Brigitte Kwanten van Loon
Kent 3 personen
Bekijk het volledige profiel van Brigitte Kwanten en al je andere schoolgenoten!
In SchoolBANK kun je GRATIS je scholen terugvinden en weer in contact komen met je docenten en schoolgenoten. Registreer je en begin meteen!
Brigitte Kwanten heeft 18 klassenfoto's en kent 3 schoolgenoten. Benieuwd of jij iemand herkent?
Meld je snel aan en vind jouw oud-schoolgenoten en klassenfoto's terug!
AanmeldenVanaf dat de school onder een nieuwe naam Ashram-college verder ging pendelden we tussen de lessen door van de ene dependence naar de andere.
Vanaf dat de school onder een nieuwe naam Ashram-college verder ging pendelden we tussen de lessen door van de ene dependence naar de andere. Zodoende kocht ik maar een brommertje om op tijd in de les te kunnen zijn. Wat een gesjees was dat! In het huidige pand heb geen lessen gevolgd, wel heb ik er nog een paar examens gedaan onder het 'genot' van betonboren. (echt relaxed examen doen dus...) en ik heb nog een mondeling examen Nederlands bij Anton Pfeiffer thuis gedaan. Dat was pas echt relaxed. Wat ook een leuke herinnering was op het Ashram waren de 'Kroegavonden" op vrijdagavond. Daar zag ik veel vrienden van m'n zus Thera. Gezellig was dat altijd. Mijn vrienden waren Frank van der Klei, Monique bakker, en die ik op de Bonifatiusschool al kende. Gek eigenlijk, ik ben ooit maar één persoon uit mijn lichting tegengekomen. Is iedereen toen verhuisd of enorm veranderd?
Ashram College, 1974
Het is al lang geleden, maar ik me nog kan herinneren is het oude donkerrode stenen gebouw met witte kozijnen, het schoolplein met daarnaast een nieuw houten gebouw van de toen geheten kleuterschool.
Het is al lang geleden, maar ik me nog kan herinneren is het oude donkerrode stenen gebouw met witte kozijnen, het schoolplein met daarnaast een nieuw houten gebouw van de toen geheten kleuterschool. De naam weet ik niet meer. Wel was een hele grote zandbak met een hek eromheen. De ingang van de Mariaschool was heel groot, met daarachter hoge holklinkende gangen. Aan het hoofd stond een non, zuster Nonafatura heette ze geloof ik, en er liepen er zo nog wel meer in het gebouw rond. En elke dinsdagochtend moest ik vroeg m'n bed uit om naar de kapel te gaan in het gebouw om de hoek. Daar woonden allemaal nonnen. Dan moesten we een dienst volgen en daaarna mocht ik dan eindelijk m'n brood opeten. Wat vond ik die dinsdagochtend verschrikkelijk. Verder had ik in de eerste klas een hele lieve juf op den Akker. En de handenarbeidjuf was ook een heel lief mens. Van haar heb ik borduren, naaien en breien geleerd. Toch handig. Mijn beste vriendin was Dolly Deys. Vaak ging ik bij haar thuis spelen. Ze woonde op een, voor toen, heel moderne flat in Rijswijk. Sinds dat ik in 1969 ben verhuisd vanuit Den Haag naar Alphen aan den Rijn heb ik niets meer van haar gehoord.
Mariaschool, 1963
Alles was leuk aan deze school.
Alles was leuk aan deze school. Vooral op de kievitstraat. Zo'n heerlijk oud pand waar de sfeer al vanuit straalt. Het had wel wat: lekker creatief bezig zijn met elkaar, lachen als de kachel weer kapot was, dan zeten we met wanten aan en sjaal om in de klas. Het wiebelen van de tafels bij ontwerpen van Frits Frietman. Heerlijk dat kladderen met verf , het zagen en snijden in de decoratielokalen en keihard meezingen met de radio. In de pauzes zaten we altijd bij Focus om de hoek. Daar werd menig pilsje genomen. En een straat verder kon je bij de 'tostitent' altijd terecht voor een aparte tosti. Als we voor natuur/wiskunde naar de Smijerslaan moesten reed ik meestal mee in de zwarte eend van Jos uit Brabant. Dat was zo'n leuk autootje: gele gordijntjes erin en op het dak een gele schoorsteenpijp. Vaak zaten we met z'n achten erin. Lachen, want we hadden dan ook nog es die grote tekenmappen bij ons! Tijdens mijn 3e jaar heb ik verkering gekregen met Peter Kwanten. Daar ben ik in 1981 mee getrouwd en zijn dat gelukkig nog steeds. Het nieuwe pand in de Smijerslaan vond ik heel onpersoonlijk en koud van sfeer. Het inspireerde niet. En dan de werkweken: in Leiden decoraties maken van piepschuim, s'avonds feesten en de volgende dag weer tot je knien weer in het schuim staan. 'morgens vond je het nog in je bed. Met Edward Holzel en Ber Boom hebben we die jaren heel wat afgelachen. En vooral de clipperweek was helemaal te gek. Tijdens die week ben ik , op mijn verjaardag, tijdens een behoorlijke strom, nog met Crompvoets tegen de middenmast geslagen. We waren bont en blauw en aardig geschrokken. En wat ook een leuke ervaring was, dat als we met hoog water in een haven s'avonds gingen stappen we s'nachts om 3 uur weer met eb het schip op moesten klimmen. Maar dan wel met de kadetrap naar beneden! Link hoor, in het donker met een aardig pilsje in je kraag. En dan moesten we soms ook nog over 3 schepen heen klimmen. Maar het ging elke avond goed gelukkig... Nee, het Nimeto zal ik nooit vergeten. Als ik deze 4 jaar nog es over mocht doen zou ik het zo weer doen. Maar dan in de Kievitstraat. Dat pand is helaas niet meer...We zijn nog jaren naar de open dagen geweest om nog even de sfeer van vroeger te proeven en wat oud-leraren te spreken. Maar er verdwenen er steeds meer. Op een gegeven moment vonden we er nog maar 3: Gerritsen, Ber Boom en jan van Loon. Edward Holzel zijn we later nog wel vaker tegengekomen, maar dan op exposities van hem zelf en zijn vrouw. Het leuke is dat mijn oudste dochter nu ook op het Nimeto zit. Voor de richting grafisch ontwerpen. En die zit ook weer helemaal op 'd'r plekje'!
Nimeto-Utrecht Schilderen/I..., 1975