Betty (Beppie) van der Vlist

Mijn boezemvriendinnetje was Marga Smits vanaf de eerste klas tot aan het eind van de school.

Mijn boezemvriendinnetje was Marga Smits vanaf de eerste klas tot aan het eind van de school. Wij hebben samen streken uitgehaald. Niet altijd leuk voor iedereen. Mijn favoriet was kapelaan Timmermans. Hij brulde en wij brulden mee: `Wat je moet doen, moet je goed doen!!!!´ Marga en ik hebben een keer zout in zijn koffie gedaan, omdat we hem zo leuk vonden. Hij werd er niet kwaad om, dus dat bewees maar weer eens dat wij gelijk hadden. Ik herinner mij nog dat Louis Spierings een rotje afstak in de klas toen wij zangles kregen van meneer Nibbering met het orgeltje. Wij zaten toen, meen ik, in de vijfde klas. Het werd een groot schandaal. Ik proestte het uit van het lachen. De hele klas kreeg een enorme preek. Het lerarencorps was diep verontwaardigd over zoveel gebrek aan respect. Meneer Nibbering speelde graag het Wilhelmus en wie weet liep het wel tegen Koninginnedag aan. Louis en zijn vriend en handlanger, misschien was dit Ad Strengers, werden zwaar gestraft en er werd gedreigd met sombere toekomstperspectieven voor deze jongens. De jonge meneer Nibbering heeft ons nog gymles gegeven. Hij hield ervan om ons te drillen, driftig de maat slaand met een stok op de grond en ons af te matten. Hij kon ook grondoefeningen geven die heel saai waren. Gelukkig hebben we niet heel lang gym van hem gehad. Ik weet nog dat ik tot bovenin het touw kon klimmen en daar een bijzonder gevoel van trots bij had en dat zal niet bij hem geweest zijn. Apenkooien was ook zoiets grandioos. Meneer van de Mast kwam bij ons toen hij net van de kweekschool kwam. Dat was ook in de vijfde klas. Diepe indruk heeft op mij gemaakt dat hij met krijtjes en borstels door de klas gooide en ook echt op je mikte, maar ook dat hij een kubieke meter uitzette met een raamwerk en ging kijken hoeveel kinderen erin pasten. Het waren er geloof ik wel zes en ik was vereerd dat ik er ook één van was. Juffrouw Senden van de vierde klas kreeg heel veel chocola voor haar verjaardag. Op mijn opmerking hoe ze dat allemaal op moest krijgen, nodigde ze twee groepjes tot mijn verbazing bij haar thuis uit om te komen helpen met opeten. Ze woonde op een kamer en kon daar precies de proppen van de andere kant van de kamer in de prullenbak werpen. Je kon zo zien dat ze dat veel geoefend had. De groepjes die ze uitgenodigd had, waren alleen maar meisjes. De jongens hadden waarschijnlijk geen belangstelling. Een geweldig spel op de speelplaats vond ik boerenslik, vooral in de hogere klassen. Een jongen moest een meisje tikken en andersom. Met zijn tweeën moesten ze verder rennen achter het volgende slachtoffer aan. Hierbij konden de tikkers alle mogelijke combinaties bedenken en dit was niet altijd tot volle tevredenheid van de 'getikten'. In de winter deden we aan inpeperen met sneeuw, een ruw spel maar wel spannend. Niet iedereen was ervan gediend, zo ook niet Fons van Dam. Marga Smits en ik hebben hem nog een keer achtervolgd tot aan zijn huis aan toe, waar hij zich in de schuur opsloot. Wij waren daar zo verbolgen over dat we het slot met steentjes en sneeuw dicht gepropt hebben. Toch kwam hij 's middags gewoon weer naar school. Wij hadden verwacht dat hij er nooit meer uit kon. We maakten geweldige glijbanen van ijs op de speelplaats. Meneer Stevens had nieuwe onderwijsideeën. Hij groepeerde onze tafels in een hoefijzervorm en gaf groepsopdrachten, b.v. bedenk allerlei woorden die beginnen met wan. Wij waren melig en bedachten woorden als want, wang etc. in plaats van wansmaak, wangedrag enz. Ook heeft hij ons nog een keer gefilmd. We moesten daarvoor een klein verhaaltje bedenken en dat in scene zetten. Later zette hij ons in 'rangen' bij elkaar. Aan de hand van de cijfers van rekenen en taal veranderde hij elke vrijdag de opstelling. Je kon dan een plekje naar voren of achteren verschuiven of zelfs in een heel ander rijtje komen! Hij had een paar jonge kinderen en het was nodig dat zijn vrouw kwam invallen. Toen mochten er steeds twee kinderen bij hem thuis onder schooltijd op de kleintjes passen. Zijn vrouw legde dan een paar Koetjesrepen voor de oppassen klaar. Toen ik net mijn diploma van de Pedagogische Academie had, heb ik een paar weken ingevallen voor juffrouw Pauw die ik zelf in de eerste klas had gehad en juffrouw van de Aa, heel bijzonder vond ik dat.

Sint Willibrordusschool, 1960