en vind jouw oud-schoolgenoten en klassenfoto's terug!
AanmeldenNa een valse start, ik werd er wegens heimwee weer afgehaald, heb ik nog enige tijd op deze school gezeten.
Na een valse start, ik werd er wegens heimwee weer afgehaald, heb ik nog enige tijd op deze school gezeten. Samen met Gooi van Halen liep ik via de vogelzang naar de kleuterschool. Wij zaten in de klas van juffrouw Beute. Ik herinner mij weinig of het moesten de bijbelvertellingen zijn, waarop wij elke ochtend werden getracteerd. Als 4- en 5-jarigen werden wij al ingewijd in het geweld tussen de vijandelijke stammen in Israel met gevechten, steekpartijen en al. Het moest wel bijbelgetrouw blijven uiteraard. Verder veel knippen en plakken met gekleurde papiertjes en spelen in het speellokaal, achter in de school. Het gebouw staat er nog, het is nu een woonhuis. In onze tijd woonde de conciërge in één van de kamers in het gebouw.
Hummelhof, 1950
In tegenstelling tot de ULO heb ik aan deze school niet veel goede herinneringen.
In tegenstelling tot de ULO heb ik aan deze school niet veel goede herinneringen. Ik vond het een vervelende school, in de eerste twee jaren werd er niet veel uitgevoerd. De wiskunde-B bijvoorbeeld van de vierde klas ULO werd daar nog eens (zeer dunnetjes) overgedaan. Door het zeer lage tempo kwamen we in die twee jaar niet verder dan halverwege. Omdat ik wiskundeleraar wilde worden gaf ik mij op voor een cursus Wiskunde LO, als ik mij goed herinner samen met Sieger Benedictus. Deze cursus werd gegeven op de rijkskweekschool. Toen de directeur Zeilstra hier lucht van kreeg, verbood hij dit domweg. Als we doorzetten zouden we van school gestuurd worden. We pikten dat ook nog, those were the days! Kweken was voor mij een ware plaag. Ik vond alleen de rekenlessen echt leuk, en lessen waarbij ik technische problemen kon verduidelijken. Zo herinner ik me dat ik nog eens een bewegingsmechanisme van de poot van een kat heb gemaakt met draaiende onderdelen en elastiekjes. Handenarbeid, tekenen of gymnastiek was een plaag. Zingen ging ook niet al te best. Daarnaast had ik te kampen met Jan Tjeerdsma, de leraar Nederlands die de pest in had op mij en geen gelegenheid voorbij liet gaan zijn afkeer te laten blijken. Zelfs een minuut voor het eindexamen probeerde hij mij nog de grond in te boren door mij te melden dat ik waarschijnlijk zou zakken op Nederlands. Eenmaal binnen in de examenkamer werd ik spontaan gecomplimenteerd door de rijksgecommiteerde met mijn scriptie. Ik begreep toen dat ik gepiepeld was door de heer Tjeerdsma die zijn oorlog tot het laatste moment had gevoerd. Het ergste is, dat ik nooit heb begrepen wat de onverlaat bezielde, wat waren zijn beweegredenen? Aan veel van mijn klasgenoten heb ik de beste herinneringen. Ook op de kweekschool werd veel feest gevierd, op een zoldertje aan de Stationsweg. Een pickup mee, en plaatjes van Johnny and the Hurricanes, Buddy Holly en later Bob Dylan natuurlijk. Bijzonder was het kweken in Beetsterzwaag bij Konstapel. Ooit gingen Joke Praagman, Sjouke F. de With en ondergetekende in de middagpauze voor een papatje naar de cafetaria in de dorpsstraat. Toen wij het eerste stukje in de mond wilden steken, werden wij vermaand door Sjouke. Hij wilde eerst voorgaan in gebed. Joke en ik schaamden ons kapot. Jammergenoeg is Sjouke al lang overleden, het was een beste kerel die ik graag nog eens had willen spreken. De vijf jaren Kweekschool waren afgezien van de sociale contacten vijf verloren jaren. Na de kweekschool ben ik wiskunde gaan studeren en wiskundeleraar geworden. Het kweekschooldiploma kwam overigens mooi van pas als bijverdienste. Ik heb heel wat keren invallessen gegeven, waardoor ik financieel geheel onafhankelijk was, ook tijdens mijn studie. Maar de achterstand door deze omweg heb ik altijd ervaren.
Christelijke PA Koningin Ju..., 1962
De ULO van van Halen was de plezierigste school waar ik ooit op heb gezeten.
De ULO van van Halen was de plezierigste school waar ik ooit op heb gezeten. Mijn herinneringen zijn vrijwel alleen maar positief. Neem bijvoorbeeld Jaap Visser. Onze klas was zijn eerste klas bij het voortgezet onderwijs en wij lieten niets na hem dit in te peperen. Vrijwel elke vrije middag moesten we daarom strafwerk maken Maar hadden we een keer geen straf, dan brachten we kwitanties rond voor hem. Een jaar of 15 geleden trof ik hem in het gebouw van Ubbo Emmius te Groningen. Het was een blij weerzien. Of Gerke Hoekstra, hij vertelde elke les hetzelfde verhaal over de in- en uitvoerproducten van de Zuidhollandse eilanden, omdat hij vergeten was dat hij dat al behandeld had. En Jan Praagman die uitblonk in sarcastische wisecrackers. Iedereen moest er aan geloven. Omdat hij mij niet kon pakken met wiskunde gebruikte hij mijn gebrek aan voetbaltalent om mij toch nog te kunnen vernederen, hij verkocht het echter als grap. Voor Beks hebben wij ooit nog Stille Nacht ingezongen op een bandrecorder. Het resultaat ging naar een school in Duitsland, waarom weet ik niet meer. In de tweede klas zijn we naar Vlieland geweest, op de fiets naar Harlingen aangevoerd door Abma. Het was voor mij de eerste keer, maar niet de laatste. Het eindexamen was in Heerenveen in het Posthuis, waar ik vorig jaar nog een Bob Dylanquiz heb verzorgd. Na het examen was het feesten geblazen, bij elke geslaagde gingen we langs. Op de fiets naar Beetsterzwaag, Opeinde, Drachtster Compagnie of de Tike, we gingen overal naar toe. Op de ULO hebben we enorm veel feitenkennis geleerd, dat komt me nog dagelijks van pas. Het mooiste is dat ik opgaven van wiskunde-B uit de vierde klas gebruik bij mijn lessen voortgezette meetkunde in de zesde klas van het VWO. Mijn leerlingen vinden die opgaven de moeilijkste, je moet er in redeneren en dat kon de ULO-big kennelijk beter dan de huidige VWO-e.
Chr. Mavo Rehoboth, 1958