Bram van Sonderen
Kent 0 personen
Bekijk het volledige profiel van Bram van Sonderen en al je andere schoolgenoten!
In SchoolBANK kun je GRATIS je scholen terugvinden en weer in contact komen met je docenten en schoolgenoten. Registreer je en begin meteen!
Bram van Sonderen heeft 6 klassenfoto's en kent 0 schoolgenoten. Benieuwd of jij iemand herkent?
Meld je snel aan en vind jouw oud-schoolgenoten en klassenfoto's terug!
AanmeldenIn de klas gezeten bij juffrouw Jong ("et maintenant").
In de klas gezeten bij juffrouw Jong ("et maintenant"). Mijnheer Können, de natuurkundeleraar, die tevens memorabele verkeerslessen gaf en die de klas aan het einde van zijn lesuren op zeer aparte wijze liet uitgaan. Hij ging dan staan, hief beide wijsvingers omhoog en liet ze dan na enige tijd, ten teken dat je naar buiten mocht - opzij wijzen in de richting van de deuren, een beetje zoals een coach bij een Europa Cup wedstrijd die aangeeft dat op een ander veld de stand 1-1 is en de wedstrijd afgelopen. Vier jaar lang de heer Können dagelijks meemaken heeft als voordeel dat je in je latere leven niet zo gauw meer iets eigenaardig vindt. Het hoofd van de school was de heer Eijgenstein. Die kon, als je tijdens het vrijwerken (de niet klassikale echte montessori-uren) zijn toorn had gewekt, zonder dat je het merkte achter je komen staan. Opeens verschenen dan links en rechts van je hoofd zijn beide handen die dan vervolgens de boeken voor je op tafel eerst dichtklapten en daarop verzamelden, waarbij de heer Eijgenstein de woorden "ga jij maar weg, pak jij maar in, graaaag zelfs!" uitsprak. Een onvergetelijke ervaring voor een ieder die het wel eens is overkomen. Namen: Rob Thie (die mij aan het basketballen bracht), Loek Bouwman, Anneke 'emoticons schieten tekort' Dop, Mieke van Raalte, Betke Smit, Bert Tjujerman (specialist in popmuziek), Eddie Bindervoet. De clubs op vrijdag. Tafeltennissen bij mijnheer Wolters, tweemaal de finale van het clubkampioenschap gespeeld steeds tegen Pim Maat, eenmaal gewonnen en eenmaal verloren. Het tafeltennisbatje uit die dagen heb ik nog. Favoriete leerkracht: juffrouw Wiegman. Kamphuis, de tekenleraar, hele aardige man, mijnheer Wolters, ook een prima kerel. Ach en die juffrouw Jong, het was populair om haar vreselijk te vinden en daar deed ik als puber driftig aan mee, op zichzelf ook een vorm van lafheid. Maar ook al deed ze niet altijd even aardig, misschien wel uit angst de orde kwijt te raken, in de kern was ze wel degelijk begaan met de kinderen die aan haar zorgen waren toevertrouwd. Ze bedoelde het allemaal niet verkeerd en op echte valsigheden heb ik haar dan ook nooit kunnen betrappen. Ik vind het dan ook wel jammer dat ik haar na die schooltijd nooit meer heb gezien. Ze was al ouder, en dus iemand die de oorlog had meegemaakt, maar had het er, op dat moment maar 20 jaar later, vrijwel nooit over. Gek eigenlijk. Zo een wat stuurse juffrouw Jong waardeer ik dan toch uiteindelijk veel meer dan die hele populaire leraar die toch in de eerste plaats met zijn eigen populariteit begaan was en in verband daarmee vooral aandacht had voor de snelle succesvolle leerlingen, waarin hij zich gespiegeld wist, terwijl hij de minder opvallende leerlingen eigenlijk nauwelijks opmerkte. Je moet helaas eerst enige rijpheid hebben voordat je dat soort zaken duidelijker ziet. En dan ben je allang van school af.
2e Montessori Mavo, 1965
Juffrouw de Bunje, juffrouw Kruikemeijer, mijnheer Schram ("Andre Uriot.
Juffrouw de Bunje, juffrouw Kruikemeijer, mijnheer Schram ("Andre Uriot... je bent uniek", waarbij uniek (donderend uitgesproken) zo'n beetje het ergste was wat je door mijnheer Schram kon worden toegevoegd en iedereen die het overkwam trok er een somber en schuldbewust gezicht bij). favoriete, althans plezierige herinnering: voetballen (tussen de middag?) op het Antillenpleintje met o.m. als vaste waarden Gerrit Jan v.d. Heijden, Kees Klaassen en met verder wisselende gastspelers (Ferry Offermans?). Verder van vaste waarde: Wouter Sinkeldam (met wie ik de merkwaardige gewoonte ontwikkelde om de hele dag door nonsenswoordjes of stukjes nonsenstekst te zeggen), Loek Bouwman, Wouter Wieleck, Lia van Oostveen, Frits van Randeraat (deze allemaal bij Schram), Bob van Leeuwen, Pim Maat en nog veel andere namen. Indrukwekkende herinnering: Erik de Koning die zomaar midden in de klas binnen een tijdsbestek van 1 seconde zijn hele maaginhoud op de vloer deponeerde. Nooit heb ik later meer iemand zo finaal zien overgeven. Ik heb niet veel uitgevoerd die jaren op de 7e en nadeel van het montessorisysteem is dan ook dat dat niet moeilijk is. Niet voor iedereen de juiste schoolkeuze dus. Wat ik wel heb geleerd is goed zinsontleden en ik heb later gemerkt hoeveel je daar aan hebt bij het leren van vreemde talen, maar ook bij het fatsoenlijk gebruiken van je eigen taal. Inmiddels is zinsontleden een vrijwel vergeten ambacht krijg ik wel eens de indruk.
7e Montessori-School, 1957