Co van Toorenburg
Kent 0 personen
Bekijk het volledige profiel van Co van Toorenburg en al je andere schoolgenoten!
In SchoolBANK kun je GRATIS je scholen terugvinden en weer in contact komen met je docenten en schoolgenoten. Registreer je en begin meteen!
Co van Toorenburg heeft 1 klassenfoto's en kent 0 schoolgenoten. Benieuwd of jij iemand herkent?
Meld je snel aan en vind jouw oud-schoolgenoten en klassenfoto's terug!
AanmeldenIk wordt bijna 50 en vraag me af hoe het al die anderen is vergaan met wie ik in de klas heb gezeten.
Ik wordt bijna 50 en vraag me af hoe het al die anderen is vergaan met wie ik in de klas heb gezeten. Heb op veel verschillende scholen in Den Haag en Scheveningen gezeten en heette toen Cootje en later Cobi. Roeleveld. Zou in het bijzonder Meta?, ben haar achternaam vergeten, weer eens in haar grote bruine ogen kijken. We zaten bij elkaar in de 2e en 3e klas op de huishoudschool aan de 2e Sweelinckstraat. ‘ Leer en leef, groei en geef ’ stond er boven de deur. Mevrouw Taverne was de directrice en regeerde met ijzeren hand. Alle meisjes liepen in uniform; witte bloes en blauwe overgooier, 3e jaars in een blauw jasschort. In die tijd had je de minimode, je moest voor controle naar mevrouw Taverne en o wee als je rok te kort was! Flink aan de rok trekken voordat je haar kantoortje inging natuurlijk. Dan aankloppen en wachten totdat zij ‘binnen’ riep waarop het de kunst was zo voorzichtig mogelijk naar binnen te lopen, zodat de rok zo laag mogelijk bleef hangen. Dat was in 1967/68/69. Meta woonde toen in een bovenhuis aan de van Diemenstraat bij haar ouders, ze had ook een broer. Ik woonde toen in huize Cristina, een tehuis voor meisjes in de Esdoornstraat. Meta en ik gingen samen wel eens zwemmen in het zwembad aan de Mauritskade of in de Regentes. Ik herinner me dat we op een keer na het zwemmen naar Panorama Mesdag gingen, dat kostte toen 2 kwartjes en we keken onze ogen uit. Het leek zo levensecht, je ging eerst een houten trap op en toen ik bovenkwam vroeg ik me af waarom je geld moest betalen om op het strand te komen. Pas daarna werd ik me gewaar van het optische bedrog, het was het Scheveningen van lang geleden, wat een prachtige illusie. Van de zenuwen moesten we giechelen toen de suppoost zei dat we naar een klomp moesten kijken die in het zand lag en via die klomp naar het schilderij. Heette ze soms Meta de Vries?, volgens mij wel, ik weet het niet zeker maar die Meta zou ik dus graag weer eens zien Iedereen die me verder helpt; alvast hartstikke bedankt! Groet, Co van Toorenburg Roeleveld
Leer en leef, groei en geef, 1967