Carlos Domingo

Ik heb heel wat goede herinneringen aan mijn schooltijd: Ik was goed in talen en die kennis werd door mijn directe buren ook benut.

Ik heb heel wat goede herinneringen aan mijn schooltijd: Ik was goed in talen en die kennis werd door mijn directe buren ook benut. Bij Franse vertalingen legde dan mijn voorbuurman Wim Gieles heel handig achterover leunend een strookje papier op mijn bank met een woord erop dat hij niet wist. Dat vulde ik dan in met de gevraagde vertaling en pakte Wim het papiertje terug en onder een gedempte uitroep van aaaahhh kon hij het ontbrekende woord invullen. Een keer uitte Wim een gedempt grrrrrr, hij had het papiertje zo onopvallend voor op mijn bank gelegd dat ik het niet gezien had, en ik kreeg het papiertje wederom voor op de bank. Dit scheelde hem zeker het verschil tussen een vijf of een zes voor Frans op zijn rapport! Een paar keer was het zo’n lastige vertaling dat mijn proefwerkpapier door mijn voorburen van mijn bank gegrist werd en daar lag mijn proefwerkvel tussen hun in op de bank! Als ik het me goed herinner waren dat toen Wilbert van Deursen en Jan Keunen. Ik moest dan maar afwachten wanneer ik mijn proefwerkvel terugkreeg. Probleempje was dat ik met een compleet leeg vel voor me zat en de leraar (geen idee meer wie dat was) al surveillerend langs liep en dat lege vel wel opvallend was. Er zat dan niks anders op dan een leeg vel van mijn proefwerkblok af te scheuren en het om te draaien, alsof ik op de achterkant van mijn proefwerkvel doorging. Dit scheelde hun het verschil tussen vier en een zes voor dat proefwerk! Iedereen saludos en ik ben benieuwd naar andere anecdotes.

Augustinianum, 1967